به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، حبیب احمدزاده، در نشست خبری تشریح دستاوردهای سفر هنرمندان به هیروشیما که امروز در موزه صلح تهران برگزار شد، با بیان اینکه به عنوان یک مجروح شیمیایی باید بیشتر به مسئله جانبازان می‌پرداختم، گفت: باید حرف صلح و عدالت را ادامه دهیم چرا که در مقابل این حرف هیچ کس توان ایستادن ندارد.
وی ادامه داد: مردم کشورمان باید سردشت و دیگر شهرها و روستاهای شیمیایی شده را بشناسند و این شهرها جهانی شوند.
در ادامه محمد سروش، عضو هیأت مدیره موزه صلح تهران، با بیان اینکه جنگ ما جنگ آدم‌هایی بود که عاشق دین و مملکت‌شان بودند؛ گفت: ما در موزه صلح تبلیغ جنگ و تفنگ نمی‌کنیم بلکه محبت عرضه می‌کنیم؛ در واقع هر که به موزه صلح می‌آید با او ارتباط برقرار می‌شود و مکانی برای تبادل احساسات است.
سروش با بیان اینکه سفر به هیروشیما در وهله اول سفر درونی تلقی می شود، ادامه داد: این سفر برای ایجاد ارتباط بین دو تاریخ، بین دو جغرافیا و بین دو ملت است که یکی 60 سال پیش شاهد استفاده بمب اتم بوده و دیگری 30 سال پیش شاهد بمباران شیمیایی بوده است؛ در حالی شاهد انبار کردن سلاح های شیمیایی هستیم که همه دنیا معتقدند که اینگونه سلاح ها نباید در جهان وجود داشته باشد.
در ادامه حمید صالحی، جانباز شیمیایی با بیان اینکه فرهنگ ما بیمار است، گفت: متاسفانه همه نگاه‌ها اقتصادی و مالی شده است؛ این در حالی است که در ایران بر خلاف جاهای دیگر دنیا که بدترین آدم‌ها به جنگ می‌روند، بهترین‌های ایران به جنگ رفتند و شهید شدند اما ما اینها را نشناساندیم و بعد وقتی بازیگر جومونگ به تهران می‌آید 8 نفر زخمی می‌شوند.
صالحی افزود: این عدم آشنایی از مجروحان شیمیایی تا حدی است که وقتی وزیر خارجه کشورمان به این موزه می‌آید می‌گوید نمی‌دانستم که 40 هزار مصدوم شیمیایی داریم.
در بخش پایانی مراسم، خانم بابایی، مادر یک شهید و یکی فعالان موزه صلح گفت: نگرانم که روزی بیاید و دیگر جانبازان شیمیایی زنده نباشند باید جوان هایی تربیت شوند و بتوانند وقایع آن روزها را برای نسل های بعدی روایت کنند.
وی ادامه داد: ژاپنی ها معتقدند که صلح آینده بدون گذشته وجود ندارد؛ به همین دلیل باید به صورت داوطلبان به جوانان آموزش داد که بتوانند وقایع دوران دفاع مقدس را به نسل های آینده منتقل کنند.