به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از یاسوج، تربیت نیروی متخصص و کارآمد برای صنایع از یک سو و خیل عظیم فارغ التحصیلان دانشگاهی جویای کار از سوی دیگر، ذهن ها را به سوی ارائه راه کاری در خصوص رفع این گره در دو سوی مسیر پیشرفت علمی و صنعتی کشور سوق می دهد.
توسعه صنعتی وقتی در یک کشور به وقوع می پیوندد که از نیروهای متخصص با توان علمی بالا، به بهترین شیوه استفاده شود.
تجربه کشرهای صنعتی دنیا این را نشان می دهد که صنایع کشور وقتی به رشد واقعی خود دست می یابند که به دانشگاه و نیروهای متخصص دانشگاهی اقبال ویژه ای نشان دهند و از ابتکار، تخصص و اندیشه های علمی و نو دانشگاهیان و فارغ التحصیلان دانشگاهی با جدیت بیشتری استفاده شود.
در سوی دیگر توسعه علوم و فناوری در کشور که از بطن دانشگاه منبعث می شود، وقتی به بهترین نحو محقق می شود که دانش و تخصصی کسب شده در محیط علمی دانشگاه را به عمل تبدیل کرده و تقویت کنند و علم با عمل است که هم می ماند و هم دقیق تر می شود.
از سوی دیگر نقش علم و صنعت در توسعه اقتصادی کشور است که هر چه از نظر علمی، صنایع ما به رشد قابل توجهی برسندع تولید کشور رشد قابل توجهی پیدا می کند و رشد تولید عامل اصلی رشد اقتصادی یک کشور به حساب می آید.
دانشگاه های کشور چند سالی است که به این ارتباط میمون با جدیت بیشتری توجه می کنند.
دانشگاه یاسوج که دانشگاه نوسازی است، نیز با احساس اهمیت این ارتباط، اقدام به راه اندازی مدیریت مستقل و راه اندازی دفتر ارتباط با صنعت در دانشگاه نمود.
امین موسایی رئیس دفتر ارتباط با صنعت دانشگاه یاسوج به بیان تاریخچه مختصری از آغاز به کار این دفتر در دانشگاه پرداخت و گفت: در سال های قبل مرکز رشد، کارآفرینی و ارتباط با صنعت دانشگاه، همه یک واحد مشترک بودند و این واحد به صورت مستقل در دانشگاه یاسوج وجود نداشت که از آبان ماه سال جاری به صورت مستقل درآمد.
وی به ارتباط این دفتر با صنایع اشاره کرد و گفت: ارتباطات خصوصی از طریق اساتید مختلف با مراکز مختلف صنعتی وجود دارد که از سوی دانشگاه سازمان یافته نیست و به اعتبار خود استاد این تفاهم نامه ها امضا می شود، هر چند از مسیر دانشگاه رد می شود.
موسایی افزود: در خصوص ارتباط سازمان یافته از طرف دانشگاه با صنعت، یک سری تفاهم نامه از قبل با برخی سازمان های علمی و صنعتی و ادارت مختلف استانی داشتیم و پروژه هایی هم صورت گرفت.
وی ادامه داد: در حال حاضر نیز با چند مرکز معتبر کشوری به تازگی تفاهم نامه ای امضا کردیم و طرح های تحقیقاتی که از طرف دانشجویان و اساتید ارائه میشود، ابتدا با داوری اساتید دانشگاه مورد بررسی قرار گرفته و سپس اساتید کشوری به داوری نهایی اثر پرداخته و برای اجرا آماده می شود.
رئیس دفتر ارتباط با صنعت دانشگاه یاسوج تشریح کرد: با پردیس شرکت های دانش بنیان شیراز نیز جلسات متعددی برقرار شد و توانمندی های دانشگاه و تخصص اساتید را ارائه کردیم و با صنایع مختلف این شرکت جلساتی متعددی برگزار کردیم اما هنوز به مرحله انعقاد تفاهم نامه نرسیده است.
وی از پیگیری همکاری با سازمان فضایی کشور خبر داد و گفت: به عنوان دستاورد خاص نیز می توان به امضای تفاهم نامه با مرکز شهید فهمیده وزارت دفاع اشاره کرد و در ابتدای راه ان قرار داریم.
موسایی یکی از مشکلات ارتباط دانشگاه یاسوج با صنعت را صاحب نام نبودن و تازه تاسیسی بودن این دانشگاه دانست و گفت: هر چند در سطح استانی از این مرحله فرارتر رفتیم و با صنایع مختلف به امضای تفاهم نامه پرداختیم اما صاحب نام نبودن دانشگاه باعث می شود که ما از فاز اعتماد سازی با صنایع بخصوص صنایع بزرگ و ملی روبرو شویم.
وی افزود: بعد از اعتماد سازی از پروژه های کوچک با حجم کم و بودجه ریالی کم شروع می کنیم تا موسسات راحت تر اعتماد کنند و به مرور با انجام کیفیت بالای پروژه ها این اعتماد سازی ایجاد شود.
موسایی به راه حل دیگر اعتماد سازی اشاره کرد و گفت: در انجام پروژه ها باید همکار دانشگاه های بزرگ شویم تا هم خودمان و هم قابلیت هایمان را نشان دهیم و اعتماد سازی برای کارهای بزرگ بعدی ایجاد کنیم.
وی دانشگاه یاسوج را در مرحله اعتماد سازی با صنایع ملی دانست و گفت: در همین مرحله هم با پی گیری ها با نهاد و سازان های تحقیقاتی و صنعتی، سعی در معرفی خود داشتیم که از جمله می توان به سازمان هایی که در قبال انجام پایان نامه های دانشجویی، پژوهانه به دانشجو پرداخت می کنند.
موسایی در پایان با توصیه به همکاران دانشگاهی و شرکت های صنعتی گفت: به همکاران خود درد انشگاه توصیه می کنم که بیشتر به سمت صنعت قدم برداریم و منتظر نمانیم سراغ ما بیایند و و از آن طرف صنایع و موسسات به دانشگاه اعتماد کنند و این دو دست در دست هم بهتر می تواند جواب دهند.
احسان جوکار، دانشجوی رشته مکانیک و از فعالین دانشجویی دانشگاه یاسوج، از کمبود همیشگی هزینه در پروژه های علمی گلایه مند بود و گفت: دانشجویان ایده های خوبی داشتند و هنگام ارائه به دانشگاه، بوجه ای برای انجام پروژه های دانشجویی وجود نداشت.
وی با مقایسه دانشگاه یاسوج ببا برخی دانشگاه های کشور اظهار داشت: ارتباط دانشگاه با صنعت و شرکت های سرمایه گذار در این دانشگاه خیلی ضعیف است.
جوکار افزود: جلساتی گذاشتند، افرادی آمدند و سخنرانی کردند، جشنواره برگزار شد، برخی صنایع امدند اما هیچ تغییری حاصل نشد و مشاهده نکردیم که دانشکده مهندسی به عنوان قطب صنعتی دانشگاه بتواند در رشته های مختلف کاری انجام دهد.
وی اظهار امیدواری کرد: اخیرا با جداشدن این دفتر و معرفی مسئول جدید امیدواریم که بتوانیم شاهد تحولی در این دفتر باشیم و بتوانیم به جایگاهی برسیم.
شاهرخ قبادیان، دانشجوی دانشکده مهندسی نیز از روند کلی ارتباط دانشگاه و صنعت در دانشگاه های کشور انتقاد کرد و گفت: ان گونه که انتظار می رفت در دانشگاه های کشور، بر صنعت تاثیر گذار نبودیم که این امر ناشی از کم توجهی دانشگاه و کم علاقگی صنعت است.
وی علل کمی علاقه صنعت به ارتباط با دانشگاه را بی اعتمادی نسبت به این مرکز علمی عنوان کرد و گفت: این امر از رده های بالایی مسئولین باید حل شود و با برنامه ریزی دقیق این دیوار بی اعتمادی را بر دارند.
قبادیان تاسیس دفتر مستقل ارتباط با صنعت در دانشگاه را قدم مثبتی دانست و گفت: این گام را به فال نیک می گیریم اما انگار این بخش در دانشگاه جز یک دفتر چیز دیگری نیست.
دانشگاه یاسوج، به عنوان دانشگاهی نوپا، نخستین گامی که برای ایجاد قوی این ارتباط باید بردارد، اعتماد سازی صنعت است و این گام جز با ارتباط سازماندهی شده از سوی دانشگاه و دفتر ارتباط با صنعت و کانالیزه کردن تفاهم نامه های خصوصی اساتید با صنایع، از کانال دانشگاه محقق نمی شود.
البته تا هنگامی که نگاه دانشگاه به ارتباط با صنعت متحول نشود، اتفاق قابل توجهی در این مسیر رخ نخواهد داد و برای هدمند کردن این نگاه، تعیین اولویت هاى تحقیقاتى و آینده پژوهى توسط صنعت و دانشگاه گامی موثر در مسیر خواد بود.
کاربردی کردن و نیاز محور بودن پروژه ها و پایان نامه های دانشجویی و ارائه مدرک و گواهی معتبر علمی از سوی دانشگاه در مقابل فعالیت های تحقیقاتی دانشجویان در صنعت، می تواند بدنه دانشجویی دانشگاه را به ارتباط هر چه بیشتر با صنعت و اعتماد صنعت به بدنه دانشگاه بیشتر کند.
حسن ختام را از بیانات رهبر انقلاب در جمع نخبگان و برگزیدگان علمی در مهر ماه سال 90 انتخاب می کنیم:
صنایع ما اگر بخواهند از رقابتهاى بازار عقب نمانند، به پیشرفت علمى و نوآورى احتیاج دارند. این نوآورى، زمینه‌اش در دانشگاه‌هاى ما، پژوهشکده‌هاى ما، پژوهشگاه‌هاى ما کاملاً فراهم است.
این پژوهشگاه‌هائى که چند بار توصیه شد که در کنار دانشگاه‌ها و وابسته‌ى به دانشگاه‌ها به وجود بیاید، میتواند یک بخشى را در اختیار صنایع بگذارد که آنها در این پژوهشگاه‌ها شرکت کنند و از ناحیه‌ى آنها نیازهاى خودشان را برطرف کنند.
این کارى است که هماهنگى‌اش در همین بخش دولتى میسر است.
باید بنشینند براى این کار برنامه‌ریزى کنند؛ هم براى صنعت خوب است، هم براى دانشگاه خوب است.
دانشگاه وقتى ناظر به نیاز جامعه و نیاز بازار و بازار کار بود، طبعاً جهت خودش را پیدا میکند؛ شور و نشاط بیشترى هم پیدا میکند؛
البته براى دانشگاه‌ها درآمدزا هم هست. صنعت هم وقتى متکى بود به نگاه نو و فکر نو و تولید علم و فناورى - که این در دانشگاه‌ها تحقق پیدا میکند - طبعاً پیشرفت پیدا میکند.
ما به این نیازمندیم؛
این هم بایستى حتماً انجام بگیرد.