حسنی: «هورامه» برای شروع یک کار فوق العاده است/ علومی: ژانر مشخصی در «هورامه» وجود ندارد
به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، محمد حسنی در مراسم رونمایی از کتاب «هورامه» اولین اثر داستانی یاسر یسنا که عصر امروز در بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان برگزار شد، گفت: «هورامه» برای شروع کار، اثر فوق‌العاده‌ای است؛ ولی یسنا و امثال او باید بدانند که برای ورود به ادبیات باید آن را جدی بگیرند و تلاش زیادی انجام دهند و اعتماد به نفس پیدا کنند. ما اول باید خود را به مخاطب و بعد از آن به دنیا اثبات کنیم . باید کار جذاب و قوی بنویسیم تا بتواند در دنیا ترجمه و پخش شود.
وی با بیان اینکه داستان‌سرایی برای ما ایرانی ها است، افزود: ما باید داستان سرایی را دوباره احیا کنیم؛ ما در میراث فلسفی مان نیز داستان گویی داریم و مسئله داستان سرایی کشور ایران در جهان تاثیر داشته است.
مدیر بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان با بیان اینکه وظیفه داریم در حوزه مدیریت فرهنگی آرمان گرایی و واقع گرایی را با هم ترکیب کنیم، ادامه داد: البته این کار پیچیده‌ای است؛ هر جا که ضربه خورده‌ایم دچار افراط و تفریط شده ایم و در واقع با این عرصه آشنایی نداشته ایم. این عدم آشنایی باعث عدم تشخیص آرمان گرایی و واقعی گرایی شده است.
حسنی اظهار داشت: ما باید تولید را جدی بگیریم؛ چون اگر تمرکز ما بر روی تولید باشد هم مخاطب و هم آفریننده اثر راضی خواهند بود. اگر بتوانیم تولید را با هوشمندی پیش ببریم و کارهای حاشیه‌ای را کنار بگذاریم موفق خواهیم بود.
وی با بیان اینکه مخاطب‌شناسی ما در حوزه‌های فرهنگی مشکل دارد، ادامه داد: امیدوارم زمانی فرا برسد که تولیدکننده فرهنگی ما دلگرم باشد و اگر این اتفاق بیفتد قطعا مخاطب جهانی هم پیدا خواهیم کرد. ما در بنیاد ادبیات داستانی وظیفه داریم که به نویسندگان جوان و بها دهیم تا بتوانند به چنین عرصه هایی وارد شوند.
همچنین محمدعلی علومی در این مراسم با بیان اینکه جنگ ما جنگ تحمیلی بود و هنوز عواقب آن وجود دارد، گفت: خرمشهر و خوزستان همچنا با مسائل جنگ درگیر هستند. جنگ مطمئنا پدیده خوبی نیست ولی ما در این جنگ دفاع کردیم. رزمندگان ما از مردم عادی کوچه و بازار بودند که هنوز جا برای پرداختن به آنها وجود دارد.
وی درباره کتاب «هورامه» خاطر نشان کرد: این کتاب ژانر مشخصی ندارد؛ اما نباید از یاد برد که جلال آل احمد نیز گزارش های داستانی قدرتمندی دارد. بزرگترین نقص این کتاب در این است که تعادلی در تناسب ساختاری در آن وجود ندارد؛ البته این کار برای 4 سال پیش است و اگر همان زمان چاپ و نقد می‌شد الان کار قدرتمند‌تری پدید می‌آمد.