آیا امام حسین محتاج یاری دیگران بود؟

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، حجت الاسلام عالی در مراسمی که به مناسبت شام غریبان اباعبدالله الحسین علیه السلام برگزار شد، این ایام را فرصتی برای یادآوری عظمت عاشورا و ارتباط همیشگی مردم با قیام امام حسین (ع) دانست و با اشاره به روایتی از بنای کعبه توسط حضرت ابراهیم علیه‌السلام مفهوم دعوت الهی و نقش آن را در طول تاریخ برای همه انسان‌ها تبیین کرد. او یادآور شد همان طور که ندای ابراهیم مخصوص محدود مردم زمان خود نبود، بلکه دعوتی فرازمانی و فراگیر بود، دعوت امام حسین علیه‌السلام نیز متعلق به تمامی آزادگان همه اعصار است.

وی به بُعد جهانی و فرامکانی ندای «هل من ناصر ینصرنی» اشاره کرد و گفت که این دعوت نه تنها خطاب به حاضران در کربلا، بلکه به تمام نسل‌ها تا قیامت است. او تصریح کرد هر کسی که زیارت امام حسین را بخواند، لبیک گویی به این دعوت محسوب می‌شود و حضور در این مراسم‌ها نیز نشانه‌ای از اجابت همان دعوت سیدالشهدا است.

حجت‌الاسلام عالی در ادامه گفت که همه اهل‌بیت چه قبل و چه بعد از واقعه عاشورا تمام تلاش خود را برای پایداری و بقای حقیقت عاشورا به کار بسته‌اند. بر اساس گفته او، امامان پیش از حسین، همچون پیامبر اکر و امیرالمؤمنین همگی در مسیر آماده‌سازی حسین بن علی برای حادثه بزرگ عاشورا نقش‌آفرینی داشته‌اند و امامان بعدی نیز پاسدار و حافظ این نهضت بوده‌اند تا دچار تحریف نشود.

وی با ذکر روایتی از آماده‌سازی امام حسین توسط پیامبر و اهل‌بیت در کودکی تأکید کرد که دستگاه امام حسین به عنوان ستون اصلی بقای دین اسلام تا قیامت در نظر گرفته می‌شود. عالی اشاره کرد که حتی خبر شهادت امام حسین در کودکی به حضرت داده می‌شد تا برای مسئولیت تاریخی عظیم خود آماده باشد و این اهتمام همه اهل‌بیت بر این نهضت را نمایان کرد.

عالی در معنای حقیقی «هل من ناصر» گفت" امام حسین نه از سر عجز و نیاز، بلکه بر اساس سنت الهی دعوت به یاری کرد تا مردمان را به رشد، قرب و رستگاری دعوت کند. بر اساس تفسیر او، در قرآن نیز گاهی خداوند به بندگان می‌فرماید که «چه کسی به خدا قرض می‌دهد»، حال آنکه این دعوت‌ها جملگی از سر رحمت و برای پرورش انسان هستند، نه نیاز واقعی خداوند یا امام معصوم.

در بخش دیگری از سخنان، حجت‌الاسلام عالی با نقل داستانی تاریخی از امام هادی و متوکل عباسی نمایش اقتدار الهی امامان شیعه را تشریح کرد. او روایت کرد که امام هادی چگونه قدرت لشکر الهی، ولو پنهان از دید مردم، را به رخ دشمن زمان خود کشید تا ثابت کند امام معصوم هرگز محتاج یاری ظاهری خلق نیست و قدرت غیبی الهی همیشه همراه اوست.

او سپس تأکید کرد مهم نیست انسان چقدر قوه و توان و کوشش داشته باشد، بدون توسل و مدد اهل بیت این راه طی نشدنی است. عالی با استناد به دعای ابوحمزه ثمالی و فرمایشات امام سجاد، این نکته را گفت که امیدوار بودن به فضل خداوند و مدد اهل بیت شرط نجات و توفیق حقیقی است، زیرا حتی بزرگ‌ترین اعمال هیچ‌گاه با عدل الهی قابل قیاس با نعمت‌های او نیست.

عالی در ادامه توجه مخاطبان را به ضعف و کاستی عبادات انسانی جلب کرد و بیان داشت که اهل دل و بزرگان دین همواره برای اعمالشان از خدا طلب مغفرت می‌کردند، چون می‌دانستند نماز و عبادت‌شان با معیاری دقیق، بسیار ناقص است. به گفته عالی، همین تواضع و اعتراف به تقصیر موجب می‌شود انسان از عجب و خودبینی دور بماند و همیشه طالب لطف و رحمت خداوند باشد.

در این مراسم، او با اشاره به اهمیت اشک و توسل در ایام محرم، به تجربه دگرگونی روحی مخاطبان بعد از دهه اول محرم پرداخت و گفت زندگی در سایه محبت حسین بن علی باعث تطهیر قلوب و درک بالاتری از حقیقت می‌شود. انتقال جذبه الهی و معنویتی که در مجالس عزای اباعبدالله برقرار است، به خوبی از زبان عالی بازگو شد.