کد خبر:۱۲۹۵۹۶۷
استاد فرشچیان اخلاص و ارادت بی‌نظیری نسبت به امام حسین (ع) داشت
خاطره استاد فرشچیان از زبان دختر برادر ایشان قبل از تشییع پیکر روایت شد.
به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، آن زمان راه کربلا مثل امروز باز نبود و همه نمی‌توانستند به‌راحتی بروند. نزدیکان و دوستان مدام به من زنگ می‌زدند و خواهش می‌کردند که از استاد بخواهم اگر برای نصب ضریح عازم کربلا شدند، آنها را هم همراه ببرند. من معمولاً سعی می‌کردم وقت ایشان را نگیرم، اما یک روز ناچار شدم موضوع را مطرح کنم. گفتم: «استاد، خیلی‌ها می‌گویند اگر قرار است برای نصب ضریح به کربلا بروید، اجازه دهید آنها هم همراهتان بیایند.»
ایشان لحظه‌ای فکر کردند و گفتند: «من برای نصب ضریح به کربلا نمی‌روم. چون طاقت ندارم ببینم یا حتی بشنوم که چکشی به قبر امام حسین (ع) بخورد. به همین دلیل، ضریح را آماده می‌کنم و تقدیم می‌کنم، اما خودم نمی‌روم آنجا که شاهد این صحنه باشم؛ مبادا ببینم هنگام برداشتن ضریح قدیمی و نصب ضریح جدید، ضربه‌ای به قبر امام حسین (ع) زده شود.»
من هم گفتم: «چشم، پس اگر این‌طور است، پاسخ همه را می‌دهم.» و واقعاً سال‌هاست این جمله در ذهنم مانده که او با چه اخلاص و روح بزرگی چنین تصمیمی گرفت و از چه چیزی گذشت.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
اخبار مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.
