حجت الاسلام و المسلمین صابر اکبری جدی در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو گفت: مساله هجرت و مهاجرت در مسیر دین یکی از ویژگی هایی است که در آموزه های دینی بسیار مورد تاکید واقع شده , اگرچه اقسام زیادی برای واژه هجرت ذکر گردیده اما بخشی از آن برای کسب علم و دانش است گاهی هم ممکن است انسان به مکان دیگری برای زندگی هجرت کند تا بتواند به اعمال و رفتار دینی خود عمل کند. البته نوع دیگری از هجرت که بر روی آن تاکید فراوان شده مبارزه و به عبارتی مجاهده در راه خدا است.
وی در همین زمینه افزود: انسان محل زندگی خود را ترک می کند تا بتواند این رسالت را انجام دهد. اگرچه به نظر می رسد مجاهدت و جهاد باید همراه با هجرت باشد گاهی انسان از خانه و یا وطن خود دفاع می کند اما معمولا در مسیر مجاهدت انسان ناچار به ترک وطن و یا تعلقات دیگر خود است.
حجت الاسلام جدی ابراز داشت: امام حسین(ع) در زندگی خود فراز مهمی را رقم زده اند ایشان پس از مرگ معاویه و جانشینی یزید و اخذ بیعت از سوی وی بلافاصله از مدینه حرکت کردند مدتی در مکه اقامت گزیدند و پیش از شروع ایام حج از مکه خارج و به سمت کوفه حرکت کردند.
عضو کمیسیون مشورتی شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داد: طبیعا اگر امام حسین(ع) می توانستند در مدینه به هدفی که می خواهند دست یابند به کوفه هجرت نمی کردند به دلایل مختلفی که در تاریخ ثبت شده این حرکت در مدینه شدنی نبوده از این رو امام حسین(ع) ترجیح می دهند برای اینکه زیر بار لذت نرفته و حریت و آزادگی را در چارچوب ارزش های اسلامی حفظ کنند به سمت مکه هجرت کنند اما چون دشمنان قصد داشتند ایشان را در آنجا به شهادت رسانده و حرمت حرم را بشکنند بر اساس دعوتی که از سوی کوفیان صورت می گیرد به سمت کوفه حرکت می کنند.
وی گفت: در واقع این حرکت امام حسین(ع) بر اساس یک انگیزه کاملا دینی اتفاق می افتد و به معنای حفظ یک سری از ارزش ها و اصول پاک زندگی تلقی می شود.بنابراین حرکت ایشان درس بزرگی است که بر مبنای آن می آموزیم وابستگی خود را به وطن بهانه قرار ندهیم و آلوده به یک سری از ناپاکی ها نشویم.طهارت, پاکی, حریت و زندگی آزادانه همراه با معنویت آموزه هایی است که از زندگی امام حسین(ع) و قیام ایشان سرچشمه می گیرد.
عضو کمیسیون مشورتی شورای عالی انقلاب فرهنگی در بخش دیگری از سخنانش اظهار داشت: مجاهدت مقوله دیگری است که در زندگی امام حسین(ع) به خوبی مشاهده می شود. اگرچه حضرت 20سال در دوران خلافت معاویه حضور دارند اما رفتارشان کاملا پایبندانه و متعهدانه به توافقی است که میانشان با معاویه صورت گرفته است. اگرچه بارها این توافق از سوی معاویه نقض و با هشدارها و تذکرات جدی از سوی امام روبرو می گردد اما ظاهرا در 10سال اول امامت حضرت, مجاهده به معنای آن چنینی دیده نمی شود اما مشیء مجاهدانه وجود دارد و امام به هیچ وجه در مقابل عمکلردهای ضد توافق معاویه سکوت نمی کنند و در مقابل این حرکت وی موضع خود را سریعا اعلام کرده و زمانی که احساس می کنند همه چیز زیرپا گذاشته شده در نهایت حرکت و مجاهده را به صورت فیزیکی آغاز می کنند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: در واقع هر دو بخش قیام امام حسین(ع) برای ما درس بزرگی است اما گاهی شرایطی ایجاب می کند که مجاهده فیزیکی نداشته باشیم که البته در شرایط امروز مجاهده نرم افزاری بیشتر به چشم می آید.