خلیل عمرانی به اغما رفت

به گزارش گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، خلیل عمرانی اوایل هفته گذشته به دلیل عارضه قلبی در بیمارستان قلب تهران بستری شد و پس از عمل جراحی به دلیل مشکل کلیوی مورد دیالیز قرار گرفت.

وی روز شنبه به دلیل شوک ناشی از دیالیز دچار کمبود اکسیژن در مغز شد و به کما رفت و تا‌کنون نیز از این حالت خارج نشده است.

بنا بر این گزارش، پزشکان تلاش دارند تا وی را احیاء کنند، اما تاکنون این موضوع با موفقیت همراه نبوده است.

خلیل عمرانی در سال 1343 در بندر دیر متولد شده است. وی تا اوایل انقلاب به صورت پراکنده به فعالیت شعری خود ادامه داد و در سال 57 به صورت جدی وارد عرصه  شعر شد و از همان دوران به عضویت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان درآمد.

عمرانی در ابتدای دهه 60 ضمن آشنایی با مرحوم نصرالله مردانی حضور بیشتری در عرصه شعر و ادب پیدا می‌کند و در نیمه اول دهه 60 با هدف پرورش شاعران متعهد در بندر دیر، بوشهر، یزد و بعدها تهران کار معلمی شعر را آغاز کردند و در طول دهه‌های 60 و 70 در وزارت آموزش و پرورش به عنوان مدرس شعر کشوری شناخته شدند.

عمرانی مدتی مسئول امور ادبی وزارت آموزش و پرورش بود و مدیریت آفرینش‌های ادبی کودکان و نوجوانان کشور را بر عهده داشت.

آثار وی به صورت پراکنده در نشریات و مجلات به ویژه جنگ‌های دفاع مقدس انتشار یافته و در اغلب کنگره‌های شعر به عنوان شاعر، میهمان و داور حضور داشته‌ است.

از آثار عمرانی می‌توان به مروارید فراموش، ساعت به وقت شرعی دریا و در مدار یک اشاره کرد.