غیرت دینی؛ میراث فدایی اسلام

گروه دین و اندیشه «خبرگزاري دانشجو»، سید محمد مهدی موسوی؛ نقل کرده اند که در سال 1314 یا 1315، سید جواد در اثر مشاجره و درگیری لفظی با داور، وزیر عدلیه رضاخان، غیرت علوی اش به جوش آمد و یك سیلی نثار وی كرد كه در اثر آن سه سال به زندان افتاد.

سید مجتبی تهرانی معروف به نواب صفوی در سال 1303 شمسی در خانواده ای روحانی و اصیل در خانه محقری در خانی آباد تهران قدم به عرصه وجود گذاشت.

در دوران تحصیل در دبیرستان، به دلیل الگوگیری رژیم پهلوی از شیوه مدرسه داری غربی، با هوشیاری تمام شیوه حاکم را مخالف آرمان های اسلامی یک دانش آموز مسلمان دید و در 17 آذر ماه سال 1321 در مدرسه ای که در آن تحصیل می کرد و معروف به مدرسه صنعتی آلمانی ها بود، اوضاع فرهنگی و سیاسی وقت را بشدت مورد انتقاد قرار داد و طی یکی سخنرانی خطاب به دانش آموزان گفت: «برادران! ما در مقطعی از تاریخ وطنمان قرار گرفته ایم که در برابر آینده مسئولیم. هجوم اجانب، به خصوص فرهنگ غرب، همه بنیادهای مذهبی ما را تهدید می کند و انسان عصر ما را به صورت برده در می آورد.»

سید مجتبی با علاقه و عشقی وصف ناشدنی به روحانیت پس از طی تحصیلات ابتدایی و متوسطه، رهسپار حوزه علمیه نجف اشرف شد.

وی پس از ورود به نجف، به فراگیری مقدمات پرداخت و روابط تنگاتنگی با علمای دلسوز و بیدار و مبارز آن عصر از جمله صاحب كتاب كم نظیر الغدیر، آیت الله علامه امینی برقرار كرد و بدین سان سید غیرت مند بیش از پیش راه و رسم غیرت ورزی دینی را آموخت و به سان سربازی فداکار برای حضرت حجت(عج)، بی آن که اهل مصلحت اندیشی های بی جهت و محافظه کاری های نا به جا باشد، برای آرمان هایش کار می کرد.

این گونه بود که چه در قضیه کسروی، چه در ماجرای کشف حجاب و چه در بحث حمایت از ملت مظلوم فلسطین، حقیقتا یکه تاز و زمان شناس بود و برای دفاع از دین خدا و ارزش های اسلامی منتظر گردش ابر و باد و مه و خورشید و فلک نمی ماند!!

جای بسی تاسف است که با گذشت پنجاه و اندی سال از شهادت چنین رادمردی، هنوز که هنوز است روشنفکرنمایان علیه سید مظلوم، سمپاشی می کنند و در نشریات خود آن هم در فضای جمهوری اسلامی، می کوشند او را تندرویی مسلمان بنامند که حتی مراجع و علما با او و شیوه اش به شدت مخالف بوده اند و البته که این قبیل دروغ ها را به ظرافت هر چه تمام تر به خوردِ مخاطب خویش می دهند!

می گویند مرحوم حاج شیخ هاشم قزوینی، پس از شهادت سید در سال 1334، در درس خویش با انتقاد شدید از دستگاه دیکتاتوری پهلوی، جمله ای تاریخی بر زبان رانده است ، آن جا که گفت: «وضعیت مملکت ما به جایی رسیده است که فرزند پیغمبر را به جرم گفتن حقایق می کشند.»

... و بالاخره این که شاید بهترین و مناسب ترین جمله پایانی این نوشتار، اشاره ای کوتاه به فرمایش مقام معظم رهبری درباره شهید نواب صفوی باشد؛ «باید گفت كه اولین جرقه های انگیزش انقلابی اسلامی به وسیله نواب در من به وجود آمد و هیچ شكی ندارم كه اولین آتش را در دل ما نواب روشن كرد.»