به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، در آخرین به روز سانی وبلاگ «عشق الهی» چنین آمده است:
یک روز ما رفتیم درس آیت الله بهجت.... ایشان با یک حالت بشّاشی فرمودند که من امروز یک چیزی از این بچهها یاد گرفتم، تقریباً حاصلش را من به زبان خودم عرض میکنم عین عبارتهای ایشان یادم نیست اما مضمونش این بود ما تعجب کردیم آقای بهجت از یک بچهای که بازی میکردند سر کوچه چی یاد گرفته. فرمودند من اینجا نشسته بودم داشتم مطالعه میکردم یک فقیری آمد درب منزل و به این بچهها گفت که برو از مامانت نانی چیزی برای من بگیر بیاور، آن بچه گفت که برو از مامانت بگیر، این فقیر گفت که من گرسنه هستم احتیاج دارم تو برو به مامانت بگو یک چیزی به من بدهد، دوباره خیلی صریح گفت برو از مامانت بگیر، دو سه مرتبه این تکرار شد تا این فقیر بالاخره دید نه این بچهها از جایشان بلند نمیشوند رفت دنبال کارش.
آنکه من یاد گرفتم این است که اگر ما خدا را به اندازه مامان حساب میکردیم به اندازه اینکه این بچه میفهمد که هرچه میخواهد از مامانش باید بگیرد، اگر این را ما یاد میگرفتیم که هرچه میخواهیم برویم از خدا بخواهیم بار ما بسته میشد، مشکل ما این است که خدا را کارهای نمیدانیم نمیرویم سراغ او.
هیچ ذکری بالاتر از ذکر عملی نیست. هیچ ذکر عملی بالاتر از ترک معصیت در اعتقادات و عملیات نیست.