کشورهایی که با آمریکا در مورد پرونده هستهای ایران هم نظر هستند، لزوما در مسائل مهم دیگر در منافع آمریکا اشتراک نظر ندارند، این در حالی است که ...
گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، حمیدرضا محمدی، تاریخ تحریم نشان می دهد که تحریم ها کمتر موفق شده اند که به اهداف خود برسند. تحریم در چند مورد خاص به نتیجه های محدود رسیده است. احتمالا تحریم بیشتر مابین کشورهایی با سیستم سیاسی مشابه و همچنین متحد اقتصادی و یا سیاسی موثر است تا کشورهایی که دارای وضعیت سیاسی متفاوت با کشورهای تحریم کننده هستند. تحریم می تواند نخبگان را هدف قرار دهد و یا کل جامعه را. اما سوالی که در مورد تحریم مطرح است این است که آیا تحریم به اهداف سیاسی خود می رسد یا تنها به اهداف اقتصادی منجر می شود؟
تنهانگاه کردن به رفتار کشور حریف نیز بعضاً گمراه کننده است. رفتار دولت حریف در بهترین حالت یک شاخص با تاخیر است. چون کلا تحریم اقتصادی در دراز مدت نتیجه می دهد و در کوتاه مدت نمی توان شاهد تغییرات رفتاری در دولت مقابل شد. نمونه لیبی گواهی بر این مدعاست. لیبی در انتهای سال 2003 تجهیزات هسته ای خودش را تحویل داد. طرفداران اقدامات قهرآمیز می گویند که تحریم اقتصادی علیه لیبی، انزوای دیپلماتیک، و تهدید ضمنی به استفاده از نیروی نظامی بخصوص بعد از اشغال عراق باعث شد که قذافی تصمیم بگیرد.
مخالفان اقدامات قهرآمیز می گویند که تحریم های سازمان ملل علیه لیبی سال ها بدون نتیجه اعمال می شد و تحریم ها در زمان تصمیم قذافی تعلیق شده بود. همچنین مذاکرات لیبی و کشورهای غربی قبل از اشغال عراق شروع شده بود. مسئله این است که تصمیم لیبی آخرین عمل از یک سلسله کنش و واکنش بود که اکثر آنها بیرون از میز مذاکره اتفاق افتاد. مسائل داخلی لیبی و موضوع قدرت در طرابلس در تصمیم قذافی دخالت داشت.
بهبود روابط دیپلماتیک، عضویت در سازمان تجارت جهانی، همکاری های هسته ای غیر نظامی، قرارداد تجارت و همکاری با اتحادیه اروپایی (TCA)، امکان سرمایه گذاری مستقیم در ایران، عضویت در منشور انرژی، فروش هواپیما و لوازم یدکی،...
منطق این اقدامات آن است که آمریکا و اروپا معتقدند که مشوق ها بدون تهدید قهرآمیز در مورد ایران برای تغییر رفتار ایران کافی نیست. منطق 1+ 5 این بوده است که اگر مشوق ها همراه با اقدامات تنبیهی مانند تحریم و تهدید به حملات با امکانات نظامی باشد، ایران به مذاکره تن خواهد داد. این تحریم ها از شدیدترین تحریم های چندجانبه علیه یک کشور است.
تحریم همیشه بخش اصلی سیاست های عدم گسترش سلاح های هسته ای از ابتدای دوره اتمی بوده است. تحریم از پایان جنگ سرد به یک ابزار سیاست گذاری تبدیل شده است.
ایران پیوسته از طرف آژانس و شورای امنیت تحت فشار بوده است تا مطابق با پادمان، پروتکل الحاقی و کد 3.1 عمل نماید و همچنین گذشته هسته ای خود را توضیح دهد. ایران بدنبال دسترسی به تکنولوژی هسته ای است. آمریکا بدنبال ممانعت ایران از دسترسی به تکنولوژی هسته ای است. این عدم تطابق باعث اتخاذ اقدامات قهرآمیز می شود. ترورشدن دانشمندان ایرانی بخشی از اقدامات قهرآمیز است. تحلیل هزینه/ فایده تصمیم به موافقت از طرف ایران با پیشنهادات آمریکا و دیگر کشورها مشخص نمی کند که در آینده وضعیت بهتری در انتظار ایران است.
نظریه «هر قدم که ایران به عقب پابگذارد، غرب دو قدم پیش خواهد آمد.» توافق به معنای ضعف در برابر حریف. موافقت با تقاضای غرب به معنای تشویق غرب به مطرح کردن تقاضاهای بیشتر مانند؛ حقوق بشر- تروریسم- صلح خاورمیانه- نقش ایران در منطقه، هزینه ها و فایده های این معامله با عدم قطعیت روبروست. مسئله فن آوری هسته ای و مقدار پیشرفت آن یک موضع همراه با ریسک است. ریسک فن آوری و هزینه تحریم ها و آینده آن نیز مشخص نیست و مشخص نیست که چه مقدار از مشکلات اقتصادی ایران بخاطر مسئله تحریم است و چه مقدار سوء مدیریت داخلی.
توانایی ایران در دور زدن تحریم ها مهمترین نکات در زمینه تجارت با کشورهای دیگر، استفاده از راهکارهای مالی جدید، راه های حمل و نقل جدید و تولید داخلی است.
تحریم اگر بتواند در کشوری جواب دهد، احتمالا کشوری است که عدم رفاه اقتصادی بتواند موجب اعتراض و لابی گری در مجلس آن کشور شود. طبیعی است که زمانی که کشور در معرض یک تهدید خارجی است، هیچ دولتی اجازه اعتراض به وضعیت اقتصادی را نخواهد داد. تحریم باعث تضعیف وضعیت قشر متوسط می شود.
شاید تحریم باعث بهتر شدن وضعیت طرفداران حکومت شود. شاید تحریم باعث قوی تر شدن وضعیت کسانی شود که اتفاقا تحریم برای مخالفت با آنان تدارک دیده شده است.
تاریخ روابط ایران و آمریکا را به سه دوره تاریخی می توان تقسیم کرد:
1953- 1851: نیروی سوم
1953- 1979: دولت تحصیلدار
1980- تاکنون: اقدامات قهرآمیز
سیستم در جمهوری اسلامی ایران همچنان در بخش های دفاعی و امنیتی گوش به زنگ و اقدامات آمریکا در مورد ایران همگی در چارچوب اقدامات قهرآمیز است. حتی ارائه مشوق ها و پیشنهاد مذاکرات یک جانبه، دوجانبه، و چندجانبه (هیلاری کلینتون، 30 نوامبر 2012) به نظر می رسد آمریکا می تواند قطع روابط یک جانبه در آوریل 1980 را جبران نماید. اگر امروز تصمیم بر رفع تحریم ها و اقدامات قهرآمیز باشد، با توجه به شکل تصمیم گیری در کشوری مانند آمریکا حداقل 10 سال طول خواهد کشید تا عملا تحریم ها رفع شود.
با سلام --- اين سئوال در زهن من وجود دارد که اين مقاومتي که مسئولين ما دارند در برابر تحريمها انجام مي دهند براي چيست براي بدست آوردن ايراني هسته اي است ايا بعد از اينکه ما به قول مسئولين به انرژي صلح آميز هسته اي دست يافيتم اين تحريمها هم برداشته خواهد شد و مردم مي تونن يه زندگي راحتي داشته باشن در حال حاضر که حقوق ها خيلي پايين و رو به کمتر شدن هستند و در عوض تورم و گراني رو به افزايش است آيا اين مقاومت به چه قيمتي خواهد بود و چه آينده اي را براي ما رقم خواهد زد ... اگر کاري که شاه معدوم با ملت کرد مسئولين ما بخواهند همان کار را بکنند مطمئن باشيد که اين کشور با مشکل روبرو خواهد شد شاه دنبال يک کشور نظامي قدرتمند بود و به رفاه مردم توجه نداشت و به فکر قدرت نمايي در ميان کشورهاي ديگر جهان بود تا جايي رسيد که ديگر هيچ حرفي را نمي پذيرفت و بعد مردم فقير و زحمتکش با رهبري حضرت امام (ره) به خيابانها امدند و باعث سرنگوني ديکتاتور شدند من از مسئولين مي خواهم که به فکر مردم باشند و تمامي تلاششون در جهت رفاه و اسايش مردم مسلمان کشورمان باشد باتشکر . سايه مقام عظماي ولايت مستدام باد
ارسال نظرات
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.
مطلب خيلي جالبي بود. از نويسنده تشکر نماييد.