9 دی؛ مهر پایانی بر 8 ماه فتنه‌گری

ملت هایی که دارای عزم راسخ، ایمان قوی و معرفتی کامل باشند، می توانند با نور امدادهای الهی ظلمت فتنه ها را بزدایند و سرافراز و مقتدر آینده ای روشن نه تنها برای خود، بلکه برای بشریت بسازند، اما چه بسا ملت هایی به خاطر ضعف اراده، قلت معرفت و کمی بصیرت نه تنها خود را، که تاریخ بشریت را به درد حاکمیت ظالمان مبتلا سازند.

 

اما براستی فتنه چیست؟ و چگونه باید آن را شناخت؟ شایسته ترین شخص برای سخن گفتن و تبیین فتنه حضرت امیر المومنین (ع) هستند، مولای مظلوم و مقتدرمان که حکومت چهار سال و 9 ماه ایشان در جنگ با فتنه انگیزان سپری شد.

 

حضرت می فرمایند: هنگامی که آیه دوم سوره عنکبوت نازل شد از پیامبر سوال کردم که یا رسول الله (ص) فتنه چیست؟ و به چه معناست؟ فرمودند مثلاً مردم رشوه می گیرند و اسم آن را هدیه می گذارند ... گفتم از نظر اجتماعی به چه معناست؟ فرمودند: فتنه وقتی است که حقیقت دچار ابهام شده باشد، مثلاً تو با دشمنانی که من بر سر تنزیل قرآن با آنها جنگیدم، بر سر تأویل قرآن می جنگی، چون آنها مسلمان شده اند و قرآن را قبول دارند، اما آن را به نفع خودشان تأویل می کنند.

 

پیامبر گرامی (ص) چون با کفر و شرک آشکار مبارزه می کردند از جهاتی کارشان از حکومت امام علی (ع) ساده تر بود؛ زیرا امام علی (ع) می بایست با افرادی بجنگند که خود را صحابی پیامبر(ص)، مجاهد جنگ های صدر اسلام و مفسر قرآن می دانستند و با این عناوین حق را در باطل کتمان می کردند.

 

شروع هر فتنه ای با دروغ، بدعت، قانون گریزی و ولایت ستیزی همراه است و فتنه گران از هر حربه ای برای رسیدن به مقاصد شوم خود بهره می برند، در واقع قدرت طلبی، پیروی از هوا و هوس و خروج از انزوا محرک اصلی فتنه است.

 

آنچه که در خرداد سال 88 در کشورمان روی داد یکی از به یادماندنی ترین انتخابات ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی بود، حضور حداکثری و بی سابقه (85 درصد واجدان شرایط) و رای مردم به نمایندگان مورد نظرشان که در حقیقت رای به جمهوری اسلامی ایران بود خاری در چشم، استخوانی در گلو و خنجری در قلب دشمنان اسلام و انقلاب شد.

 

اما دیری نپایید موسوی و کروبی که سال ها نان و نمک نظام را خورده و از برکت انقلاب اسلامی به نام و نشانی رسیده بودند، با ادعای واهی تقلب در انتخابات، صحنه گردان بازی از پیش برنامه ریزی شده دشمنان قسم خورده اسلام و انقلاب شدند.

 

میرحسین موسوی با مصاحبه زودهنگام و قبل از پایان شمارش آرا خودش را پیروز انتخابات معرفی کرد تا حقیقت در ابهام فرو رود و بعد از پایان شمارش آرا به همراه کروبی و با صدور بیانیه های متعدد و راه اندازی راهپیمایی های غیر قانونی شرایطی به وجود آوردند تا دشمنان خارجی و منافقان داخلی کینه های سی و چند ساله خود را آشکار و ماه ها مملکت امام زمان (عج) را جولانگاه شیاطین جن و انس کنند.

 

بسیاری از مردم ایران که در ابتدا فریب این آقایان را خورده بودند و با آنها همراهی می کردند، بلا فاصله بعد از شنیدن سخنرانی تاریخی مقام معظم رهبری در خطبه های نماز جمعه و دیدن دست آشکار دشمنان اسلام و انقلاب در جمع اغتشاشگران بسرعت راه خود را از فتنه گران جدا کردند، اما افسوس که موسوی و کروبی حتی با دیدن و شنیدن شعارهای ساختارشکنانه در روز قدس، حمایت آشوبگران از آمریکا در 13 آبان، توهین به ساحت مقدس امام خمینی (ره) در روز دانشجو و حتی سوزاندن مساجد و به آتش کشیدن پرچم امام حسین (ع) در روز عاشورا باز با صدور بیانیه های متعدد به جای محکومیت این اقدامات، از آشوبگران حمایت کردند و عمق انحراف خود را از آرمان های انقلاب نشان دادند.

 

اما خروش عاشورایی ملت ایران در 9 دی و لبیک به ندای ولایت تمام نقشه دشمنان را نقش بر آب کرد و مهر پایانی بر هشت ماه ناآرامی و فتنه گری بود؛ حال جای این سوال باقی است که مجازات سران فتنه چیست؟ برای پاسخ به قرآن رجوع می کنیم «بقره 191 وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ ، بقره 217 وَالْفِتْنَةُ أَکْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ، آیا جزای جرم بزرگتر از قتل، جز اعدام است؟»

 

و جالب اینجاست عده ای که خود در راه اندازی فتنه نقش داشته اند و باید مجازات شوند، با توهم این که مردم گناه فتنه گران را فراموش کرده اند، از رفع حصر خانگی موسوی و کروبی صحبت می کنند، اما بدانند هر چند رأفت اسلامی مانع از اعدام سران فتنه شده است، ولی ملت بیدار ایران اجازه نخواهند داد که فتنه گران برگردند و باز فتنه کنند.