به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از بیرجند، دانشجویان جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه بیرجند خطاب به بانکی‌مون، دبیرکل سازمان ملل نامه ای صادر کردند.
متن کامل این نامه به شرح زیر است:
خواستیم این نامه را با یاد خداوند رحمان و رحیم آغاز کنیم، لیکن دریافتیم در عرف دیپلماسی، حضرتعالی خدای میز و قدرت صاحب احترام است و جنابعالی همواره سر به تعظیم خدایان قدرت فرو می‌آورید و آستان ارادت خویش را در درگاه خدا نماهای قدرت به نمایش می‌گذارید و قاموس این خدا اصول مدیریت و دیپلماسی شما را شکل می‌دهد، پس سرا پرده قلم را مزین به قدرت خدایی کردیم که هستی غرق در قدرت اوست؛ خدایی که میز او به وسعت تمام عالم است و گزینه‌هایش انسان‌های آزادمردیست که خط قرمز دیپلماسی‌یشان عزت و کرامت انسانها است و تنها در پارادایم انسانیت، ژست دفاع از انسانها و حقوق بشر می‌گیرند و مادامی که رفتاری سیاسی از آنها سر می‌زند بر پایه حکمت و مصلحت است نه منفعت طلبی‌های جهان‌خوارانه و دیپلماسی بی ادبانه؛ از این رهگذر به استحضار حضرتعالی می‌رساند که ادب دیپلماسی اقتضا می‌کند وقتی شخصی را به محفلی دعوت می‌کنیم، باید خود را برای خوش‌آمدگویی و خیرمقدم حاضر سازیم تا مراتب آداب دیپلماسی را به انجام برسانیم نه اینکه با توپ و تشر طرفی دیگر، عدم پذیرش بیانیه «ژنو 1» را بهانه تراشی کنید و دعوت خود را پس بگیرید؛ این رفتار مشخص می‌سازد که جنابعالی در مسند حقوقی سازمان ملل متحد ملعبه قدرت‌هایی شده‌اید که خود بانی و واسطه دامن زدن به جنگ، خشونت و حمایت از تروریسم در سوریه هستند و ژست دفاع از حقوق ملت سوریه می‌گیرند.
این رفتار نشان می‌دهد که حضرتعالی حتی قدرت این را ندارید که جلوی درخواست‌های ناموجه کسانی که از ثغور امنیت ملی و جانی ملت سوریه عبور کردند را بگیرید، پس چگونه خواهید توانست، مسئله سوریه را با تمکین به رأی قدرت‌های استکباری و حامی تروریسم حل کنید.
به نظر می‌رسید این رفتار چیزی جز خود فریبی نیست. شما که می‌دانید حضور جمهوری اسلامی ایران در محفل «ژنو 2»، راه حل یابی برای برون رفت از مسئله سوریه را تسهیل خواهد کرد و به نوعی بخشی از راه حل خواهد بود، چرا اجازه می‌دهید ملت مظلوم سوریه از این صدا و راه حل محروم بمانند و عده‌ای سلفی و تکفیری با حمایت و پشتیبانی آمریکا، مسئله سوریه را به بن بست سوق دهند و در محفل «ژنو 2» وانمود کنند که به دنبال راه حل برای این غائله هستند.
جناب بانکی‌مون! این رفتار نشان می‌دهد که حضرتعالی قبل از آنکه بخواهید به دنبال راه حل برای مسئله سوریه باشید، به نظر می‌آید باید به دنبال راه حلی جهت تثبیت قدرت خود در سازمان ملل بگردید، که اگر این سازمان از جایگاه و قدرت واقعی خود جهت ایفای صلح برخوردار بود، اصلا امروز جنگی در سوریه شکل نمی‌گرفت که بخواهید به دنبال راه حلی برای حل این چالش باشید.
جناب بانکی مون! در پایان لازم می‌دانیم دو نکته را به حضرتعالی یادآور شویم؛ اولین نکته این است که احیا حقوق و سرنوشت مردم سوریه باید به دست خود آنها رقم بخورد و دولت‌های خارجی که بعضا خود آن ها بانی و عناصر ایجاد جنگ داخلی در سوریه هستند حق ندارند برای مردم سوریه تعیین تکلیف کنند.
نکته دوم آن است که جنابعالی، ابتدا از صاحب خانه و بزرگتر خود، آمریکا جهت دعوت یک کشور به یک محفل سیاسی اجازه بگیرید و سپس دعوت‌نامه خود را تقدیم آن کشور کنید تا دیگر جامعه جهانی شاهد چنین حرکت زشت و ننگینی در عرف دیپلماسی نباشد.