آلمان و ژاپن توانستند چرا ما نتوانیم!

گروه اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»؛ سالی که در روزهای پایانی آن قرار داریم سال تولید ملی، حمایت از کار و  سرمایه ایرانی بود، سالی که قرار بود در آن توجه ویژه تری به تولید داخلی شود. سالی که قصد داشتیم برای دست رنج نیروی کار ایرانی ارزش قائل شویم. سالی که بنا داشتیم در آن کالای ایرانی بخریم نه چینی و کره ای و یا آلمانی. سال که...

ما در یکسال گذشته همواره تاکید داشتیم که وظیفه سنگین بر عهده مصرف کنندگان است و تمامی اشارت ها به مصرف کنندگان بود اما آیا تولید کنندگان در این بین نقشی ندارند. آیا آنها نباید به سمتی بروند که یک ایرانی با افتخار و با اشتیاق به سمت خرید کالای آنها برود؟

تاکید بر مصرف کالای ایرانی،فقط توصیه ای به مصرف کننده نیست .بلکه تولید کننده هم باید با ارائه کیفیت برتر و قیمت پایین تر،اجازه ندهد که مشتریان به کالای خارجی تمایل پیدا کنند.تولید کنندگان باید مصرف کننده را محترم بشمارد و کالای مرغوب به او بدهد و مصرف کننده هم باید تا جنس ایرانی هست ،جنس خارجی نخرد.البته به این مفهوم نیست که مردم، چشم بسته کالای نا مرغوب و گران بخرند.بلکه منظور این است که مشتریان ضمن خرید کالای داخلی، عیب و ایراد آن را هم بگیرند، انتقاد کنند و به تولید کنندگان داخلی برای بهبود کیفیت فشار بیاورند ولی دست از کالای ایرانی بر ندارند و از سوی دیگر همه دستگاههای اجرایی و تصمیم گیر باید از تولید داخلی و تولید کننده ایرانی حمایت جدی نمایند.

از سوی دیگر ایرانیان از دیر باز به تولید محصول با کیفیت شهره بوده اند.اما متاسفانه در روزگار ما منافع زود گذر باعث شده برخی از تولید کنندگان از کیفیت کالای خود بکاهند. حکایتی که در آن تولید کننده در پی فریب خریدار است و خریدار چاره ای جز خرید ندارد و هنگامی که مفری برای عدم خرید بیابد قطعا از کالای خارجی با آغوش باز استقبال می کند تا از شر چنین توهین و فریبی خلاصی یابد.

در تببین بیشتر این موضوع می توان دو الگوی ژاپن در شرق آسیا و آلمان در اروپا را مورد توجه قرار داد. اگر امروز می بینیم که کشور ژاپن در جهان اقتصاد حرفی برای گفتن دارد یا کالای ساخت آلمان، اعتبار ویژه ای برای خود دست و پا کرده، به این خاطر است که در آن کشورها، «تولید ملی در سایه حمایت از کار و سرمایه ملی» شکل گرفته است.

ژاپن در جریان جنگ جهانی دوم، به کشوری ورشکسته و آلمان به مملکتی کمر شکسته تبدیل شد و مردم در حالی نظاره گر پایان خفت بار جنگ جهانی بودند که از شهرها و اقتصادشان چیزی جز تل خاکستر باقی نمانده بود.

ژاپنی ها و آلمانی ها، پول نفت و گاز نداشتند بلکه هر آنچه داشتند، ذره به ذره اش را با «کد یمین و عرق جبین» به دست آورده بودند و هم از این روست که قدر سرمایه هایشان را می دانستند و آن را برای وارد کردن آدامس و مجسمه و کریستال و لباس فاخر و صندلی مجلل و لوازم آرایشی و ... هدر نمی دادند.

در واقع، حمایت از کار و سرمایه ملی در این دو کشور در سال های سازندگی، نه امری صرفاً دولتی که رویکردی کاملاً ملی و نهادینه شده در فرهنگ دو ملت بود.

اما مهمتر از این، صنعتگران نیز به عنوان بخشی از همان دو ملت کوشا، شرایط خاص آن سال ها را که در غیاب رقبای خارجی برایشان محقق شده بود، به فرصتی برای کیسه دوختن برای خود تبدیل نکردند و با این استدلال که «در این بازار انحصاری، مشتری گزینه ای جز ما ندارد»، به بنجل سازی روی نیاوردند و کوشیدند در گذر زمان، کیفیت تولیدات خود را بالا و قیمت ها را رقابتی کنند؛ آنها به ملت خود احترام می گذاشتند و قدردان واقعی مشتریان داخلی شان به خاطر خرید کالای داخلی بودند.

یونانی ها هم به دنبال مصرف کالای داخلی

بر اساس نتایج نظرسنجی که چندی پیش در یونان انجام گرفته است از هر ده یونانی، هشت نفر بر این باورند که اگر مردم کالاها و اجناس ساخت کشور خود را خریداری کنند به اشتغالزایی و رشد اقتصادی یونان کمک خواهند کرد. اهمیت کاربردی این موضوع در اینجاست که هم اکنون در یونان از چهار نفر جمعیت فعال این کشور یک نفر بیکار است. شرکت های یونانی نیز متعهد شده اند در این اقدام مهین پرستانه مشارکت جویند.

یک کارشناس یونانی می گوید: امروز پنجاه درصد صنایع و کارخانه های یونان چیزی تولید نمی کنند. چون توان تولید ندارند. اما اگر مردم به خرید محصولات یونانی تشویق شوند ممکن است این شرکت ها و کارخانه ها نیز تولیدات خود را از سرگیرند.

نتایج این گزارش نشان می دهد هر خانوار یونانی در سال چهار هزار یورو  محصولات و کالاهای ساخت یونان می خرند که این میزان خرید حدود ده میلیارد یورو عاید کشورشان خواهد کرد.

الگوی دیگر کشورها نشان می دهد تا هنگامی که تولید کنندگان، مصرف کنندگان، مسئولان و تمامی افرادی که به نحوی در این بین دخالت دارند نخواهند عزم جدی را برای ارتقا توان تولید داخلی به کار ببندند نخواهیم توانست کالای ایرانی را به اولویت اول مصرف کنندگان برای خرید تبذیل کنیم.

در نهایت اینکه یکی از لازمه های حمایت از تولید داخلی تقویت روحیه خودباوری در ملت و جوانان است که اگر افزایش یابد و اعتقاد همه جانبه به این شعار که ما ((ما می توانیم)) و اینکه ایرانی می تواند هر کالایی را تولید کند باید در نظام آموزشی و صنعتی کشور نهادینه شود.

* کاریکاتورهای استفاده شده در این گزارش برای جشنواره «ساخت ایران» با موضوع تولید ملی ارسال شده بودند. این جشنواره به همت موسسه فرهنگی خاکریز ایمان و اندیشه در دانشگاه زاهدان برگزار شد.
کاریکاتور اول اثری از محمد مهدی اسکندری، کاریکاتور دوم اثری از اسماعیل رضایی، کاریکاتور سوم اثری از جواد طریقی اکبرپور و کاریکاتور چهارم و پایانی اثری از سجاد جعفری می باشد.