كاظمي: 90 درصد شهداي ما بچه هيئتي بودند

گروه فرهنگي «خبرگزاري دانشجو»؛ در عمليات كربلاي 5 و 8 فرمانده گردان عملياتي ميثم بود، بارها تركش به جانش اثابت كرد و مجروح شد، اما همچنان در جبهه ماند؛ با رفتار پهلواني خاص خود يك روز صميمانه در جمع ما آمد تا حرف‌هايش را بشنويم، حرف‌هايي كه شايد در نوع خود جالب و تعجب برانگيز باشد.

 

متن زير بخش اول گفت‌وگوي صميمانه دو ساعته با سيدابوالفضل كاظمي، بزرگ شده كوچه نقاش هاست از دوران قبل از انقلاب تا زمان جنگ و حضور در كنار چمران و حاج احمد متوسليان كه گاه خاطراتش از همرزمان دلاورش اشك را بر گونه‌هايمان آورد.

 

 

از نظر تاريخي، يزد و كاشان دارالمومنين ايران است و خيابان خراسان هم دارالمومنين تهران و كوچه نقاش هم جزو همين محل؛ 90 درصد هيئت‌ها و علماي تهران از جمله علامه جعفري اهل اين منطقه اند؛ كوچه نقاش‌ها شرايط ويژه‌اي داشت و ساكنانش پهلوان، بازاري و هيئتي بودند؛ خانه‌هاي بزرگ، همه با هم رفيق و در غم و شادي هم شريك.

 

آشنايي من با بيشتر بچه هاي جنگ از زورخانه حسن نجار بود

آشنايي من با ابراهيم هادي، حسين الله كرم، اصغرزاده و حاج احمد متوسليان بر مي گردد به زورخانه حسن نجار؛ متوسليان بوكس كار مي كرد و از ما هم بزرگتر بود، هفته‌اي يك بار مي اومد  زورخونه حسن نجار ورزش مي كرد و از اونجا با هم رفيق بوديم؛ هر كدام از بچه‌ها در يك ورزشي قوي بودند، احمد متوسليان بوكس كار مي كرد و حسين الله كرم در پينگ پونگ حريف نداشت، همه اين حرف‌ها و آشنايي‌ها به قبل از جنگ مربوط مي شود.

 

گاهي يك نفر مدير مي شود، اما صبح كه از كار بيكار مي شود، ديگه كسي نيست، اما آيت الله جوادي آملي هميشه آيت الله جوادي آملي است.

 

قضيه دكتر حدادعادل هم همين است؛ ايشان يك انسان ريشه دار است، درست است كه رئيس مجلس يا نماينده مجلس مي شود، اما آن منصب ها تغييري در حال و رويه اش ايجاد نمي كند.

 

باني هيئتي كه در كوچه نقاش‌ها برپاست و شب تاسوعا و شب ولادت حضرت ابوالفضل (ع) برنامه دارد، دكتر حدادعادل مي باشد و برادرش هم شهيد همان محل است.

 

خانه پدري دكتر كنار مسجد لرزاده بود كه به قيمت الان شايد 500 تا 600 ميليون باشد، اما كليدش را تحويل حاج آقا عميدزنجاني دادند و الان هم آنجا درمانگاه شهداي لرزاده شده؛ پدر دكتر حدادعادل از همراهان طيب بود، پول خرج كن، دست به جيب و يك انسان واقعي.

يك شب در زمان جنگ در كوت بوديم و مقام معظم رهبري هم حضور داشتند؛ ايشان خاطره‌اي از پدرشان تعريف كردند؛ آيت الله خامنه اي فرمودند: از مشهد آمدم قم و آن زمان در اوج كارها و درس بودم، پدرم چشم درد گرفته بود، اومدم تهران و ايشان را دكتر بردم، مشخص شد كه پدرم ديد چشمشان را از دست ميدهند، سر يك دو راهي قرار گرفتم؛ نمي دانستم كه درسم را چه كار كنم، قم بمانم يا مشهد، بعد از يك مشورت با يكي از استادان، پدرم را از قم به تهران بردم، پدر 90 درصد ديد چشم خود را از دست دادند، كنار ايشان درس مي خواندم و از امام رضا(ع) مي خواستم كه توفيق بدهد كه خادم پدرم باشم، پدرم همواره دعا مي كردند كه خداوند تو را بزرگ كند و هر چه كه من امروز دارم از دعاي پدرم است.

از اين ماجرا بايد فيلم ساخته شود چون امروز در جامعه ما اين مسائل كمرنگ شده و خدمت به والدين در رده هاي پايين قرار گرفته است.

 

90 درصد شهداي ما در جنگ بچه هيئتي بودند؛ از فرماند‌هان لشكرها تا بسيجي‌ها، احمد متوسليان فرمانده لشكر و بچه هيئت مسجد خندق آباد است؛ عباس كريمي بچه هيئت انصارالحسين(ع)، عباس وراميني و اصغر رنجبران و شهداي ديگر نيز به همين ترتيب.

 

مدير هيئت حضرت ابوالفضل (ع) كه در كوچه‌ها نقاش است و چندين سال قدمت دارد، حاج عباس فلاحتي است، پدربزرگ ناصر فرج الله كه آچار فرانسه شهيد چمران است؛ مرد شماره دو هيئت، پدر دكتر حدادعادل است، تمام اين شهدا ريشه شان هيئتي و مذهبي است.

خاطره‌اي از شهيد حدادعادل

سال 59، 60 در گيلان غرب بوديم، مجيد حدادعادل آن زمان معاون استاندار بود، طي يك كار فرهنگي براي رزمنده‌ها كتاب تهيه كردند، من و ابراهيم هادي و حسين الله كرم اونجا بودم، استاندار به مجيد گفت: براي اين‌ها هم كتاب بيار، مجيد در جواب استاندار گفت: اينها كتابي نيستند و چادر را از عقب وانت برداشت؛ 10جفت ميل زورخانه براي ما آورده بود.