به بهانه سالروز تحويل هواپيماهاي ميراژ فرانسه به عراق؛
گروه فرهنگي «خبرگزاري دانشجو»؛ فرانسه به عنوان سومين کشور توليدکننده سلاح نظامي در جهان، بعد از آمريکا و انگليس، در طول جنگ عراق عليه ايران در بين کشورهاي غربي بيشترين کمک تسليحاتي را به ارتش عراق کرده است و ترس مقامات دولت فرانسه از غلبه مادی و معنوی انقلاب اسلامی ایران تا آنجا پیش می رود که براي جلوگيري از سقوط صدام، آمادگي خود را براي اهداي بمب اتمي به اين کشور اعلام می کنند! و این در حالی ست که به گفته آلن فریدمن، محقق و نویسنده آمریکایی، سازمان های اطلاعاتی فرانسه در سال 1986 بر آورد کردند که اگر سه هفته از ارسال کمک به عراق خودداری کند، آن کشور شکست خواهد خورد.
تجهیز نیروی هوایی عراق در سه سال منتهی به پایان جنگ تحمیلی علیه ایران و حمله گسترده این نیرو به تأسیسات نفتی، اقتصادی و نظامی ایران، بویژه در خلیج‌فارس و مرزهای جنوبی جنگ با این هدف صورت گرفت که از پیروزی نهایی ایران در جبهه‌های نبرد جلوگیری شود. عراقي‌ها تجهيزات و مواد خامي را كه براي حملات نظامي به ايران نياز داشتند از ٢٠٠ شركت در ٢١ كشور جهان به دست مي‌آوردند. غربي‌ها در نظر داشتند با كمك به عراق از برتري نظامي ايران و تغيير موازنه به سود آن جلوگيري كنند.
با اشاره آمریکا و حمایت مالی عربستان و کویت، کمک‌های تسلیحاتی گسترده فرانسه و ارسال قطعات هواپیما از سوی آلمان، نیروی هوایی عراق اواخر جنگ تحمیلی به یکی از نیروهای هوایی برتر دنیا تبدیل شده بود. این کمک‌ها که به آنها باید کمک‌های آموزشی توسط شوروی سابق، اسپانیا، سوئیس و یوگسلاوی سابق را نیز اضافه کرد به نیروی هوایی عراق امکان داد با دسترسی به پایانه‌های نفتی ایران در خلیج‌فارس و حمله به تأسیسات صادرات نفت ایران، شریان اقتصادی ایران را مختل کند.
این در حالی است که تحویل هواپیماهای میراژ در شرایطی آغاز شد که حاکم دیکتاتور عراق برای گریز از معاهده ۱۹۷۵الجزایر و با رویای تصرف تهران در سه روز!! حملات گسترده ای را به خاک ایران آغاز کرده بود. ۴۷ کارشناس و متخصص فرانسوی در پایگاه هوایی الهوریه که در نزدیکی شهر موصل واقع شده است، کار آموزش خلبانان میراژ را شروع کردند. صدام حسین هم به خاطر دستیابی به هواپیماهای مدرن، به افتخار میهمانان فرانسوی میهمانی شام مجللی را ترتیب می دهد و این در حالیست که اعتراض وزارت خارجه ایران در 15ام آبان ماه 59 مبنی بر فروش این جنگده ها به رژیم بعث با جواب های دوپهلوی مقامات فرانسه مواجه می شود.
ارسال هواپیماهای جنگنده و مدرن میراژ که قابلیت چرخیدن به جهات مختلف را با سرعت بالا دارا بود، برخورداری از تنها یک موتور و وزن سبک موجب برتری این هواپیما از نظر چالاکی در جست و خیزهای هوایی و همچنین مصرف سوخت کمتر و کاهش هزینه های نگهداری می شد. توانایی پرواز در ارتفاع پایین با سرعت بالا نیز این امکان را به عراق داد تا پالایشگاه‌های مهم ایران در قلب کشور و از جمله اصفهان و تهران را مورد حملات خود قرار دهد.
در طول جنگ کار کمک به نیروی هوایی صدام تا به اینجا پیش رفت که غرب را متقاعد ساخت خط تولید صنعت هواپیماسازی را برای تولید هواپیماهای میراژ از فرانسه به عراق منتقل کند.
این پروژه سری که سعدون نام گرفت، به نیروی هوایی عراق اجازه داد هواپیماهای جنگنده میراژ را در داخل خاک خود مونتاژ و عملیاتی کند که البته این پروژه با تجاوز صدام به کویت نیمه‌کاره رها شد.
انتقال تکنولوژی پیشرفته برای ارتقای سطح کیفی و کمی نیروی هوایی عراق در هواپیماهای میراژ متمرکز شده بود و حلقه زنجیر توطئه آمریکا، فرانسه، کشورهای مرتجع عرب منطقه و صدام باعث افزایش برد هواپیماهای عراق تا عمق اهداف نظامی، صنعتی، نفتی و اقتصادی ایران شد؛ به طوری که قدرت برتری هوایی به همراه موشک‌های فوق مدرن و افزایش آموزش‌های نظامی خلبانان عراق، این توان را به صدام داده بود که با فراهم آمدن بستر مناسب، جنگ را از مرحله حذف خود از صحنه عراق به فرسایش بکشاند و مانع حرکت جدی نیروهای زمینی ایران در جبهه‌های نبرد شود.
چنان که به اعتراف دکتر الجنابی، مورخ و محقق عراقی «آنچه به عنوان برتری هوایی عراق در سال‌های پایانی جنگ تحمیلی علیه اهداف اقتصادی، نظامی و صنعتی ایران رخ داد، ناشی از اتکاي صدام به تکنولوژی نظامی فرانسه بود که با چراغ سبز آمریکا صورت گرفت. صدام به واسطه همین حمایت‌ها و با اتکا به نیروی هوایی دوباره بازسازی شده خود، ابتکار هوایی جنگ را در دست گرفت و اگرچه صددرصد پیروز میدان نبود، اما توانست بر روی صادرات نفت ایران تاثیر بگذارد.»
این تجهیز امکانات تا آنجا پیش می رود که حتی باعث نگرانی و واکنش شخص صدام شده و در مورد این طرح می گوید: «من به نیروی هوایی عراق اطمینان ندارم. اگر این تجهیزات در یک کودتا علیه خود ما به کار گرفته شود چگونه آن را توجیه می‌کنید؟»، اما مقامات بعثی و ژنرال‌ها او را قانع کردند تا روشن شدن وضعیت جنگ با ایران به پروپای افسران نیروی هوایی عراق در عملیات علیه ایران نپیچد!
هر چند که ماشین جنگی صدام در نیروی هوایی این کشور در سال‌های پس از جنگ علیه ایران، توسط غربی‌ها متوقف شد و سپس در سال‌های 1991 و 2003 میلادی، این جنگ‌افزارهای مدرن و پیشرفته در بمباران‌های سنگین و خرد‌کننده آمریکا و متحدانش از بین رفت.
واشنگتن پست در نوامبر ۱۹۸۰به نقل از رونالد كوون، منبع موثق فرانسوي مي‌نويسد: شكست عراق بزرگترين خطر براي بي‌ثباتي خليج فارس است.
وي مي‌افزايد: به رغم مطالب رسمي غير انتقادي، مطبوعات فرانسه نشانه هايي ارائه مي‌دهند كه حكايت از تحويل گسترده مواد اوليه به عراق دارد. فرانسه آشكارا همه توانش را به كار مي‌برد تا از سقوط صدام جلوگيري كند و به نظر مي‌رسد كه در جستجوي راهي است تا جنگ را قبل از اينكه نجات از آن مشكل شود به صورتي ختم كند؟
بر این اساس از جمله اقدامات ديپلماتيك فرانسه استفاده از موقعيتش در شوراي امنيت براي صدور قطعنامه‌هاي متعدد با هدف فشار مضاعف بر ايران در كنار ديگر قدرتهاي غربي بود. پناه دادن به منافقين و تروريست هاي همدست صدام و حمايت از ضدانقلاب و سلطنت طلب هاكه هنوز ادامه دارد، پرداخت رشوه‌های صدام به مطبوعات و رسانه‌های فرانسوی در زمان جنگ علیه ایران توسط ژاک شیراک و... .
بر مجامع حقوق بشر پوشیده نیست که بیشترین میزان كمك نظامى به عراق در طول جنگ تحمیلى از آن فرانسوى هاست كه در مقایسه با سایر كشورهاى غربى بیشترین تسلیحات مورد نیاز عراق را به این كشور ارسال كردند. فرانسوى ها منابع استراتژیك و توانایى هاى مالى لازم را براى تقویت عراق در اختیار داشتند و به همین دلیل از شهریور سال 1359(1980)فروش تسلیحات نظامى فرانسه به عراق به 6.5 میلیارد دلار رسید و 7.4 میلیارد دلار نیز در قالب قراردادهاى بازرگانى و غیرنظامى میان دو كشور منعقد شد كه دست كم هفت میلیارد دلار از مجموع این معاملات به صورت وام و اعتبارات بود.
در سال 1982 میلادى، 40 درصد از صادرات تسلیحاتى فرانسه به عراق ارسال مى شد؛ میراژ اف- 1، موشك هاى هوا به هواى مجیك - 1، موشك هاى اگزوست 39-AM و پس از آن هواپیماهاى سوپر استاندارد علاوه بر تقویت قدرت هوایى عراق، این كشور را براى حمله به نفت كش ها و پایانه هاى نفتى ایران از موقعیت برترى برخوردار مى كرد. همچنین عراقى ها یك قرارداد 5.6 میلیارد دلارى تحت عنوان پروژه فاو با سه شركت خصوصى فرانسوى به امضا رساندند.
عراقى ها پیش بینى كرده بودند كه طى سه مرحله از ساخت هواپیما و صنعت فضایى برخوردار خواهند شد و به جاى اعمال تغییر و ارایه خدمات به میراژهاى اف - 1 در فرانسه، در كشور خود به این كار اقدام كنند. رژيم بعث در مرحله پاياني مي‌توانست هواپيماي ميراژ ۲۰۰۰ را به عنوان بمب افكني جديد كه در ارتفاع پايين پرواز مي‌كرد و دستگاه رادار آن مي توانست دفاع هوايي را گمراه كند، توليد كند.
كلود شسون، وزير خارجه فرانسه در ديدار با وزير خارجه عراق در تاريخ 25 تيرماه سال 1361 مي‌گويد: «فرانسه حمايت خود را از عراق نشان داده است و به نظر فرانسه هرگونه تهديد عليه وحدت ملي عراق تهديدي بي‌چون و چرا عليه ثبات منطقه است.»
و سرانجام كمكهاي بي‌پايان ديپلماتيك، نظامي و اقتصادي فرانسه به صدام باعث مي‌شود تا ديكتاتور بغداد در مصاحبه با نشريه لوموند بگويد: «روابط ما با فرانسه رضايت بخش و حاكي از اعتماد متقابل است، اما ما علاقه منديم اين روابط را باز هم عميق ترسازيم.»
این روابط دوستی و پیوند دیرینه فرانسه با رژیم بعث تا آنجا پیش می رود که چند ماه قبل از حمله آمریکا به عراق، ژنرال فیلیپ روندون، مشاور اطلاعات و عملیات وزارت دفاع فرانسه اعلام کرد که در پرونده کاری سوم دسامبر سال 2002 میلادی دولت فرانسه آمده است كه پاریس آماده پذیرایی شخصیت‌های ارشد عراقی از جمله طارق عزیز، معاون اول صدام حسین، دیکتاتور عراق است.
ارسال نظرات