محقق: ادبیات داستانی میان حوزویان مهجور است

به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، نشست رونمایی و نقد و بررسی کتاب «آقای سلیمان! ‌می‌شود من بخوابم؟» نوشته حجت‌الاسلام سیدمحمدرضا واحدی عصر امروز در فرهنگسرای اندیشه برگزار شد.

سیدجواد محقق در این نشست گفت: پیشینه ادبی ما در ایران بیشتر مربوط به شعر است تا ادبیات داستانی. ادبیات داستانی اگرچه نمونه‌های مشابهی در آثار افرادی مثل سعدی وحکایت‌های ادبی دارد اما عمدتا ادبیات کشور ما به شعر شناخته شده البته قالب رمان هم به دلیل ظهور رسانه‌های عمومی طی قرن اخیر رواج یافته است.

این شاعر ادامه داد: روحانیت در سده ی اخیر در حوزه شعر هم مثل بسیاری از حوزه‌ها حضور فعالی داشتند و یکی از دلایل تربیت اجتماعی مردم ما ارتباط با همین آثار است روحانیت ما در اشعار و برخی حکایت‌ها آنچه از قرآن و روایات یافته بودند به زبان هنری‌تری به فارسی برمی‌گرداندند و شاید رمز ماندگاری این آثار هم همین باشد.

وی به بی‌توجهی حوزه‌های علوم اسلامی به ادبیات در دوران اخیر اشاره کرد و گفت: متأسفانه این هنرها در دست کسانی قرار گرفت که با اندیشه‌های دینی مردم فاصله داشتند و آبشخور فکریشان از خارج از این مرزها تغذیه می‌شد.

محقق تصریح کرد: قبل از انقلاب با درک این مشکل کار پژوهشی انجام دادم درباره عالمان دینی که به شعر توجه داشتند و گمان می‌کردند حداکثر بتوانند 20 چهره را پیدا کنند اما در کمال تعجب این کار 15 سال طول کشید و فقط در یکی از استان‌ها به بیش از 60 عالم شاعر شناخته شده رسیدم که متأسفانه به دلیل بی‌توجهی دیوان بسیاری از این افراد مهجور مانده یا حتی از بین رفته است.
 

وی به مهجوریت ادبیات داستانی در میان حوزویان اشاره کرد و گفت:  این مسئله چندین دلیل دارد؛ یکی اینکه مقوله رمان جدید است و دیگر آنکه نمونه‌های مشابهی که این سال‌ها تولید شده، کم محتوا و کم ارزش بودند و شاید به همین دلیل روحانیت به ورود به این عرصه تردید داشت البته می‌توان به افرادی مثل شیخ موسی نصری در استان همدان اشاره کرد که اولین رمان تاریخی ایران را نوشته است. همچنین آثار علی صفائی حائری (عین - صاد) هم می‌توان به‌عنوان نمونه‌های برجسته در حوزه ادبیات داستانی اشاره کرد.

محقق انتشار کتاب «آقای سلیمان ...» بسیار ارزشمند دانست و افزود: امیدوارم ایشان همچنان در این حوزه پایدار بمانند.