یادداشت/
گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو» - آرش براری؛ «پژاک»، نامی که شاید برای خیلی از هموطنان کشورمان ملموس نیست، اما مرزنشینان غربی ایران با این گروهک تروریستی به خوبی آشنا هستند و کمتر کسی را در این شهرها می توان یافت که از جنایات بی رحمانه آنها مطلع نباشد.
پژاک که به رهبری عبدالرحمان حاجی احمدی سال هاست در شهرهای مرزی کشورمان مشغول عملیات های خراب کارانه می باشد چندی پیش طی در گیری هایی که با نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی داشت تقریباً بطور کامل از مرزهای کشور بیرون رانده شد.
سرکرده این گروهک تروریستی که به کشور آلمان گریخته و ساکن شهر کلن شده بود پیشتر توسط پلیس این کشور دستگیر شد. شاید می شد این اقدام آلمان را بارقه امیدی از حسن نیت اتحادیه اروپا در روابط دیپلماتیک با جمهوری اسلامی دانست، ولی با آزادسازی حاجی احمدی نه تنها این حسن نیت به سوءنیت تبدیل شد، بلکه این احتمال را در پی داشت که این گروهک ارتباطات سازمان یافته ای با برخی کشورهای اروپایی دارد.
پس از اینکه دولت آلمان حاجی احمدی را آزاد کرد، سفیر این کشور در ایران به وزارت خارجه جمهوری اسلامی احضار شد و از طرف مقامات مسئول دستگاه دیپلماسی وقت در خصوص این اقدام آلمان و تحویل این تروریست مورد تذکر قرار گرفت، اما از آنجایی که رفتار دوگانه غرب در قبال جمهوری اسلامی طی سال های اخیر همواره مشهود بوده این بار نیز دولت آلمان قول همکاری مشترک در این زمینه را داد، ولی حاضر به استرداد عبد الرحمان حاجی احمدی نشد و در واقع برای تحویل این تروریست به جمهوری اسلامی با مسئولان دستگاه های امنیتی کشورمان سر خرمن وعده کرد.
دلیلی که دولت آلمان برای خودداری از استرداد رهبر تروریست های غرب کشور اعلام کرد، این بود که حاجی احمدی تابعیت این کشور را دارد و یک شهروند آلمانی است و نمی توان او را به ایران تحویل داد؛ این در حالی است که وزارت خارجه جمهوری اسلامی بر تابعیت ایرانی حاجی احمدی مصر است.
همچنین این رفتار آلمان واکنش های شدید برخی مسئولان جمهوری اسلامی را در پی داشت، از جمله سخنگوی وقت دستگاه دیپلماسی اظهار داشت: «کشورهای اروپایی برخلاف شعارهایی که در رابطه با حقوق بشر و مبارزه با تروریسم سرمی‌دهند، به حمایت از تروریسم متهم هستند و همه شواهد نشان می دهد که این کشورها محل امن تروریست ها هستند.»
خاطرنشان می شود، ماجرای دستگیری حاجی احمدی و آزادسازی وی به اسفند 88 باز می گردد، ولی تا کنون جمهوری اسلامی پاسخی از سوی دولت آلمان مبنی بر استرداد سرکرده پژاک دریافت نکرده است. این اولین بار نیست که دستگاه دیپلماسی ایران با پاسخ منفی دولت های اروپایی به خواسته های جمهوری اسلامی مواجه می شود.
اکنون که مدتی است بحث تعامل سازنده با جهان در دولت یازدهم مطرح شده است و سفر رئیس جمهوری به نیویورک در طی روزهای آتی را در پیش داریم، فرصت خوبی است تا مطالبات جمهوری اسلامی را در متن جامعه بین الملل مطرح کنیم؛ در واقع بنا به گفته دکتر روحانی باید به تعاملات دوطرفه فکر کنیم تا اقدامات یکجانبه؛ چرا که چنین رفتارهایی نه تنها به شفاف سازی های دیپلماتیک کمکی نمی کند، بلکه بیشتر به تیرگی روابط منجر می شود.
دستگاه دیپلماسی کشور که مظهر اقتدار نظام در عرصه بین الملل است، نباید از موضع ضعف با خواسته های دول غربی برخورد کند. اینکه به مسائلی از قبیل استرداد سرکرده گروهک پژاک بصورت مقطعی بپردازیم و پس از مدتی از اهمیت آن کاسته و حتی کم کم به فراموشی سپرده شود نه تنها نشانی از اقتدار ندارد، بلکه ضعف متولیان دیپلماسی را در جدیت تصمیم خود متصور می شود.
انتظار می رود که سربازان نظام در عرصه بین الملل در دولت یازدهم از موضع قدرت با کشورهای معاند با جمهوری اسلامی برخورد داشته باشند و به هیچ وجه از این مواضع کوتاه نیایند.
ارسال نظرات