قیام شریف برای ایران؛ وفادار به ملت در مسیر شهدا

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو؛ اینجا شریف است؛ نه فقط خانه‌ی علم که سنگر اندیشه، قلعه‌ی غیرت و حریم ایمان؛ اینجا جایی‌ست که دیوارهایش با بوی کتاب، ذرات معادله و صدای گچ بر تخته جان می‌گیرد. دانشجویان آمده‌اند؛ با لباس‌های آبی، شال‌های سفید، نگاه‌هایی محکم و دست‌هایی که برای سلام نظامی بالا رفته‌اند. در میان جمعیت، چهره‌هایی دیده می‌شود که شاید ساعت‌ها پشت در‌های آزمایشگاه یا کتابخانه بیدار مانده‌اند، اما امروز، به وقت ایمان، ایستاده‌اند تا ادای دین کنند.

این وداع نیست؛ عهد است

 برخی آمده‌اند با گل و قاب عکس، برخی با دست‌نوشته‌ای که نام شهید را بر خود دارد. برخی هم فقط آمده‌اند با دلی که پر از حرف است و چشمانی که پر از اشک. آنها امروز به میدان آمده‌اند نه برای خداحافظی، که برای سلام. برای سلام به مسیری که شهیدان گشودند؛ مسیری که به گفته خودشان «اگر روزی راه شهید بی‌همراه بماند، ما هم ماندنی نخواهیم بود.»

یکی از دانشجویان مهندسی مکانیک، وقتی روبه‌روی تابوت شهدا ایستاد، لبخند زد و زیر لب گفت: «تو رفتی تا ما بمانیم، حالا ما مانده‌ایم تا راهت بماند.» دانشجویی دیگر، با چشمانی خسته از شب‌های پایان‌نامه، بلندترین سلام نظامی‌اش را داد. کسی از کنارش پرسید: «می‌شناختیش؟» سرش را به علامت نفی تکان داد و گفت: «لازم نیست بشناسمش، کافی‌ست بدانم برای چه شهید شد.»

شریف امروز تنها یک دانشگاه نیست، بلکه نمادی از اراده و پایمردی در مسیر پیشرفت است. پیامی است که در دل خود تاریخ، افتخار و سربلندی را به یادگار می‌آورد. بر سر در این دانشگاه، کلمه‌ای حک شده است که بیش از یک شعار است، بلکه یک تعهد و یک باور است «شریف در مسیر شهدا» مسیری که بر بال‌های آن خون پاک شهیدانی پرواز کرده‌اند که جان خود را فدای اعتقادات و آرمان‌های بلندشان کردند. این مسیر، مسیری است که با تلاش و ایثار پیش‌رو می‌رود و در هر قدم آن، صدای امید و انگیزه شنیده می‌شود.

این مسیر نه تنها به علم و دانش محدود است، بلکه در آن ایمان و معنویت نیز جایگاهی خاص دارند. در اینجا، علم و ایمان دو هم‌پیمان‌اند، و هر دو با هم در جهت تحقق اهداف والای انسانی حرکت می‌کنند. اینجا، در دل این دانشگاه، معادلات پیچیده علمی تنها برای حل مشکلات فنی و نظری به کار نمی‌روند، بلکه به گونه‌ای طراحی می‌شوند که بتوانند در خدمت ملت و جامعه باشند. این علم باید در راه خدمت به مردم، به بهبود شرایط اجتماعی و اقتصادی کشور کمک کند، زیرا دانش بدون اخلاق، بدون باور به رسالت اجتماعی، نمی‌تواند تاثیرگذار باشد.

این مسیر با تلاشی بی‌وقفه در حال پیشرفت است، و در هر قدمی که برداشته می‌شود، نام کسانی نقش بسته که آن را ساخته‌اند. کسانی که در برابر دشواری‌ها ایستاده‌اند، کسانی که با ایمان به آرمان‌های بزرگ، هر سختی را به فرصتی برای رشد و تعالی تبدیل کرده‌اند. این افراد باور داشتند که حقیقت چیزی فراتر از اعداد و فرمول‌هاست، که علم باید به خدمت انسان‌ها درآید و نه تنها ابزار قدرت و تسلط بر طبیعت، بلکه وسیله‌ای برای ارتقاء شرایط زندگی بشر باشد.

در این مسیر، دانشگاه شریف به‌عنوان یک نماد از تلاش برای رسیدن به عالی‌ترین استانداردها، همواره در جست‌وجوی حقیقت است. حقیقتی که نه تنها در عرصه‌های علمی و پژوهشی، بلکه در عرصه‌های انسانی و اجتماعی نیز می‌درخشد. این دانشگاه نه تنها در به‌دست‌آوردن علم پیشرو است، بلکه در تلاش است تا نسل‌هایی را پرورش دهد که نه تنها در حوزه علم، بلکه در عرصه اخلاق، انسانیت و مسئولیت اجتماعی نیز پیشرو باشند.

این مسیر، مسیری است که ادامه‌دهندگان آن به خوبی می‌دانند که خدمت به وطن و مردم، همواره از مرز‌های علم فراتر رفته و در دل ایمان و اعتقاد راسخ به ارزش‌های انسانی استوار است. شریف به‌عنوان یک دانشگاه، همچنان در مسیر تحقق این اهداف بزرگ و ارزشمند گام برمی‌دارد، مسیری که با تلاش و فداکاری، جاده‌ای برای پیشرفت و تعالی کشور می‌سازد.

دانشجویان شریف، امروز با همان جدیتی که در آزمایشگاه‌ها و کلاس‌های تئوری دارند، در صف ادای احترام به شهدای اقتدار ایستاده‌اند. در چشم‌هایشان می‌شود دید که این حضور، فقط یک آیین تشریفاتی یا مناسکی نیست. بلکه در این ایستادن، ایستادگی موج می‌زند؛ بلوغ، غیرت و عهد موج می‌زند.

شهدای اقتدار، ستارگان بی‌افول آنها که آمده‌اند، می‌دانند شهدای اقتدار چه کسانی‌اند. می‌دانند این ستارگان بی‌افول، آسمان ایران را روشن نگه داشته‌اند. می‌دانند اگر اقتداری هست، اگر امنیتی هست، اگر آرامشی هست تا یک دانشجوی مهندسی هوافضا در آرامش پروژه موشک‌اش را طراحی کند، یک دانشجوی فیزیک به ذرات بنیادی فکر کند و یک دانشجوی شیمی، لوله آزمایش را روی چراغ بونزن بگیرد، همه و همه، از ایستادن کسانی‌ست که خود را فدای ملت کردند.

نه برای وداع، بلکه برای سوگند. لحظه‌ای که یکی از دانشجویان برق، با چهره‌ای آکنده از اراده و عزم، دستش را به نشانه سلام نظامی بالا برد و زیر لب گفت: «ما سوگوار نیستیم، ما سربازیم. ما گریه نمی‌کنیم، قسم می‌خوریم.» کلماتی که نه تنها بیانگر عزمی راسخ در برابر سختی‌ها و مصیبت‌ها بود، بلکه نمایانگر تعهدی بود که فراتر از احساسات و عواطف می‌رفت. آن لحظه نشان داد که این دانشجویان، که روزی با آرزو‌های بزرگ به دانشگاه آمده‌اند، اکنون خود را در کنار کسانی می‌بینند که برای دفاع از ارزش‌ها و آرمان‌هایشان جانشان را فدای می‌کنند. این سوگند، نه تنها به‌عنوان نشانه‌ای از وفاداری به یاد شهیدان، بلکه به‌عنوان نشانگر اراده‌ای است که هیچ‌گاه شکسته نخواهد شد.

سربازی که در این سوگند به آن اشاره می‌شود، سربازی است که نه در میدان جنگ بلکه در میدان علم و معرفت می‌جنگد. این دانشجویان نه تنها به‌دنبال علم هستند، بلکه در جستجوی حقیقتی بزرگ‌تر، برای خدمت به کشور و مردم خود می‌کوشند. قسمی که به زبان می‌آورند، قسمی است که در دل‌هایشان نقش بسته و با تمام وجود آن را در مسیر خدمت به وطن و ارزش‌های انسانی می‌سازند.

این دانشجویان دیگر تنها فارغ‌التحصیلان یک دانشگاه نیستند، بلکه سربازانی هستند که به جبهه‌ای جدید وارد می‌شوند، جبهه‌ای که در آن علم و ایمان دست در دست هم داده‌اند و برای آینده‌ای روشن‌تر و بهتر از گذشته می‌کوشند.

اگر شریف، شریف است. برای این است که فدای ملت باشد. برای این است که علمش را خرج آرامش مردم کند. برای این است که هر اندیشه‌اش، هر مقاله‌اش، هر پژوهشش، هر قطعه موشکی که طراحی می‌شود، هر الگوریتم هوش مصنوعی که نوشته می‌شود، هر یافته فیزیکی که در مجله‌های بین‌المللی منتشر می‌شود، همه و همه، یک پیام داشته باشد: پیام خدمت، پیام ایثار و پیام پایبندی به ارزش‌هایی که برای آنها خون‌ها ریخته شده است. این دانشگاه نه تنها خانه‌ای برای علم است، بلکه مکتبی است که در آن، علم و دانش باید در خدمت مردم قرار گیرد و به پیشرفت کشور کمک کند.

در دنیای امروز، جایی که علم در دستان قوی‌ترین‌ها و ثروتمندترین‌ها می‌چرخد، شریف به مردم ایران آموخته است که علم باید برای مردم باشد، نه برای قدرت‌های بیگانه یا سودجویان. این دانشگاه امروز به ملت بزرگ ایران درسی بزرگ‌تر از هر درس دیگری می‌دهد: درسی که به ما یادآوری می‌کند که پیشرفت واقعی زمانی حاصل می‌شود که علم در خدمت آرامش، رفاه و عزت مردم باشد.

شریف امروز به‌عنوان نماد یک ملت مقاوم و فداکار، نشان می‌دهد که هر دانشجویی که در این دیار به علم و تحقیق می‌پردازد، در واقع در جبهه‌ای بزرگ‌تر برای پیروزی‌های ملی و دفاع از استقلال و آزادی کشور مبارزه می‌کند. شریف امروز فقط یک دانشگاه نیست، بلکه گواهی است بر اتحاد علم و ایمان، و شهادت می‌دهد که علم، از خودگذشتگی و فداکاری برای ملت است.