به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، وحید جلیلی، مسئول دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی در ابتدای این نشست وضعیت سینمای انقلاب را از سه زاویه مورد بحث قرار داد و گفت: وقتی کار واجبی روی زمین مانده، انجام دادن کار مستحب درست نیست؛ همان طور که در حال حاضر اگر چه فیلمهای خوبی ساخته میشود، اما واجب و اولی ساخت فیلمهای دیگر است.
وی افزود: مشخص است که طراحی دشمن به کجا رسیده و نقطهای مثل سینما را حساس تشخیص داده، اما در چنین شرایطی مجموعه دستگاههای مدیریت فرهنگی کوچکترین اهمیتی به این حوزه نداشته و در سایر زمینهها مشغول شدهاند، به طوری که این کوتاهی سایر کارهای خوبشان را هم زیر سوال میبرد.
کارشناس فرهنگی کشور تصریح کرد: مثلاً حوزه هنری با گذشت چهار سال از فتتنه 88 کارهای بسیاری ساخته که هیچ کدام درباره فتنه نیست، با وجود این همه تاکید رهبری و تلاشهای بچه حزبالهیها چرا باید یک قرارگاه مهم هنری تا این حد به مهمترین مسئله 30 سال اخیر بیتوجه باشد، در حالی که میبیند دشمن این قدر روی این موضوع مانور میدهد.
جلیلی ادامه داد: نمیشود گفت ما فقط میخواهیم کار خوب ارائه دهیم و اصلاً برای ما مهم نیست که اولویت رهبری چیست.
وی در ادامه به ضلع دوم کمکاریهای سینما اشاره کرد و گفت: دسته دوم فیلمهایی است که نباید ساخته میشد، مثلاً «خانه پدری» با بودجه نیروی انتظامی در همان دورهای که گشت ارشاد در خیابانها با بدحجابی مبارزه میکند، ساخته شده است و یا در جشنواره امسال در اوج جنگ نرم و در شرایطی که آمریکا «آرگو» و «گلاب» را میسازد، دوستان ما «طبقه حساس» ساختهاند؛ همچنین بنیاد روایت فتح که قاعدتاً باید یادآور نامهایی همچون آوینی باشد، «50 قدم آخر» را میسازد.
جلیلی افزود: ضلع سوم که نوعاً در کنار کارهای خوب و بد از آن غفلت میکنیم، کارهایی است که اصلاً ساخته نمیشود.
مدیر دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی تشریح کرد: یکی از مشکلات اصلی ما در جمهوری اسلامی این است که اصلاً نقد سینما نداریم و فقط فیلمها را نقد میکنیم، در صورتی که اگر منتقد سینمایی داشتیم به ما میگفت که این 20 فیلم باید در سال جاری ساخته شود؛ همان طور که اسکار به «آرگو» و «سیدقیقه نیمهشب» جایزه میدهد تا سازمان تولید و تماشای فیلمش را متناسب با امپریالیسم آمریکا طراحی کند.
وی ادامه داد: اما از این طرف مهمترین اولویتهای ما در انتهای فهرست اولویت مدیریتهای فرهنگی قرار دارد، به همین دلیل وقتی ایران درگیر انرژی هستهای است و دانشمندان را در روز روشن ترور میکنند، ما حتی یک فیلم سینمایی هم درباره آنها نداریم؛ چون ویروسهایی در نرمافزار مدیریت فرهنگی کشور نفوذ کردهاند.
جلیلی تاکید کرد: اگر بعد از ترور شهید علیمحمدی با ساخت آثار هنری میتوانستیم هزینه این جنایت سنگین را بر آنان تحمیل کنیم، در تجدید نظر آنها تاثیر نداشت، در صورتی که آنها با هزینههای هنگفت «ندا آقا سلطان» را قهرمانی جهانی کردند، اما ما حتی در داخل ایران هم کاری نکردیم که حداقل جوانان اسم و عکس شهید شهریاری را با هم تطبیق بدهند، آیا ما که در این انعکاسها کوتاهی کردیم در خون شهدای بعدی سهیم نیستیم؟
کارشناس فرهنگی کشور همچنین ادامه داد: مثلاً ماجرایی مثل فتنه که به فرموده رهبری فقط با تبیین از بین میرود، به راحتی از طرف دولت شمقدری نادیده گرفته شد و فیلمنامههایی که ما به آنها پیشنهاد دادیم رد شد تا تصمیم گرفتند «آشغالهای دوست داشتنی» بسازند و شورش اشرافیت بر جمهوریت را به تصویر بکشند.
وی تصریح کرد: اگر از جنگ نرم حرف میزنیم که اکنون در حساسترین برههها قرار گرفته است، باید بدانیم که جنگ نرم بدون دادگاه صحرایی، جفنگ هم نیست چه برسد به جنگ.
جلیلی تصریح کرد: شاید همه فکر میکنند حرفهای ما تند است و افراطی عمل میکنیم، در صورتی که این واقعیت که فیلمسازان ضد انقلاب با میلیاردها پول دولت فیلمی علیه نظام میسازند واقعیتی افراطی است و آنها هستند که تفکری حسابی دارند و صدها مضمون زیبای انقلاب را حذف میکنند و فیلمی درباره آن نمیسازند.
کارشناس فرهنگی کشور گفت: متاسفانه بسیاری از مدیران فرهنگی ما معاون پشتیبانی و فرهنگی شبکههای روشنفکریاند و مدیر واقعی آن فیلمسازی است که اهداف جشنوارههای خارجی را با پول دولت تامین میکند.
وی افزود: بنیاد روایت فتح در اوج این جنگ نرم کجاست؟ لابد فکر میکنند با ساختن یک «قلادههای طلا» حجت را تمام کردهاند یا مثلاً حوزه هنری که نه تنها کاری از پیش نمیبرد، بلکه یکی از مدیران رسمیاش از فیلمهای حامی فتنه دفاع میکند؛ من میخواهم بدانم صنعت سینمای ما از صنعت هستهای کم ارزش تر است که این قدر درهایش را باز کردهاید که عناصر معاند و یا حداقل بیغیرت در آن نفوذ کردهاند.
جلیلی معتقد است در عرصه هنری گارد دفاعی ما همین حوزه هنری و روایت فتح است که باید مانع ورود بیگانگان و یا شیفتگان فضای روشنفکری به داخل سینما شود نه اینکه در این شرایط حساس فیلمهایی بسازند که 20 سال قبل و یا 20 سال بعد هم میشد ساخت.
کارشناس فرهنگی کشور گفت: به عنوان مثال وقتی فیلم «بوسیدن روی ماه» ساخته شد، من به آن مدیر فرهنگی گفتم، چرا در خانه این خانوادههای شهید یک عکس امام نیست و او جواب داد خواستیم برای همه جذاب باشد! این بیانگر همان تفکر افراطی و حذفی آنهاست که به راحتی تصویر امام انقلاب را حذف میکنند.
وی صراحتاً اظهار داشت: تا زمانی که مدیران فرهنگی کشور پاسخگو نباشند و سلایق شخصی را به حساسیتهای انقلاب ترجیح دهند و زیر سایه شیفتگی به شبکههای روشنفکری حرکت کنند، اوضاع به همین منوال خواهد بود.
جلیلی در پایان تاکید کرد: بعد از جشنواره فجر سی و دوم همه مدیران فرهنگی کشور باید بیایند و کارنامهاشان را ارائه دهند؛ محسن مومنی شریف، سردار جباری، حمید بهمنی و شرفالدین باید کارنامه شفاف و روشنی از خود ارائه دهند و تا این اتفاق نیفتد جشنواره سیوسوم به مراتب فاجعهبارتر از سیودوم خواهد شد.