85 درصد آغازکنندگان جنگ در 100 سال اخیر نابود شده‌اند
به گزارش گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، ظریف در یادداشتی که صبح جمعه در صفحه خود در یکی از شبکه های اجتماعی منتشر کرد از مخاطبان پرسیده است که آیا در جهان کنونی می توان اهداف انسان دوستانه یا اهداف سیاسی را از طریق جنگ و عملیات نظامی به پیش برد؟
وزیر امور خارجه ایران عصر چهارشنبه هم با 10 همتای خود تلفنی گفت و گو و با آنها برای حل مساله سوریه رایزنی کرد.
وزیران خارجه اردن، کویت، ایتالیا، سوییس، بلژیک، اسپانیا، یونان، فرانسه، جمهوری آذربایجان و الجزایر مخاطبان ظریف در این رایزنی ها بودند.
متن کامل یادداشت وزیر امور خارجه که در شبکه های اجتماعی منتشر شده به شرح زیر است:
«دوستان سلام. صبح جمعه شما بخیر
صرف نظر از روابط ایران و سوریه، تحولات اسف‌بار اخیر یک پرسش اساسی که سال‌هاست دغدغه فکری بنده است را مجددا مطرح می‌کند که آیا در جهان کنونی می‌توان اهداف انسان‌دوستانه و یا حتی اهداف سیاسی را از طریق جنگ و عملیات نظامی به پیش برد؟ چند محور برای فکر کردن:
1- استفاده از سلاح شیمیایی بدون توجه به عاملان آن یک جنایت است و باید محکوم شود. این موضع قطعی و بدون ابهام ایران است. اما آیا دیگران که زیاد هم سر و صدا می‌کنند، زمانی که غیرنظامیان سردشت و حلبچه هدف بودند و جنایت‌کار هم مشخص بود، همین موضع را داشتند؟ پس باید با دیده تردید به اهداف‌شان نگاه کرد. به‌ویژه آن که این بار با توجه به شرایط میدانی و اسناد موجود، احتمال ارتکاب این جنایت توسط گروه‌های افراطی بسیار بالاتر است.
2- کشتار و سرکوب و خشونت و افراط جنایاتی نابخشودنی است و همه باید طرف‌های درگیر را وادار کنند که هرچه سریع‌تر از طریق مذاکره این وضعیت اسف‌بار را پایان دهند. اما آیا تهدید به حمله نظامی راه‌حل است یا مبنای مشکل؟
3 - آیا آن طور که آمریکایی‌ها می‌گویند واقعا «همه انتخاب‌ها روی میز است»؟ یعنی هر کشوری که زور دارد این انتخاب را دارد که تهدید به حمله نظامی کند؟ یا این که استفاده و تهدید به استفاده از زور خلاف مبانی و اساس حقوق بین‌الملل جدید است؟
4 - آیا می‌توان برای مقابله با یک عمل خلاف حقوق بین‌الملل یا حتی یک جنایت، یک قاعده آمره حقوق بین‌الملل (ممنوعیت توسل به زور) را نقض کرد؟
5 - اصولا چرا منشور ملل متحد جنگ و تهدید به آن را ممنوع کرده است؟ آیا این یک خیال‌بافی حقوقی است یا بیان یک واقعیت سیاسی؟ به عبارت دیگر آیا در قرن بیستم و بیست یکم جنگ ابزار کارآمدی برای پیشبرد سیاست خارجی یا اهداف انسان دوستانه است؟ یا این که چون جنگ کارآمدی ندارد ممنوع شده است؟
6- آیا می‌دانید که در 100 سال اخیر، اکثریت قریب به اتفاق (نزدیک 85 درصد) کشورهایی که جنگ‌ها را (با توهم برتری نظامی و امید پیروزی) شروع کرده‌اند یا نابود شده‌اند و یا لااقل نتوانسته‌اند به اهداف خود برسند؟
و ....
به امید پیشگیری از یک ماجراجویی فاجعه بار دیگر.»
چرا؟