به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، میلاد عرفان پور در وبلاگ خود در سالگرد شهید احمدی روشن نوشته است: خلق اثر فاخر در هریک از رشته ها می تواند مقدمه خلق آثار در رشته های دیگر شود. مستند زیبای «لبه روشنایی»که روایت تازه ای از شهید احمدی روشن داشت باز مرا به سرودن برای آن بزرگ واداشت، احساس می کنم در مقابل آن شهید هیچ ندارم جز توان سرودن.
غزلی برای شهید بزرگوار، مصطفی احمدی روشن
بی تو بالابلند! دلتنگیم! از هوای بهشتیات چه خبر؟
خبر از دوردورها داری، دل ما نیز با تو رفته سفر
با مینی بوس خستهی پدرت، سفر تو شروع شد آری
سفر تو شروع شد با رنج، با همان لقمهی حلال پدر
در عرقریز روزهای جهاد، خم به ابروی خود نیاوردی
کمر دشمنان تو خم شد، بس که خوردند از تو خون جگر
زیستی با حکایتی زیبا، درهوای شهادتی زیبا
ماندن تو چقدر زیبا بود، رفتن تو چقدر زیباتر
وای بر ما که کم گذاشته ایم، سر به بالین غم گذاشته ایم
دل ندادیم ساعتی به حضور، تن ندادیم لحظهای به خطر
خوش به حال تو که رشید شدی، امتحان داده روسپید شدی
خوش به حال تو که شهید شدی ، خوش به حال تو لحظه ی آخر!
ای دل بیقرار ناآرام، دیگر آرام شو! خدا قوت!
بی گمان دیده ای امامت را، چه خداقوتی از این بهتر؟!
تاب، خالی ...علیرضا بی تاب ...خانه خاموش مانده بعد از تو
خانه خاموش مانده اما نه...باز شاید تویی...صدای در...
