جراحت چادر در قاب تلویزیون

گروه فرهنگي «خبرگزاری دانشجو»؛ جامعه شناسان و در راس تمام آنها رسول گرامی اسلام (ص) و حضرت امیرالمومنین (ع) فرمودند: اگر ملتی بخواهد زنده و با هویت بماند و از متلاشی شدن و هضم شدن در فرهنگ دیگران نجات یابد، باید به فرهنگ اصیل و معقول و بدون خرافات خویش پایبند باشد؛ بر همین اصل رسول خدا (ص) فرمودند: هرکس خود را شبیه گروهی کند از آنها محسوب می شود.

حضرت علی (ع) نيز فرمودند: پیوسته امت مسلمان به راه خیر قدم بر می دارد تا از فرهنگ و آداب و رسوم (مثل لباس پوشیدن و غذا خوردن) از کافران تقلید نکند و اگر در آداب از بیگانگان پیروی کرد، خداوند قادر آنها را ذلیل می گرداند.

بنابراین اگر مردمی از روی ناآگاهی و هوا و هوس هر روز رنگ فرهنگ بیگانه را به خود گرفت آن جامعه دوام نخواهد آورد و خوار و ذلیل خواهد شد.

اهمیت دادن بانوان به چادر و ترویج آن در جامعه، در واقع بها دادن به فرهنگ خوب نیاکان و نشانه پایبند بودن ما به سنت های اصیل ایرانی و اسلامی و تلاش در جهت حفظ اصالت ملت مسلمان ایران است، در مقابل کنار گذاشتن چادر به بهانه های مختلف، روی گرداندن و پشت پا زدن به فرهنگ و هویت ملی خویش و ترویج آداب و رسوم صادراتی بیگانه و احساس بی هویتی نسبت به گذشتگانمان است؛ اين در حالي است که هیچ انسان بالغ و عاقلی فرهنگ نیکوی خود را کوچک و حقیر نمی شمارد، بنابراين وقتي که بیگانگان نسبت به فرهنگ خود اگر چه باطل، اهتمام ورزیده و به آن شدیداً مقید هستند، ما نباید به فرهنگ اصیل خود ببالیم و به آن مقید باشیم؟

مدتی بود روی این موضوع فکر می کردم که گاهی ما خودمان در نشان دادن یک ضد فرهنگ موثریم و در این بین رسانه نقش مهمی دارد.

دو سال پیش با پخش سریال «جراحت» اولین جراحت به چادر وارد شد، آنجا که دختر چادری فیلم کتک خورده بود و از گوشه لبش خون می آمد، کنار شیر دستشویی رفت و دستش را خیس کرد و روی لبش کشید و هیچ کس، نه کارشناسان مذهبی و نه حتي خودمان، معترض نشديم كه آیا با دست خیس كشيدن روی خون، آن پاک می شود؟ به راستی کسی که چادر به سر دارد و نقش به ظاهر مثبت را بازی می کند، این حقیقت را نمی داند؟

اکنون هم این اتفاق در حد اعلی در سریال ها و فیلم های سینمایی دیده می شود؛ به نظر من چادر یک ارزش است و نباید یک ارزش وسیله ای برای نفوذ در قاب تلویزیون یا تنها وسیله موجه نشان دادن آدم ها برای ورود به صحنه سینما باشد.

نقش اول سریال «تا ثریا» را دیدید؛ چه برداشتی از ثریا داشتید، بالاخره نقش ثریا سفید بود یا خاکستری و یا سیاه؟ و در آخر ما نتیجه گرفتیم چادر باعث کشته شدن سرهنگ بود.

یا در روایت «شیدایی»، شخصیت خنثای داستان چادر به سر دارد و خدمتکار خانه است، آیا تمامی چادر به سرها این گونه اند، شاید آن قدر این قاب جادویی شخصیت چادری ها را زیر سوال برده است که کسی از آن دفاع نمی کند؛ ما پزشک، معلم و استاد دانشگاه چادری نداریم؟

طبق حدیثي که در قسمت بالا آمده است، ما نمی خواهیم شبیه شخصیت های چادری داستان های غیر واقعی نشان داده شویم، ما به فرهنگ چادرمان افتخار می کنیم و از اینکه زیر بیرق حضرت زهرا (س) قرار داریم به خود می بالیم.

در جامعه ای که نظر کلیه مراجع بر روی حجاب برتر (چادر) است، آیا انتخاب پوشش برای شخصیت های غیر واقعی فیلم که ساخته شده تخیل فیلمنامه نویس است نیاز به تفکر بیشتری ندارد؟