روایتِ آدم‌هایی که امتحان‌شان را خوب پس داده‌اند!

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو» - امیرعلی نیک اختر؛ کاری به ضعف و قوت های دراماتیکی و تکنیکی «بال های خیس» نداریم، آنچه در این مجموعه قابل اعتنا و عزت بخش است، احساسی است که در خلال تماشای داستان به مخاطب دست می دهد؛ حسی که سرشار از اعتماد به نفس و روحیه خودباوری است و نشان می دهد چقدر این مسئله در بهبود زندگی آدمیان تاثیر دارد.

اگرچه خودباوری و خودکفایی در مجموعه بال های خیس در سطحی عمومی و ملی و در ارتباط با پروژه های عظیم ملی روایت می شود، اما می توان آن را به سطح زندگی فردی و مناسبات اجتماعی نیز تعمیم داد.

آنچه در بال های خیس برجسته می شود، تقویت این روحیه در اراده و کنش آدمی است که وقتی باشد، دیگر فرق نمی کند آن شخصیت را در حوزه فردی و خانوادگی ببینیم یا ساحت های اجتماعی و علمی.

همت بلند دار که مردان روزگار/ از همت بلند به جایی رسیده اند؛ این شعر در بال های خیس در قالب یک داستان روایت شده و به تصویر کشیده می شود.

کارگردان و دست اندرکاران این مجموعه با هوشمندی در زمان تاریخی مناسبی به سراغ این قصه رفتند؛ زمانه ای که دشمنان با انواع تهدیدها و تحریم ها تلاش می کنند ما را از پای درآورند، این در حالی است که نمی دانند مهمترین رمز پیروزی یک ملت عزت نفس، استقلال و روحیه خودباوری است.

جالب اینکه در قصه شاهدیم همان شخصیت هایی نماینده این روحیه و رفتارند که یک بار در عرصه جنگ آن را تجربه کرده و با تکیه بر خودباوری و عزت نفس توانستند در عرصه های نظامی دشمن را متوقف نموده و وادار به عقب نشینی کنند؛ همانان اکنون در عرصه جهاد علمی با حفظ همان روحیه به مبارزه خود ادامه داده و از پای نمی نشینند.

از سوی دیگر تلاش شده تا در سریال موانع و ذهنیت و خطاهای شناختی که عزت نفس و روحیه خودباوری را تضعیف می کند نیز گنجانده شود؛ مثلاً در برخی از موقعیت ها شاهد ناامیدی یا خستگی شخصیت ها از ادامه مسیر هستیم، اما دوباره و اتفاقاً به خاطر همان خودباوری، برخاسته و به راه خویش ادامه می دهند.

به عبارت دیگر در بال های خیس تلاش شده تا نشان داده شود سرمایه اصلی و ملی ما بیش از آن که منابع طبیعی و مادی باشد، یک سرمایه انسانی – روانی است. این ثروت غنی نه در زمین و هوا و دریا که در وجود آدمی ریشه دارد و اگر ملتی بتواند این سرمایه عظیم و گنچ پنهان را کشف کرده و استفاده کند به آرمان های خود دست خواهد یافت.

واقعیت این است که در شرایط کنونی به تولید و حمایت چنین سریال هایی نیاز داریم تا فارغ از ایجاد سرگرمی، راه و روش عزتمندی را از طریق ظرفیت های اثربخش هنر نمایش به مردم آموزش دهد.

باید به تولیدکنندگان این سریال واقعاً دست مریزاد گفت.