به گزارش خبرنگار اقتصادي «خبرگزاري دانشجو»، در فروش اوراق بهادار سلف نفتی، سازوکارهای لازم برای کنترل ریسک افزایش و کاهش قیمت نفت برای فروشنده و خریدار دیده شده و این روش ایمن تر است؛ اما در بازار بورس کاغذی نفت، هیچ کنترلی روی نوسان قیمت ها برای فرشنده و خریدار وجود ندارد و احتمال بروز ریسک در این روش بالاتر است.
روزانه 85 میلیون تا 90 میلیون بشکه نفت در بازارهای بین المللی خرید و فروش می شود؛ این در حالی است که این رقم در بازار نفت کاغذی 1.4 تریلیون بشکه است و ایران در بازار معامله کاغذی نفت هیچ سهمی ندارد.
مدير عامل شركت ملي نفت ايران نيز اخيرا در اظهار نظري در ارتباط با بورس كاغدي خاطر نشان كردند كه فروش اوراق سلف نفتی، سازوکار تحویل فیزیکی را در کشور آسان تر و زمینه را برای راه اندازی بورس کاغذی کشور فراهم می کند.
قلعه‌بانی گفت: در بورس کاغذی، تحویل فیزیکی نفت بسیار کم اتفاق می افتد و آخرین مشتری، دریافت کننده نفت خواهد بود؛ اما این سازوکار در بازار بورس کشور وجود ندارد و فروش اوراق سلف نفتی سازوکار تحویل فیزیکی را در کشور آسان تر و زمینه را برای راه اندازی بورس کاغذی کشور فراهم می کند.
بر اين اساس دو نماد برای خرید این اوراق در نظرگرفته شده و افراد با دلار و ریال می توانند این اوراق را بخرند.
در نماد اول، خرید و فروش برمبنای دلار است و چنانچه ارزش هر بشکه نفت در زمان سررسید به 140 دلار برسد، سود آن سالانه (تا 4 سال) 10 درصد و اگر بهای هر بشکه نفت به 160 دلار برسد، سود آن سالانه 15 درصد محاسبه می شود که 10 تا 15 درصد سود روی دلار، جاذبه خوبی برای خریداران ایجاد می کند.
در نماد دوم، خرید و فروش نفت بر مبنای ریال و سود سالانه روی نرخ ریال 20 تا 25 درصد درنظر گرفته شده و پرداختی افراد در مدت چهار سال تا دو برابر قابل افزایش است.
این رقم از سودی که بانک ها به عنوان نرخ پنج ساله سپرده گذاری در نظر گرفته اند (حدود 21.68 درصد) بیشتر و سودآورتر است.
ارسال نظرات