به همت کانون «دختران آفتاب» دانشگاه فردوسی؛
به گزارش خبرنگار«خبرگزاری دانشجو» از مشهد، حسن مسعودی پنج شنبه در نشستی با عنوان آسیب شناسی زن در سینمای روز ایران که به همت کانون دختران آفتاب دانشگاه فردوسی برگزار شد بیان کرد: هنگامی که از سینمای زن سخن به میان می‌آید منظر این است که در این سینما زن بازنمایی شده است.
وی ادامه داد: با توجه به این که زنان اقشار تاثیرگذار جامعه هستند که خانه و خانواده را تشکیل می‌دهند بر همین اساس به این قشر در سینما توجه شده است.
این کارشناس ارشد فناوری و ارتباطات با اشاره به این که از سال 1311 فیلم به صورت عمومی وارد کشور شد ابراز کرد: قبل از این سال فیلمی با عنوان «حاجی آقا، آکتور سینما» ساخته شد که توسط یک کارگردان و بازیگر زن ارمنی ساخته شده بود و دلیل عمده این امر این بود که سینما توسط قشر مذهبی حرام اعلام شده بود.
مسعودی ادامه داد: در سال 1312 عبدالحسین سپندا «دختر لر» را در هندوستان ساخت و ماجرای یک دختر لر را به تصویر می‌کشاند که از کردستان می‌آید.
وی با بیان این که دوره اول فیلم سازی در ایران بین سال‌های 1309 تا 1316 بود تصریح کرد: در این دوره هشت فیلم ساخته شد که در شش فیلم زن حضور داشت همچنین در این دوره یک همگامی سینما با دولت مشاهده میشود که مسئله اصلی تغییر لباس بود.
این کارشناس ارشد ارتباطات با اشاره به این که در سال‌های 1316 تا 1327 دوره فترت فیلم سازی در ایران است خاطرنشان کرد: از سال 1327 تا 28 آغاز فیلم‌های مبتذل در سینما راشاهد هستیم که بحث اصلی آن‌ها گیشه است به این معنا که فروش بیشتر را مد نظر دارند.
مسعودی با بیان این که در این دوره 144 فیلم ساخته شد بیان کرد: در این نوع فیلم‌ها فرهنگ دغدغه فیلم ساز نبوده و بیشتر مثلث‌های عشقی مطرح است به گونه‌ای که یک زن درگیر عشق دو مرد می‌شد.
وی افزود: در این فیلم‌ها که معمولا از فیلم‌های آمریکایی اقتباس می‌شد و زنان گول یک ضد قهرمان را می‌خوردند و در نهایت یک قهرمان آنان را نجات می‌داد همچنین در این قبیل فیلم‌ها معمولا زنان در نقش‌های رقاصه، آوازه خوان، کار در کافه، نظافت‌چی کاباره، خواننده کافه و روسپی ظاهر می‌شدند.
این کارشناس ارشد فناوری و ارتباطات با اشاره به این که سال‌های 1339 تا 48 دوره سوم فیلم‌سازی در ایران است بیان کرد: در این دوره شاهد یک نوع ستاره سازی با حضور فردین هستیم، در این دوره نیز زن نقش یک ضعیف را بازی می‌کند که قرار است یک قهرمان وی را نجات دهد.
مسعوی با بیان این که در این دوره 436 فیلم ساخته شد گفت: محتوای اکثر این فیلم‌ها پلیسی بود و تصویر یک زن ایرانی را در این فیلم‌ها مشاهده نمی‌کردید بلکه تصویر زنی را می‌بینید که در فیل‌های راکی دیده میشود.
وی ادامه داد: بین سال‌های 49 تا 57 دوره چهارم فیلم‌سازی را شاهد هستیم که دوره افول فیلم‌های پلیسی است و در نهایت فیلم‌های جاهلی که در نظام آباد تهران فعالیت می‌کردند ساخته شدو در این دوره نیز زن گرفتار همان قهرمان و ضد قهرمان است.
این کارشناس ارشد فناوری با اشاره به این که در سینمای پس از انقلاب بین سال‌های 58 تا 76 حدود 750 فیلم ساخته شد ابراز کرد: در سال 58 در سینما از زنان استفاده نمی‌شد زیرا در نطر داشتند آن تصویر گذشته زن در سینما را پاک کنند.
مسعودی با تاکید بر این که بعد از جنگ زن در سینمای ایران نفش جدی می‌گیرد خاطرنشان کرد: در اوایل دهه 70 با ساخت فیلم‌هایی مانند باشو غریبه کوچک، بچه‌های طلاق، زمان از دست رفته، پرستار شب و غیره به مسائل زنان پرداخته میشود.
وی افزود: فیلم‌هایی که در این دوره ساخته میشود به زندگی زنانی می‌پردازند که مردانی در اطافشان بحران سازی می‌کنند و بعد از این دوره سینماگران به فیلم‌هایی می‌پردازند که به فیلم‌های قبل از انقلاب و فیلم‌های غربی پیوند خورده است و دوگانگی سنت و مدنیته در آن‌ها مشاهده میشود.
این کارشناس ارشد ارتباطات ادامه داد: در بین سال‌های 76 تا 84 فیلم‌هایی ساخته میشود که نقش اصلی را زنان بازی می‌کنند البته در این نوع فیلم‌ها مسائلی عنوان میشود که نمود داخلی ندارند بلکه خارجی هستند و موضوعات آنان معمولا دختران فراری، خیانت به همسر، ازدواج موقت و غیره است.
مسعودی بیان کرد: در این دوره زنانی را مشاهده می‌کنید که به رستوران می‌روند، با کامپیوتر کار می‌کنند و ورزش می‌کنند، لباس‌ها و پوشش این دوره تغییر کرده است و و در مقابل زن سنتی را به شدت منکوب می‌کنند.
وی تاکید کرد: در این دوره زن مدرن از ظاهر مدرن برخوردار است و از ابزار مدرن بهره می‌گیرد اما مسائلش مدرن نیست.
مسعودی در پایان گفت: تا سال 86 مسئله زن در سینمای ایران مسئله زن ایرانی نیست البته در این دوره کسانی هستند که زن ایرانی را همانگونه که هستند نشان می‌دهند و یک نوع بازنمایی از شخصیت زن در این فیلم‌ها صورت می‌گیرد مانند فیلم «خیلی دور خیلی نزدیک» .
ارسال نظرات