نگاهی به زندگی پرفروغ سید عارف حسین حسینی

گروه بین الملل «خبرگزاری دانشجو»؛ 14 مرداد 67 سالگرد شهادت سید عارف حسین حسینی رهبر شیعیان پاکستان است. در این نوشتار بر آنیم ضمن اشاره به چگونگی موقعیت شیعیان در پاکستان و تاثیر گذاری انقلاب اسلامی بر ان در پایان اشاره کوتاهی به زندگی این عالم بزرگوار و مبارزات ایشان داشته باشیم.

 

جمهوري اسلامي پاکستان در جنوب آسيا قرار گرفته و وسعت آن 803/943 کيلومتر مربع است. پاکستان از غرب با ايران، از شمال با افغانستان، از شمال شرق با چين، و از شرق با هند هم مرز است و از جنوب به درياي عمان و آب هاي آزاد راه دارد.

شيعه در پاکستان دومين گروه مذهبي را از لحاظ جمعيت تشکيل مي دهد، اما آمار دقيقي از ميزان جمعيت آن وجود ندارد. محققان و کارشناسان مسائل پاکستان ارقام متفاوتي ذکر کرده اند که از 10 تا 25 درصد را در برمي گيرد

برخلاف بسياري از کشورهاي اسلامي، که شيعيان در آنها از نوعي تمرکز جغرافيايي برخوردارند، در پاکستان چنين چيزي به چشم نمي خورد. شيعيان اين کشور در تمام شهرها پراکنده اند و اين پراکندگي در سطح روستاها هم به چشم مي خورد. مهم ترين شهرهايي که شيعيان در آنها سکونت دارند، عبارتند از : «کراچي، لاهور، ملتان، اسلام آباد و پيشاور».

 

شيعيان گرچه در ميان اکثريت سني، اقليت به شمار مي روند، اما از نظر سياسي، از موقعيت خوبي برخوردار بوده اند. هر چند در دهه هاي اخير، تمام رؤساي جمهوري و نخست وزيران اين کشور از ميان سنيان انتخاب شده اند، اما شيعيان در سطوح پايين تري در تمام نهادهاي دولتي حضور دارند. در حال حاضر، افسران و ژنرال هاي زيادي از شيعيان در ارتش مشغول خدمتند و در مجلس «سنا» و «ملي» نيز شيعيان کم و بيش حضور دارند.

 

شيعيان پاکستان مي توانند از شرايط موجود به خوبي استفاده کنند، اما پراکندگي جمعيتي آنان مانع حضور قدرتمندانه ي آنان در عرصه ي انتخابات و مشارکت سازمان يافته در دولت مي گردد.

علاوه بر اين، جامعه ي شيعي پاکستان با برخي تهديدها و آسيب ها رو به روست که تاکنون صدمات فراواني از ناحيه ي آنها، متوجه شيعيان گرديده. بزرگ ترين تهديد و خطر، تهديد تروريسم فرقه اي است که توسط «سپاه صحابه» و «لشکر جنگوي» هدايت مي شود. افراطي هاي مذهبي اهل سنت از سال 1985 به بعد، به صورت سازمان يافته و فعال، مبارزه با شيعيان را آغاز کرده اند. تاکنون چهره هاي سياسي يا مذهبي و اجتماعي زيادي قرباني اين ترور گرديده اند که از آن جمله، مي توان به ترور رهبر فقيد شيعيان علامه عارف حسين حسيني، و دبيرکل نهضت جعفريه، انور علي آخوند زاده و ده ها عضو فعال ديگر «تحريک» اشاره نمود.

زندگی نامه سید عارف حسین حسینی:

 

پيشاور مرکز استان سرحد پاکستان است که، به کشور افغانستان، مرز دارد و در شمال غربي آن فرمانداري است به نام «پاراچنار» که حدود 200 کيلومتر از پيشاور فاصله دارد و در 10 کيلومتري پاراچنار روستاي مرزي واقع شده است به نام «پيوار» در اين روستاي مرزي سه قبيله زندگي مي کنند به نام هاي «غندي خيل»، «علي زائي» و «دويرزائي» که شهيد سيد عارف حسين حسيني از قبيله دويرزائي «پيوار» مي باشد جمعيت شيعيان «پارا چنار» قريب به 200 هزار نفر مي رسد.

در سال 1320 هجري شمسي، شهيد حسيني، در يکي از خانواده هاي مذهبي و روحاني قبيله مذکور، ديده به جهان گشود.

 

 

علامه عارف حسين حسيني مراحل تحصيل خود را تا مقطع دبيرستان، در زادگاهش طي نمود و سپس وارد حوزه علميه جعفريه پاراچنار گرديد و پس از طي مراحلي ، در سال 1346  جهت تکميل تحصيلات خود به نجف اشرف عزيمت نمود. در همين شهر بود که با پيشواي تبعيد شده شيعيان ، حضرت آيت الله العظمي روح الله الموسوي الخميني آشنا شده و شيفته ايشان گرديد.

به دنبال حضور سرسختانه عارف حسين حسيني در مبارزات ضد رژيم بعثي حاکم بر عراق، وي از اين کشور اخراج و براي ادامه تحصيلات  خود عازم شهر مقدس قم شد.

درباره کوشش‌های انقلابی وی در عراق یکی از فرزندانش چنین می گوید: «به دلیل شرکت در فعالیت های انقلابی، حضور در تظاهرات و اعتراض به ظلمی که نسبت به شهید آیت اللّه سید محمدباقر حکیم(ره) اعمال می شد، دستگیر و حدود یک ماه، زندانی و سپس توسط حکومت بعثی عراق اخراج گردید.»

 

 مشارکت فعال اين روحاني پاکستاني در مبارزات روحانيت قم عليه ر‍ژيم پهلوي، سرانجام باعث شد که ايشان از ايران هم اخراج شود. از اين پس ، عارف حسين حسيني به نماينده انقلاب اسلامي ايران در پاکستان تبديل گرديد و پس از مدتي رسما در جايگاه رهبري شيعيان پاکستان قرار گرفت.

آيت الله عارف حسين حسيني در سال 1363 رسما از سوي حضرت امام خميني به عنوان نماينده ايشان در پاکستان منصوب گرديد.

  

عارف حسینی پس از ورود به پاکستان بیکار ننشست و برای بیداری مردم پاکستان چهره خونریز شاه ایران را نمایان کرد و از جنبش اسلامی و جهانی امام خمینی(ره) که در حال پیروزی بود، پشتیبانی نمود. در کتاب زندگی‌نامه شهید حسینی آمده است: «شهید حسینی(ره)، حضرت امام خمینی(ره) را به عنوان ولی امر و رهبر جهان اسلام برای مسلمانان پاکستان معرفی کرد و با وجود مخالفت ها، با اراده قوی به فعالیت خود ادامه داد. همواره در پی نشر اندیشه‌های بلند و انقلابی ایشان بود؛ تا آنجا که به پشتیبانی از انقلاب اسلامی زمینه راهپیمایی دویست کیلومتری را فراهم کرد و به همراه چند هزار نفر از مردم پاراچنار به سوی پیشاور حرکت نمودند. در پیشاور با تشکیل گردهمایی بزرگی، از امام امت و انقلاب اسلامی پشتیبانی کرد. این حرکت که در نوع خود در تاریخ پاکستان بی‌مانند بود، موجب آگاهی توده‌ها نسبت به حقانیت انقلاب اسلامی گردید.»

رابطه دوستانه شهید حسینی با دولتمردان جمهوری اسلامی ایران نشان از وفاداری وی نسبت به انقلاب اسلامی در ایران دارد، به درستی که علامه عارف حسین زبان گویای انقلاب اسلامی در شبه قاره هند بود. وی درباره انقلاب اسلامی و علمای ایران چنین بیان می دارد: «انقلاب اسلامی ایران در مردم مستضعف پاکستانی اثر خوبی بر جای گذاشته؛ به طوری که مردم مسلمان این کشور را از درون منقلب نموده است. هم‌اکنون، جوانان ما از اهل علم تقاضا دارند تا همان چیزی که علما و روحانیون ایران به جوان های خود آموخته و این انقلاب عظیم و آسمانی را به وجود آورده اند، به آنان بیاموزند.»

 

در ۲۱ بهمن ۱۳۶۳ شورای عالی «نهضت اجرای فقه جعفری» حجت الاسلام علامه عارف حسینی را به اتفاق آرا به عنوان رهبر انتخاب کرد. علامه عارف حسینی پس از انتخاب، جنبش را از نو سازماندهی کرد. او باور داشت: «دردها و رنج‌های پاکستان از راه انقلابی اسلامی؛ مانند انقلاب اسلامی که در ایران برپا شد، می‌تواند درمان شود و با حفظ ویژگی‌های مکتبی خود به دیگر مذاهب اسلامی نزدیک گردد.» در ۱۵ تیر ۱۳۶۶ در یک گردهمایی چند صد هزار نفری، علامه حسینی به طور رسمی سازمان را یک حزب سیاسی اعلام کرد و به این صورت، اندیشه «جدایی دین از سیاست» را کنار گذاشت و نشان داد که «دیانت عین سیاست» و «سیاست عین دیانت» است.

 

عارف حسینى، نادانی و بی‌سوادى را علت اصلى پسرفت جامعه اسلامى می‌دانست و براى مبارزه با بی‌سوادى و خرافه‌پرستى، اقدام به برپایی نهادهای فرهنگی؛ همچون کتابخانه، مسجد و مدرسه مینمود.

 

اين روحاني مجاهد سرانجام در 14 مرداد 1367 شمسي برابر با بيست و يكم ذي‏حجه 1408 قمري به دست وهابيان متعصب پاكستان در چهل و پنج سالگي به شهادت رسيد و شيعيان پاكستان را در ماتم و عزا فرو برد.

چهاردهم مرداد، با طلوع ستاره صبح، سيدعارف حسين، پس از اقامه نماز صبح، عازم طبقه دوم مدرسه علميه «جامعه معارفالإسلاميه» بود كه گلولهاي سربين، سينهاش را شكافت. طبق گزارش پزشكي قانوني، گلوله اصابت شده، آلوده به سم بوده است.

پیکر وی پس از به جای آوردن نماز به امامت آیت‌الله احمد جنتی، نماینده اعزامی ایران، به زادگاهش پاراچنار منتقل گردید؛ پرچم‌های سیاه بر بام خانه‌های شهر نشان از سوگواری عمومی داشت؛ عکس‌های امام خمینی(ره) و شهید حسینی(ره) به دست یاران آن شهید هم فریادی از همسویی دو کشور مسلمان و همسنگری دو مرد پاک نیت و عمل بود.

حضرت امام خميني در پايان پيام تاريخي خود به مناسبت شهادت عارف حسين حسيني ، اين گونه نوشته اند: اينجانب فرزند عزيزى را از دست داده ‏ام. خداوند تعالى به همه ما توفيق تحمل‏ مصائب و توان ادامه راه پر فروغ شهيدان را بيشتر از پيش کرامت فرمايد؛ و توطئه و مکر ستمگران را به خودشان برگرداند؛ و ملت پرکرامت اسلام را در مسير جهاد و شهادت ثابت قدم نگه دارد. والسلام على عباداللَّه الصالحين