آقای استاندار! در اموری که صاحب نظر نیستید اظهارنظر نکنید

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از یزد، در پی اظهار نظر میرمحمدی، استاندار یزد در خصوص افسردگی در یزد و گریه بر مصیبت امام حسین(ع)، یکی از دانشجویان استان یزد نامه ای سرگشاده به وی نوشته است که متن این نامه به شرح زیر است:

ضمن عرض سلام و احترام خدمت جنابعالی، چند روز پیش صحبت های جنجالی از شما بر روی خبرگزاری ها منتشر شد، مبنی بر اینکه شما گریه بر امام حسین (ع) را عامل افسردگی دانسته اید و گفته اید برای گریه بر امام حسین(ع) توصیه ای نشده است و صحنه عاشورا فقط عشق و عشق بازی بوده و نه کشت و کشتار.

از آنجا که بنده شما را انسانی مؤمن و فهیم می دانم؛ بنابراین یقین دارم که این صحبت ها نه خائنانه بوده و نه از سر ژست روشنفکرانه گرفتن؛ اما قبول کنید که نمی توان گفت که این صحبت ها جاهلانه نبوده است؛ زیرا با صریح روایات و سیره معصومین (ع)، در تضاد است.

برای روشن شدن مطلب به روایات رجوع می کنیم، امام رضا (ع) می فرمایند: بر کسی چون حسین(ع)، باید گریندگان بگریند؛ زیرا گریستن بر او گناهان بزرگ را می زداید ( منتخب میزان الحکمه 382)، امام صادق (ع) در روایاتی به گریه فرشتگان بر امام حسین (ع) اشاره می کنند،( کامل الزیارات صفحه 81).

عظمت مصیبت بر امام حسین (ع) تا اندازه ایست که آسمان و زمین و هرچه در آن است به خاطر آن مصیبت گریه می کنند، حال آیا جفا نیست ما که خود را شیعیان حسین بن علی (ع) می دانیم این مصیبت ها را بشنویم و متأثر نشویم؟!

امام علی (ع) می فرماید: پدر و مادرم فدای حسینی که نزدیک کوفه به شهادت رسید، به خدا قسم گویی می بینم که حیوانات وحشی در عزای او با گردن های کشیده روی قبرش از شام تا صبح می گریند و نوحه سرایی می کنند پس اگر حیوانات اینگونه اند، مبادا شما جفا پیشه باشید. ( کامل الزیارت صفحه 80)

 آقای استاندار، شما چطور گریه بر امام حسین (ع) را عامل افسردگی می دانید، در حالی که امام شما و بنده (!) امام سجاد (ع) هرگاه غذا برایشان می بردند با دیدن غذا می گریستند و هنگامی که ظرف آبی را می دیدند به یاد عطش پدر آنقدر گریه می کردند که اشک های آن حضرت با آب مخلوط می شد و وقتی که از آن حضرت می خواستند که قدری به حال خود فکر کند و سلامتی خود را با گریه زیاد به خطر نیندازد می فرمودند: ملامتم نکنید. یعقوب که آنقدر گریه می کرد فقط یک فرزند گم کرده بود؛ اما من پدر و همه خاندانم را دیدم که در کنارم آنان را سربریدند.(کامل الزیارات صفحه 28).

همچنین امام صادق (ع) فرمودند: همانا گریستن و بی تابی کردن در تمام ناملایمات و مصائب ناپسند است مگر در مصیبت حسین بن علی (ع) که آدمی در این گریه پاداش نیز خواهد دید.( سفینه البحار جلد 2 صفحه196).

جناب آقای میرمحمدی؛ به نظر شما آیا ائمه اطهار نیز دچار افسردگی شده بودند که اینچنین گریه می کردند و توصیه به گریه می کردند!یا اینکه در این عزاداری ها و گریه ها پیام هایی نهفته است؟ پر واضح است که آن گریه ای که باعث افسردگی است و ملال آور گریه بر غمهای پست و بی ارزش دنیوی است نه گریه بر اموری معنوی و متعالی!

گریه نشان دهنده اوج احساسات گریه کننده است و ما با این گریه ها می خواهیم بگوییم که تمام ارزش های الهی که در قیام عاشورا تجلی یافته است را (مانند ایثار و شهادت ، ظلم ستیزی و ... ) با عمق جان پذیرفته ایم و اینچنین گریه ای نه تنها عامل افسردگی نیست؛ بلکه نشاط آور و مجاهد پرور است و احیاء کننده ارزش های الهی در جامعه است.

در ضمن بسیاری از محققان غربی نیز بر این نکته اذعان کردند که گریه کردن اثرات بسیار مثبت در سلامت روح و جسم انسان دارد؛ بنابراین ناصحانه به شما توصیه می کنیم که بیشتر به مسائلی که در حوزه تخصصی شماست، بپردازید و در مسائل جامعه شناختی و دینی که صاحب نظر نیستید، اظهار نظر نکنید.