بشارت یا روغن ریخته نذر امامزاده!
گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو» - سید اسماعیل عبداللهی؛ کمتر از 10 روز پیش در کنار یک دوست به تماشای فیلم «بشارت» نشستیم و هر آنچه از احساسات خوب یا بد از آن فیلم به دستمان داد را در قالب یک نقد به پیشگاه علاقه مندان سینما تقدیم کردیم. با توجه به ساختار ضعیف فیلم، تعیین فروش نه چندان قوی و استقبال ضعیف و کمتر از متوسط این فیلم در گیشه غیر محتمل نبود؛ تا اینکه در خبرها آمد مردم با تماشای فیلم «بشارت» به آزادی زندانی نوجوان کمک کردند.
نفس این عمل بسیار زیباست و باید اذعان داشت یکی از زیباترین عرصه های نوع دوستی ما ایرانیان در رسمی به نام گلریزان به منصه ظهور می رسد، اما در زیبایی این عمل دو نکته را باید رعایت کرد؛ اولاً در گلریزان فقط و فقط هدف کمک به کسی است که نیازمند باشد و هیچ هدفی غیر از رضایت خدا در نظر نیست؛ دوماً آنچه می بخشند یا به نسبت بخشش از آن می گذرند یا آن را نماد بخشندگی می کنند، حتماً با ارزش و قابل عرضه است و هیچ وقت روغن ریخته را نذر امامزاده نمی‌کنند!
یکی دیگر از دستاویزهای عوامل این فیلم برای فروش بیش‌تر، بهره‌گیری و استفاده از چند ستاره معروف سینمایی برای پوشاندن ضعف‌های ساختاری و محتوای فیلم بود. حضور نام هایی چون حمید فرخ‌نژاد، هنگامه قاضیانی و بخصوص نیکی کریمی که حضورشان در فیلم‌ها غالباً فروش موفقی را برای آنان به ار مغان آورده، گویا سازندگان فیلم را برای استفاده مجدد از این بازیگران و جلب سرمایه بیش‌تر وسوسه کرده است. این امر نیز فی نفسه محل اشکال نیست، اما جایی که فیلم نتوانسته با ساختار و محتوا از پس کشاندن مخاطب به سالن و البته نشاندن بر روی صندلی سینما بربیاید این امر نه تنها توهین به فهم مخاطب، بلکه قدم گذاشتن در راه همان مسیر فیلم‌های کم مایه، بی ارزش، بی محتوا و مبتنی بر نام چند ستاره است.
عوامل فیلم چند نوبت در سالن‌های سینماهایی چون سینما آزادی حضور یافتند و بازیگران پر طمطراق این فیلم با حضورشان در سالن‌های اصلی و به تماشا نشستن فیلم در کنار دیگر تماشاگران، ظاهراً قصد همراهی با مخاطب و البته از سویی دیگر همراهی با تهیه کنندگان و سرمایه گذاران این فیلم را داشتند.
به نظر می‌رسد هدف و مقصود نهایی از این فعالیت‌ها، اولاً تلاش برای کمک به فروش فیلمی است که به خودی خود قدرت جذب مخاطب را ندارد و دوماً بالا بردن آمار فروش فیلمی است که نخواهد فروخت با تمسک به ابزارهایی چون جنجال و تبلیغات.
اصلا چه اشکالي داره از اين روش ها استفاده کرد؟
فيلمهاي خوب پشت نوبت اکران گير کرده اند يا قرباني مميزي شده اند اون وقت يک سري فيلم مثل بشارت ... تا روزها و گاهي تا ماه ها روي پرده مي مونند و مخاطب را عذاب مي دن.
با اين جور فيلم ها هست که سينما نابود مي شه.