بهای موفقیت در جنگ فرهنگی، اعتماد به هنرمند است

به گزارش گروه فرهنگی«خبرگزاری دانشجو»، امیر دژاکام که تاکنون آثاری زیادی چون «غزل در حریر»،«پسر کارون»، «اعجاز عشق»،«پرده‌های نیلگون»،«آسمان و زمین» و«کشت دین» را  با موضوع مقاومت و دفاع مقدس روی صحنه برده است، درباره جشنواره تئاتر مقاومت گفت : جشنواره‌ای که بهترین نمونه‌ها را با سلایق و دیدگاه‌های مختلف به مخاطب ارائه می‌دهد، مانند دو بالی است که به تئاتر کشور کمک می‌کند. جشنواره به شرطی که تکرار مباحث مطرح شده نباشد و میزان بودجه آن با  اجرای عمومی آثار یکسان باشد، بسیار خوب و تاثیرگذار است.

این کارگردان پیشکسوت و با تجربه درباره عدم گرایش هنرمندان برای تولید آثار با مضمون دفاع مقدس و مقاومت بیان کرد: جنگ لایه‌های، بسیار گوناگون و پیچیده و مملو از روابط، عواطف، شجاعت، فجایع و از خود گذشتگی‌ها را دارد که باید در قالب هنر نمایش عرضه شود . متاسفانه نگاه جهت‌دار برخی از مسئولان باعث شده که به هشت سال جنگ تنها از یک سطح پرداخته شود. مقاومت و جنگ لایه‌های دیگری چون عشق، دوست داشتن، ترس، دلهره، روابط خانوادگی و حتی دزدی، خودخواهی و فرصت طلبی را نیز دارد، بنابرین وقتی زاویه دید تنها به بخشی از این دوره معطوف می‌شود، طبیعی است که فعالیت تنها به گروهی که نگاه به بخشی از حقیقت جنگ را دارند خلاصه می‌شود.

دژاکام درباره چارچوب‌های موجود و حساسیت‌هایی که در اجرای آثار با موضوع دفاع مقدس و مقاومت در نظر گرفته می‌شود،اظهار کرد: در عرصه فرهنگ در سطح جهانی وملی،مسئولان و هنرمندان  راه دیگری جز اعتماد به یکدیگر ندارند و این پیروزی جز با مشارکت هنرمند و مدیر انجام نمی‌شود.هرچیزی بهایی دارد و بهای موفقیت در جنگ فرهنگی، اعتماد است، مردم لایه‌های مختلف جنگ را می‌شناسند، بنابراین وقتی الگوهای اجرایی و محتوایی اثر با جهان بیرونی و تخیل مخاطب مطابقت داشته باشد، تماشاگر با نمایش ارتباط خوبی برقرار می‌کند اما اگر این هم‌خوانی وجود نداشته باشد آن اثر را نخواهند پذیرفت و به تماشای آن نیز نمی‌نشینند.

این کارگردان تئاتر در راستای تولید آثار متنوع‌تر پیشنهاد داد: در تولید و اجرای آثار نمایشی با موضع دفاع مقدس و مقاومت، آستانه تحمل هنرمند و مسئول باید افزایش پیدا کند چراکه ممکن است کسی از جنگ تجربه‌ای داشته باشد که ما از آن آگاه نباشیم.

دژاکام درباره سفارش دادن آثار براساس اطلاعات موجود، اظهار داشت: سفارش دادن در زمان‌هایی سم و در مواقعی شهد است. وقتی کسی تخصصی ندارد و برای پر کردن گزارش اثری تولید می‌کند سم است و در زمانی که کسی براساس عشق و دغدغه‌اش کاری خلق می‌کند شهد است. اولین قدم در نمایش‌نامه‌نویسی کسب اطلاعات و تحقیق درباره افراد، موقعیت‌های مکانی محل مورد نظر، غذاهای معروف آن منطقه، قهرمانان، وقایع تاریخی به وقوع پیوسته و افرادی است که در آن خطه در رأس مسند قرار دارند است. همچنین هنرمندان می‌توانند از مطالب به چاپ رسیده و اشخاصی که زنده هستند برای تولید آثاری حقیقی بهره بگیرند.