نگاهی به اخبار اخیر هوش مصنوعی/ آینده به کدام سمت می‌رود و جایگاه ایران در آینده هوش مصنوعی کجاست؟

به گزارش خبرنگار دانش و فناوری گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، در هیاهوی تحولات روزمره جهان، انقلابی آرام و در عین حال پرشتاب در حال وقوع است که تار و پود زندگی بشر را برای همیشه دگرگون خواهد کرد. این انقلاب، «هوش مصنوعی» (AI) نام دارد؛ فناوری‌ای که دیگر یک مفهوم علمی-تخیلی دور از دسترس نیست، بلکه به واقعیتی انکارناپذیر در بطن جوامع مدرن تبدیل شده است. از گوشی هوشمندی که در دست داریم تا الگوریتم‌هایی که وضعیت سلامت ما را تحلیل می‌کنند، هوش مصنوعی همچون یک همکار نامرئی، در حال بهینه‌سازی، تسریع و هوشمندسازی فرآیندهای بی‌شماری است. این گزارش، نگاهی دارد به آخرین دستاوردها و اخبار این حوزه شگفت‌انگیز و مسیر آینده آن را با نگاهی حمایتی و فرصت‌محور ترسیم می‌کند، و در نهایت به ارزیابی وضعیت توسعه زیرساخت‌های آن در کشورمان، ایران، می‌پردازد.

جهان در تسخیر هوش مصنوعی: از پزشکی تا زندگی روزمره

اخبار هفته‌های اخیر گواهی بر سرعت سرسام‌آور پیشرفت هوش مصنوعی در عرصه‌های مختلف است. این فناوری در حال شکستن مرزهایی است که تا دیروز غیرقابل عبور به نظر می‌رسیدند.

در حوزه پزشکی و سلامت، شاهد معجزات کوچکی هستیم که هر روز تکرار می‌شوند. محققان با استفاده از الگوریتم‌های یادگیری عمیق، ابزارهایی را توسعه داده‌اند که قادرند با دقتی فراتر از انسان، انواع سرطان را از روی تصاویر سی‌تی اسکن، حتی در مراحل اولیه، تشخیص دهند. مدل هوش مصنوعی «Grape» که توسط غول فناوری چینی، علی‌بابا، توسعه یافته، نمونه‌ای درخشان از این دستاورد است.

 فراتر از آن، هوش مصنوعی به کمک زوج‌های نابارور می‌آید و با تحلیل داده‌های پیچیده، شانس فرزندآوری را افزایش می‌دهد. اخیراً یک زوج پس از ۱۸ سال تلاش، به لطف تحلیل هوش مصنوعی و شناسایی بهترین جنین برای انتقال، در آستانه بچه‌دار شدن قرار گرفته‌اند. این‌ها تنها نمونه‌هایی از یک تحول عظیم در تشخیص، درمان و حتی تولید دارو هستند که نویدبخش آینده‌ای با دسترسی بهتر و عادلانه‌تر به خدمات درمانی است.

در صنعت و فناوری، رقابت برای ساخت مدل‌های زبانی بزرگ (LLMs) قدرتمندتر به اوج خود رسیده است. شرکت‌هایی مانند گوگل، اپل و متا با سرمایه‌گذاری‌های میلیارد دلاری، دستیارهای هوشمندی را عرضه می‌کنند که نه تنها زبان انسان را درک می‌کنند، بلکه قادر به تولید محتوای خلاقانه، کدنویسی، تحلیل داده‌های پیچیده و حتی ساخت اپلیکیشن‌های ساده به صورت مستقیم در محیط چت هستند. این ابزارها دیگر یک سرگرمی نیستند، بلکه به عنوان یک «همکار» هوشمند، بهره‌وری را در محیط‌های کاری به شکل چشمگیری افزایش می‌دهد و به توسعه مهارت‌های تخصصی کمک می‌کنند.

حتی زندگی روزمره ما نیز از این موج تحول بی‌نصیب نمانده است. از الگوریتم‌های پیشنهاددهنده در پلتفرم‌های پخش فیلم و موسیقی که سلیقه ما را بهتر از خودمان می‌شناسند، تا سیستم‌های ناوبری هوشمند که ترافیک را پیش‌بینی کرده و بهترین مسیر را پیشنهاد می‌دهند. اکنون می‌توان با ابزارهای هوش مصنوعی مولد، تنها با چند دستور متنی ساده، تصاویر هنری خیره‌کننده یا قطعات موسیقی دلنشین خلق کرد و این یعنی خلاقیت دیگر در انحصار متخصصان نیست.

آینده به کدام سو می‌رود؟ هم‌افزایی انسان و ماشین

با نگاهی به روندهای کنونی، می‌توان آینده هوش مصنوعی را در چند محور کلیدی پیش‌بینی کرد. برخلاف تصورات بدبینانه‌ای که هوش مصنوعی را جایگزین کامل انسان می‌دانند، مسیر پیش رو به سمت هم‌افزایی و همکاری انسان و ماشین است. هوش مصنوعی قرار نیست جای پزشک را بگیرد، بلکه با تحلیل سریع میلیون‌ها پرونده پزشکی، به او در تشخیص دقیق‌تر کمک خواهد کرد. قرار نیست جای هنرمند را بگیرد، بلکه ابزاری نوین در دستان او برای خلق آثاری بدیع خواهد بود.

شخصی‌سازی فوق‌العاده، روند دیگری است که آینده را شکل می‌دهد. از آموزش شخصی‌سازی‌شده برای هر دانش‌آموز بر اساس نقاط قوت و ضعف او، تا برنامه‌های درمانی و ورزشی که منحصراً برای ژنتیک و سبک زندگی یک فرد طراحی شده‌اند. هوش مصنوعی این امکان را فراهم می‌آورد که خدمات و محصولات، دیگر به صورت انبوه و یکسان، بلکه به شکلی کاملاً اختصاصی و بهینه برای هر فرد ارائه شوند.

هوش مصنوعی مولد (Generative AI) نیز به تکامل خود ادامه خواهد داد و مرز بین دنیای دیجیتال و واقعیت را کمرنگ‌تر خواهد کرد. توانایی تولید متن، تصویر، ویدیو، و کدهای برنامه‌نویسی که از آثار انسانی قابل تشخیص نیستند، صنایع سرگرمی، آموزش، بازاریابی و مهندسی نرم‌افزار را متحول خواهد ساخت.

در عین حال، چالش‌های اخلاقی و ایمنی نیز در کانون توجه قرار خواهند گرفت. مسائلی مانند سوگیری در الگوریتم‌ها، حفظ حریم خصوصی، امنیت داده‌ها و جلوگیری از استفاده‌های مخرب، نیازمند تدوین قوانین و استانداردهای جهانی است. موفقیت آینده هوش مصنوعی در گرو ایجاد یک اکوسیستم قابل اعتماد و انسان‌محور است که در آن، منافع بشریت در اولویت قرار دارد.

ایران و ضرورت توسعه زیرساخت‌های هوش مصنوعی: از مصرف‌کننده تا بازیگر فعال

در این مسابقه جهانی پرشتاب، جایگاه ایران کجاست؟ کشور ما با داشتن استعدادهای درخشان در حوزه‌های علوم کامپیوتر و مهندسی و وجود استارتاپ‌های خلاق که در زمینه‌هایی چون پردازش زبان طبیعی فارسی و بینایی ماشین فعالیت می‌کنند، پتانسیل بالایی برای نقش‌آفرینی در این عرصه دارد. شرکت‌های ایرانی در حال حاضر از هوش مصنوعی برای تحلیل داده‌های شبکه‌های اجتماعی، بهینه‌سازی مسیرهای حمل‌ونقل، ارائه چت‌بات‌های هوشمند و حتی تشخیص پلاک خودرو استفاده می‌کنند.

اما برای تبدیل شدن از یک مصرف‌کننده صرف به یک بازیگر فعال و تأثیرگذار، نیازمند یک اقدام ملی و عزم جدی از سوی دولت برای توسعه زیرساخت‌های حیاتی هوش مصنوعی هستیم. این زیرساخت‌ها تنها به اینترنت پرسرعت محدود نمی‌شوند و ابعاد گسترده‌تری را در بر می‌گیرند:

۱. زیرساخت سخت‌افزاری و پردازشی: الگوریتم‌های پیشرفته هوش مصنوعی، تشنه توان پردازشی بالا هستند. دسترسی محققان، دانشگاه‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان به پردازنده‌های گرافیکی (GPU) قدرتمند و رایانش ابری (Cloud Computing) ملی و مقرون‌به‌صرفه، حیاتی‌ترین گام برای توسعه مدل‌های بومی و رقابت در سطح جهانی است. بدون توان محاسباتی کافی، بهترین ایده‌ها نیز در نطفه خفه خواهند شد.

۲. دسترسی به کلان‌داده‌ها (Big Data): هوش مصنوعی با داده تغذیه می‌شود. دولت می‌تواند با ایجاد پلتفرم‌های امن و استاندارد، دسترسی پژوهشگران به داده‌های غیرحساس و ناشناس‌سازی‌شده بخش عمومی (مانند داده‌های حمل‌ونقل، کشاورزی، و بهداشت) را تسهیل کند. این داده‌های غنی، خوراک لازم برای آموزش مدل‌های هوش مصنوعی کارآمد و متناسب با نیازهای کشور را فراهم می‌آورد.

۳. تدوین نقشه راه و قوانین ملی: توسعه هوش مصنوعی نباید یک حرکت پراکنده و بدون استراتژی باشد. دولت موظف است با همکاری بخش خصوصی و دانشگاه‌ها، سند ملی توسعه هوش مصنوعی را تدوین و به‌روزرسانی کند. این سند باید ضمن تعیین اولویت‌های استراتژیک (مثلاً در حوزه‌هایی چون مدیریت منابع آب، بهینه‌سازی انرژی و سلامت)، چارچوب‌های قانونی و اخلاقی روشنی را برای فعالیت در این حوزه مشخص نماید تا هم از نوآوری حمایت شود و هم از حقوق شهروندان محافظت گردد.

۴. سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش استعدادها: مهم‌ترین سرمایه ایران، نیروی انسانی آن است. باید با بازنگری در سرفصل‌های دانشگاهی و حمایت از بوت‌کمپ‌ها و دوره‌های آموزشی تخصصی، نسلی از متخصصان هوش مصنوعی را تربیت کرد که نه تنها مصرف‌کننده فناوری، بلکه خالق آن باشند.

 فرصتی که نباید از دست برود

هوش مصنوعی یک انتخاب نیست، یک واقعیت است. قطاری است که با سرعتی باورنکردنی در حال حرکت است و کشورها یا باید سوار آن شوند یا در ایستگاه نظاره‌گر باقی بمانند. این فناوری صرفاً یک ابزار برای افزایش بهره‌وری اقتصادی نیست، بلکه کلیدی برای حل بسیاری از چالش‌های بزرگ ملی مانند بحران آب، ترافیک کلان‌شهرها، و ارتقای نظام سلامت است.

نگاه حمایتی به هوش مصنوعی به معنای نادیده گرفتن چالش‌های آن نیست، بلکه به معنای پذیرش مسئولیت برای هدایت آن در مسیر صحیح است. امروز، بیش از هر زمان دیگری، لزوم یک همت ملی برای ایجاد و تقویت زیرساخت‌های هوش مصنوعی در ایران احساس می‌شود. این یک سرمایه‌گذاری برای آینده نیست، بلکه یک ضرورت برای امروز است. با فراهم آوردن این بستر، می‌توانیم شاهد شکوفایی استعدادهای داخلی و تبدیل ایران به یکی از قطب‌های تأثیرگذار هوش مصنوعی در منطقه و جهان باشیم؛ فرصتی تاریخی که از دست دادن آن، بهایی سنگین برای نسل‌های آینده خواهد داشت.