چه منافعی در برهنه شدن زنان ایرانی برای بنگاه‌های خبری غرب وجود دارد؟

گروه فرهنگی«خبرگزاری دانشجو»؛  امسال هم مثل هرسال، با شروع فصل گرما مسئله ی حجاب مورد توجه رسانه های خارجی قرار گرفته . امسال هم این مسئله خوراک خوبی برای رسانه های فارسی زبان و غیرفارسی بیگانه شده تا با آن آنتن شبکه ی خود و ستون های سایت هایشان را از آنچه مطلوبشان است پر کنند.
 

اما به نظر میرسد این سریال تکراری و این سناریوی نخنماشده‌ی رسانه های مذکور، امسال رنگ و بوی متفاوت تری به خودش گرفته. تاجایی که سایت یاهو هم که تاحالا سعی می کرد با استراتژی «حرکت زیرپوستی؛ تاثیر بنیادی» رفتار کنه، بنا را بر این گذاشته که کاملا صریح و بی پرده به این مسئله بپردازه. به نظر میرسد امسال سرویس های بیگانه دست به دست هم داده اند تا با کمک هم، یک یادگاری خوب روی پیشانی فرهنگ ایرانباقی بگذارند. اما نتایج، بیانگر چیز دیگری است.

امسال این حرکت از شبکه‌ی فیس بوک شروع شده و با طراحی مسیح علی نژاد، (خبرنگاری که در سرمقاله روزنامه اعتماد مردم را به دلفین تشبیه کرد ) سناریوی جدیدی کلید خورده است.

معصومه علینژاد در کنار  رضا ربع  پهلوی

در روز سوم می 2014 معادل 13 اردیبهشت 93، صفحه ای در فیسبوک توسط مسیح علی نژادایجاد شد و در آن چند عکس بی حجاب وی با عنوان آزادی یواشکیStealthy Freedomیا آزادی دزدانه در خیابان های ایران منتشر شد.سپس به سرعت و طی یک فرایند سوال برانگیز عده ای پیداشدند و این تصاویر را لایک کردند و به پیج آزادی های یواشکی پیوستند.

عده ای در مکان های خلوت شهر و کشور عکس خودشان را در حالی که روسری از سر برداشته اند روی این پیج فیس بوک می گذارند و چندهزار لایک می گیرند! این صفحه که 15 روز است توسط نامبرده ایجاد شده، تمام تلاشش رو می کند تا قبح بی حجابی را برای مخاطب بریزد و تصویر زن بدون روسری در انظار عمومی رو در چشم مخاطب عادی جلوه بده.این پیج برای تحقق این مسئله و عادی جلوه دادن بی حجابی، چندین و چند عکس مربوط به وضعیت خیابان ها در دوران پهلوی را روی این پیج فیسبوک گذاشته است.

لازم به ذکر است که ظرف این 15 روز بسیاری از خبرگزاری های پربازدید وابسته به سرویس های بیگانه سعی کرده اند تا این صفحه را تبلیغ کنند.

خبرگزاری گاردین (12می، 22 اردیبهشت)
سایت یاهو به نقل از خبرگزاری AFP (13 می، 23 اردیبهشت)
خبرگزاری بی بی سی انگلیسی(در دفعات مختلف 12 ام و 13 ام می، 23 اردیبهشت)
خبرگزاری ایدیپندنت(13 می، 23 اردیبهشت)
خبرگزاری فاکس نیوز (14 می، 24 اردیبهشت)
خبرگزاری سی تی وی (16 می، 26 اردیبهشت)
خبرگزاری واشنگتن پست (16 می، 26 اردیبهشت)
خبرگزاری یورونیوز (17 ام می، 27 اردیبهشت)
خبرگزاری رادیوفردا(18 ام می، 28 اردیبهشت)
خبرگزاری بی بی سی فارسی (18 ام می، 28 اردیبهشت)

و این ها تنها بخشی از بنگاه های خبری هستند که در این چند روز با پروپاگاندا کردن این صفحه از فیس بوک تلاش کرده اند که آمار بازدید این پیج را بالا ببرند. خبرگزاری هایی که بالای 50 درصد اخبار دنیا را تامین می کنند. روزانه حدود 5 میلیون کلمه خبر.

هرکدام از این خبرگزاری ها متن جداگانه ای را با شیوه ی خاص تاثیرگذارشان منتشرکرده اند. متن هایی احساس برانگیز با عکس هایی معنادار.

مثلا در خبری که عکس آن در زیر آمده و مربوط است به سایت یاهو، عکس یک زن محجبه در فضایی نامرتب و کثیف به چشم می خوره. در حالی که عکس یک زنی که حجابش را برداشته در یک دشت پرگل به چشم می خوره. البته خود متن خبر هم احساس برانگیز است.

گستره ی این فعالیت عظیم رسانه ای به قدری است که حتی برخی خبرگزاری های غیر انگلیسی مثل برخی خبرگزاری های سوئدی، برزیلی، پاکستانی و... هم به زبان خودشان به بازنشر این خبرها پرداخته اند!

و همه ی این اتفاقات به صورت پشت سرهم و معنادار در همین چندروز و با قرارگیری در آستانه ی فصل گرما صورت گرفته.

جالب اینجاست که با این همه تلاش گسترده ی رسانه ای و این پروپاگاندای عظیم در این 15 روز، این پیج فیسبوک تنها توانسته حدود 300هزار نفر رو با خودش همراه کنه و از سوی دیگر نسبت تعداد عکس های بیحجاب منتشر شده به تعداد کسانی که به این صفحه پیوسته اند بسیار اندکه. و این یعنی هیچ!

به نظر میرسد این سناریو ی علینژاد نه تنها نتوانسته موفقیت لازم را کسب کند بلکه حتی برای عده ای از کاربران فیسبوک به وسیله ای برای خندیدن و مسخره کردن تبدیل شده! چند روز پیش عده ای پیج«آزادی های یواشکی مردان» را در فیسبوک ایجاد کرده اند و در آن به تمسخر پیج مذکور می پردازند. شواهد نشان می دهد ایجاد این پیج به شدت موجب خشم و عصبانیت خانم علی نژاد شده است.

و جالب تر این که یکی از کاربران سایت «بالاترین»، علیرغم جهت گیری های معلوم این سایت، مطلبی را منتشر کرده که در آن به افشای پشت پرده ی این پیج فیسبوک پرداخته و گفته:

«بازتاب خبری این کمپین در روزنامه‌های معتبر از قد و قامت کل آپوزیسیون خارج بود. بنابراین با شناختی که از سانسور خبری در رابطه با مسائل ایران دارم و نوع این کمپین، مقالاتی که در باب این کمپین کذایی نگاشته شدند 100% سفارشی و آنچنان که از متن آنها برمی‌آید همگی از ادیت مخصوصی برخوردار هستند که در عالم روزنامه‌نگاری به آن «رپرتاژ آگهی» می‌گویند؛ و متعاقبا چون در قالب آگهی است هزینه گزافی باید پرداخت. حال اگر به احتساب این مقالات فقط در لوموند و اشپیگل و فیگارو بپردازیم حداقل 15 هزار دلار دیگر پای ایشان آب خورده. اگر روزنامه‌هایی از قبیل روزنامه مکزیکی و وبسایتهای قدر قدرت خبری و صدای آمریکا و تلویزیون من و تو را به پای روابط بگذاریم و هزینه کمتری در نظر بگیریم، در کل این کمپین برای خانم علی‌نژاد بین 27 تا 30 هزار دلار آب خورده. سوال این است که کمپینی که ادعای خودجوش بودن دارد، از کجا چنین هزینه‌های گزافی را تامین می‌کند؟ و کدام افراد و نهادها هستند که چنین گسترده و هماهنگ برای چنین کمپین «خودجوش»ی در رسانه‌‌های بین‌المللی لابی می‌کنند؟»

اما سوالی که پیش می‌آید این است که این همه تلاش گسترده و به کارگیری بزرگترین بنگاه های خبری در همین چندروز چه دلیلی می تواند داشته باشد؟ چرا هرسال با نزدیک شدن فصل گرما مردم ما باید شاهد تکنیک های جدید عملیات روانی و فریب افکار عمومی در رسانه های بیگانه باشند؟ چرا مسئله ی حجاب در ایران این قدر برای سرویس های خارجی اهمیت داره؟ چه منافعی در برهنه شدن زنان ایرانی برای این بنگاه های خبری وجود داره؟

چرا تصمیم گیری پیرامون حجاب، پوشش و به طور کلی فرهنگ ایرانی را به عهده ی خود مردم ایران نمی گذارند و مدام تلاش می کنند تا با ترفندهای عملیات روانی و به کارگیری ابزارهای رسانه ای، مردم رو به سمت تصمیم خاصی هل بدهند؟

این ها سوالاتی است که پاسخش را به عهده ی خواننده ی این متن می گذاریم... .