امام حسین(ع) و خانواده‌شان وارد کرب‌و‌بلا شدند

گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»- سیده حنانه حسینی؛ سید بن طاووس نقل کرده است که وقتی امام حسین(ع) به کربلا رسیدند، پرسیدند: نام این سرزمین چیست؟ همین ‌که نام کربلا را شنیدند، فرمودند: این مکان جای فرود آمدن ما و محل ریختن خون ما و جایگاه قبور ماست. این خبر را جدم رسول خدا(ص)به من داده است.

در این روز، حر‌بن‌یزید ریاحی ضمن نامه‏ای عبیداللّه‏ بن زیاد را از ورود امام علیه‏السلام به کربلا آگاه نمود و از پیشروی آن حضرت جلوگیری کرده و ایشان را در صحرای کربلا محاصره کرد.

حر موظف بود تا با بدترین حالت با حسین‌ابن‌علی رفتار کند، ولی به‌دلیل محبت او به فاطمه زهرا(س) به امام حسین نیز تا حدی احترام می‌گذاشت.

حر با وجود اینکه خود را دشمن حسین(ع) معرفی می‌نمود، ولی با تمام وجود پشت آن حضرت نماز گذاشت و در جلسات و خطبه‌های او نیز حضور می‌یافت که وقتی این ماجرا به گوش عبید‌الله رسید، طی نامه‌ای به حر، خواستار اهتمام در جنگ و خشونت با حسین(ع) شد.

در این روز، امام حسین(ع) به اهل کوفه نامه‏ای نوشت و گروهی از بزرگان کوفه که مورد اعتماد حضرت بودند را از حضور خود در کربلا آگاه کرد.

حضرت نامه را به «قیس بن مسهّر» دادند تا عازم کوفه شود، اما ستمگران پلید این سفیر جوان‌مرد امام علیه‏السلام را دستگیر کرده و به شهادت رساندند.

در تاریخ آمده است زمانی که خبر شهادت قیس به امام علیه‏السلام رسید، حضرت گریست و اشک بر گونه مبارکش جاری شد و فرمود: خداوندا! برای ما و شیعیان ما در نزد خود قرارگاهِ والایی قرار ده و ما را با آنان در جایگاهی از رحمت خود جمع کن، که تو بر انجام هر کاری توانایی.

منابع

بحارالانوار، ج44، ص381

تاریخ طبری، ج5، ص410

الامام الحسین و اصحابه، ص194؛ البدء والتاریخ، ج6، ص10