گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو» - بهاره مقدم؛ برخی خانم های بازیگر ما در واکنش به اوضاع سیاسی و اعتراض! کشف حجاب که هیچ، کشف آبرو می کنند؛ می گویند من چرا زیبایی هایم را مستور کنم که مردان یاغی نشوند! خب آن ها مراقب نفس خود باشند! و عجیب است که حتی نه به بهایی گزاف، بلکه مفت، وجودشان را حراج می زنند.
طرف در یک کشور لائیک، همه دردها و رنج ها و محرومیت ها را به جان می خرد که حسن فروشی نکند در برابر چشمان طمعکار! به هر حربه ای متوسل می شود تا حجابش را از او نگیرند و اگر قرار باشد بین موقعیت اجتماعی و حجابش یکی را برگزیند، انتخابش حجاب است؛ آن وقت دخترک های ایرانی، تمدن و مد و به روز بودن را در برهنگی می بینند! همه تلاش خود را می کنند تا از حجم روسری بر سر کم کنند و بر انبوهی زلف های افشان بیفزایند! جوراب را که اساساً عنصری بیخود می شمارند! پاچه های شلوارها که راه به راه آب می رود و مانتو، این روزها حکایتی دارد برای خودش!
ایراد که بگیریم می گویند چادری ها بدترند! مردان مراقب نگاه خود باشند! دل باید پاک باشد و من دلم نمی خواهد زیبایی هایم را پنهان کنم!
اگر ملاک زیبایی باشد، گمان نکنم بسیاری از این هنرپیشه های زن خودفروخته ما از «حنان ترک» مصری زیباتر باشند! هم او که می گوید در زمان بی حجابی ام ستاره زمینی بودم و حال باحجاب در انتظار نگاهی از خدا که به ستاره آسمان ها بدلم کند.
اگر ملاک موقعیت اجتماعی باشد چه کسی در عالم هنر ایران همتراز «ماشا الیلیکینا»، خواننده، مانکن و ستاره مشهور روس است که شهرت جهانی داشت و پس از حجاب عنوان کرد: «آزادی برای من محدود کردن خودم در چیزهای ناچیز برای رسیدن به چیزهای عالی تر است.»
سهیر البابلی، دیامز، ایوان ریدلی و خدیجه بن قنة چه در حجاب دیده بودند که با وجود آن پیشینه های گاهاً رکیک و ناگفتنی! این چنین در آغوش حقیقت آرام می گیرند و با حجاب برای خود شخصیت می خرند؟
چه می شود که بی حجاب های آن ور آبی پیام منیع عفاف را در می یابند و باحجاب های وطنی از حجاب عاصی و گریزانند.
شاید ما نتوانستیم آن طور که باید و شاید این گوهر را در کودکانمان نهادینه کنیم؛ اسلام به ذات خود ندارد عیبی، بلکه هر عیب که هست از مسلمانی ماست!
ارسال نظرات