6 دليل كه مدل ليبي نمي تواند دوباره تكرار شود

به گزارش خبرنگار حوزه بین الملل «خبرگزاري دانشجو» به نقل از  نشنال اينترست، شورشیان لیبی در گرو مداخله نظامی غرب موفق به سرنگونی رژیم معمر قذافی شدند. آيا مي توان از این مدل در سوریه و یا ایران استفاده كرد؟ در اینجا شش دلیل مطرح مي شود که چرا تجربه لیبی و مداخله بالقوه در خاور میانه بسیار متفاوت هستند:

1- ایالات متحده باید از عملیات نظامی دیگر در منطقه جلوگیری كند.

موضع واشنگتن در لیبی اين بود كه به دليل محدودیت های بودجه، دخالت نظامی خود را محدود كند.

 

2- احتمال بیشتری وجود دارد كه با شروع جنگ با سوریه یا ایران، يك جنگ منطقه اي شروع شود.

 

برخلاف لیبی، جنگ با سوریه، می تواند منجر به جنگ با اسرائیل شود.

 

در این صورت، کشورهای عربی و ترکیه برای حمایت از قدرت های غربی در حمله نظامی علیه سوریه وارد نخواهند شد.

3- روسیه و چین به خوبي از تجربه در لیبی آموخته اند.

 

روسیه و چین با قطعنامه 1973 سازمان ملل متحد علیه لیبی همراه شدند، اما اكنون به نظر می رسد از آن پشیمانند. آنها برای جلوگیری از روندي كه منجر به حمله به رژیم سوریه شود (مانند آنچه که در لیبی اتفاق افتاد)، مانع از تحرك سازمان ملل متحد علیه سوریه شدند.

4- ایران نه تنها ممکن است صادرات نفت خود را متوقف كند بلكه می تواند مانع تولید عربستان سعودی هم شود.

 

جنگ در لیبی مشکلي جدی برای بازار نفت ایجاد نكرد، اما عربستان سعودی به عنوان یک صادر کننده نفت بسیار مهم تر از لیبی است. در زمان جنگ ایران می تواند با صدها موشک، به زیرساخت های نفتی عربستان سعودی حمله كند.

 

5- ترکیه از سرکوب سوریه خشمگین است.

 

لیبی از همسایه قدرتمند خود، يعني مصر نگران نيست، زيرا تقریبا هیچ کمکي به مردم لیبی نكرده است. اما سوریه باید نگران ترکیه باشد. زيرا اين كشور خود ا نتعهد به كمك به مردم سوريه مي داند.

 

6- ارتش ایران و سوریه بسیار قوی تر از نیروهای لیبی هستند.

 

قدرت های غربی قبل از مداخله در لیبی تردید داشتند و براي جلوگیری از تلفات بيشتر، حملات هوايي انجام مي دادند؛ در مورد سوريه و يا حتي ايران، آنها بايد هنوز دقت بيشتري به خرج دهند و بيشتر ترديد كنند.