به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، در مراسمی که عصر امروز در تالار فردوسی دانشگاه تهران به همت انجمن اسلامی دانشگاه مستقل برگزار شد، فیلم چ با حضور کارگردان و عوامل سازنده آن برای نخستین بار در دانشگاههای کشور اکران شد.
پس از اکران فیلم، مهندس مهدی چمران رئیس شورای استانهادر جایگاه حاضر شد. ایشان با اشاره به حماسهسازی بسیجیان در پاوه گفت: موضوع پاوه مظلوم واقع گردید. اگر پاوه سقوط میکرد یکی از اصلیترین نقاط ایران اسلامی یعنی کردستان از ایران جدا میشد. فقط پاوه باقی مانده بود که در صورت سقوط آن، حادثه جدایی شوم کردستان رخ میداد.
رئیس شورای استانها با اشاره به اینکه ارزش و اهمیت پاوه را فراموشی کردیم ادامه داد: آقای حاتمیکیا یکی از فرازهای بلند زندگی شهید چمران را برای ساخت فیلم انتخاب کردند. در همین پاوه بود که امام عزیز و بزرگوار برای نخستین بار از خودشان به عنوان فرمانده کل قوا یاد کردند.
چمران با اشاره به مظلومیت آقای حاتمیکیا گفت: به خاطر مسائلی که در دفاع از یک تیم ارزشی پیش آمد، نشد که بیش از این مورد تشویق قرار گیرد.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: بحث هنر برای هنر را قبول نداریم اما حتی اگر بر این اساس نیز بود، میبایست بیش از این به فیلم چ توجه میشد، هر چند مردم بصیر، فیلم را فهیمدهاند.
رهبری امام (ره) نجاتمان داد
ابراهیم حاتمیکیا کارگردان فیلم چ در ادامه با ابراز خوشحالی از احساسات دانشجویان گفت: از دوستانم میخواستم دعا کنند نسل فرزندان ما با فیلم چ ارتباط برقرار کند.
وی افزود: ایران در اوایل انقلاب پرتلاطم بود و بعد از خیزشهای عربی در منطقه تازه فهمیدیم که ایران چه کار بزرگی در اوایل انقلابش کرد. فجایع مصر و تونس و اتفاقات دراماتیک سوریه نشان میدهد که بچههای انقلابی در ایران چه مقاومتی از خود نشان دادند.
حاتمیکیا با اشاره به رهبری حضرت امام (ره) گفت: اگر رهبری و سکانداری محکم ایشان در تلاطمها نبود، ما هم به این فجایع گرفتار میشدیم.
کارگردان فیلم چ با اشاره به فتنهگریهای برخی عوامل در مخدوش کردن چهره کردستان خاطرنشان کرد: بعضی از عزیزان خطه کردستان ابراز ناراحتی کردند که مبادا مردم نگاه مهربانشان نسبت به آنان تغییر کند، اما نباید فراموش کرد وصالیها و چمرانها به تظلمخواهی این مردم عزیز برخواستند.
وی درباره پیچیدگی موانع انقلاب اذعان کرد: از طوفان های انقلابی و تراژیک، ایستادن روبهروی هم زبان است مثل جنگ مرصاد؛ اما مانند دوران صدر اسلام و علی (ع) این اتفاقات قابل پیش بینی است.
بعضیها یادشان رفته زیر پرچم ما چه رنگی نقش بسته
وی با انتقاد از جشنواره فیلم فجر گفت: بنده در اختتامیه جشنواره شرکت نکردم چون آرایشی آگاهانه یا ناآگاهانه چیده بودند و خواستند این را به همه بگویند که من مقبول جریان سینمایی کشور نیستم.
کارگردان فیلم آژانس شیشهای با اشاره به علاقه بعضی از افراد به جشنوارههای خارجی گفت: وقتی میبینم از طرف جشنواره فیلم فجر اعتنایی به فیلم چ نمیشود، وقتی الگو را ردکارپت گرفتهاند، وقتی یادشان رفته زیر پرچم ما چه رنگی نقش بسته، وقتی فیلم چ حتی در بخش مفهوم فیلمنامه هم انتخاب نمیشود، یعنی ساختار جشنواره فجر مشکل دارد.
وی با اشاره به بی توجهی به فیلم های ارزشی مثل شیار 143 و چ افزود: این مسئله، مسئله دوستان سینمایی ما نیست. باید از این لابیهای خطرناک عبور کرد.
جشنوارههای خارجی، سیاسی هستند
حاتمیکیا با اشاره به سیاسی بودن جشنوارههای خارجی گفت: فیلم برلین وقتی میخواهد با غرب آشتی کند اسپیلبرگ را رئیس میگذارند و در آشتی با خاورمیانه کسی دیگر را؛ من سادهلوحی دوستان جشنواره را میبینم که میگویند اینها سلیقه است.
حاتمیکیا با انتقاد از انتصاب وی به جریانهای خاص سیاسی خاطرنشان کرد: بعضی ها گفتند که رئیس جمهور به ما جایزه میدهد، اما ایشان بعدا انکار کردند. بعضیها علاقهمند هستند من را متعلق به جریانهای سیاسی معرفی کنند.
وی با اشاره به اینکه من جایی برای نگهداری سیمرغهای شیشهای ندارم ادامه داد: به آن عزیزی که با هر حکومت و سیستمی سر جای خود نشسته است میگویم من قیم هستم یا شما؟
این کارگردان کشورمان با انتقاد از علی معلم سخنگوی هیئت انتخاب جشنواره فجر گفت: با پاپیون هستند با رنگ سفید هستند، دوران آقای احمدینژاد حضور دارند و الان هم این آقا هست.
حاتمیکیا در پایان با خطاب قرار دادن رئیس جمهور گفت: آقای روحانی جریان انقلاب مردان بزرگ میخواهد نه کسانی که 24 ساعت پای حرفشان نایستند.
وی اضافه کرد: من بابت این نوع سخن گفتن هزینه دادهام و خوشحالم که با این ادبیات اسمم پیش شما عزیز است.
در بخش دیگری از مراسم، مدیر جلوههای ویژه فیلم چ با حضور پشت تریبون، گفت: این پروژه کاملا توسط جوانان ایرانی ساخته شده و هیچ آدم اسکاری و خارجی، نداشته است.
در پایان ابوالقاسم طالبی و مهدی چمران از سازندگان فیلم چ، ابراهیم حاتمیکیا و مریلا زارعی تقدیر کردند.
دمش گرم!
در هر صورت جناب حاتمي كيا رو هميشه دوست داشتم و دارم...
شايد باشند فيلمسازاني كه مهارت تكنيكيشان در سينما از حاتمي كيا بيشتر باشد، اما هيچ كدام «بسيجي» نيستند... و من به بسيجيان اميد بستهام؛ نه من تنها، همه آنان كه تقدير تاريخي انسان فردا را دريافتهاند و ميدانند كه ما از آغاز قرن پانزدهم هجري پاي در «عصر معنويت» نهادهايم.
حاتميكيا همه وجود خود را در فريمها ميدمد و هر بار خود را ميسوزاند تا از شعله آن چراغي برافروزد و هر بار ققنوسوار از همان آتش، حيات دوباره ميگيرد.
«ابراهيم جان»، بسيجي و عاشق بمان و جز درباره عشاق حق و بسيجيها فيلم مساز...
اجرش با شهدا که دل بچه حزب اللهي ها رو شاد کرد...
لطفا تصحيح فرماييد