با هر گلوله یک «یاحسین» می‌گفت/ شهدای ترور کمتر شناخته شده‌اند

به گزارش گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، جشنواره مردمی فیلم عمار به مناسبت فرا رسیدن سالگرد چند حادثه ترور مهم تاریخ انقلاب، در تیرماه فیلمهایی با موضوع ترور، حقوق بشر، جنایات منافقان و آمریکا را در شهرها و روستاهای کشور اکران می کند تا قدمی برای شناساندن شهدای ترور در کشور برداشته باشد.

ما نیز به این بهانه سراغ خانواده یکی از شاخص ترین شهدای ترور استان رفته ایم که دوران خدمتش را در ماسال و شاندرمن گذراند. صحبتها و درد دل های فرزند و همسر شهید نادر خیرخواه که در سال 60 در ماسال ترور شد خواندنی است.

 پریسا خیرخواه، فرزند شهید نادر خیرخواه گفت: در بین شهدایی که تاکنون ملت ایران تقدیم انقلاب اسلامی کرده اند جایگاه شهدای ترور جایگاه خاصی است، آنها به این خاطر انتخاب و ترور شده اند که نقطه عطف جامعه و کشور بوده اند، اما متأسفانه با این وجود نام شهدای ترور آنگونه که باید شناخته شده نیست.

فرزند شهید خیرخواه با بیان اینکه پدرش از دوران نوجوانی از زادگاهش طاهرگوراب صومعه سرا به ماسال و شاندرمن مهاجرت کرد افزود: شهید خیرخواه حدود سی سال به عنوان معلم، مبارز و بخشدار در ماسال و شاندرمن خدمت کرد و در نهایت نیز وقتی که در نیمه های شب از مراسم عزاداری ماه محرم باز میگشت مزد خدمتش را با نوشیدن شربت شهادت دریافت کرد.

مدیر مدرسه شاهد رشت با اشاره به اینکه گمنامی شهدای ترور، مایه نگرانی خانواده های آنهاست اضافه کرد: همین الان در گیلان، بجز چند مورد استثنا و شهدای شاخصی مثل شهید انصاری و شهید نورانی که محل شهادتشان تابلوگذاری شده است مردم و جوانان از دانستن محل شهادت شهدای ترور استان محروم هستند.

فرزند اولین بخشدار منطقه ماسال و شاندرمن ادامه داد: محل شهادت پدرم در روستای مهدی خان محله ماسال جایی است که منافقان چهار نفر را در حین بازگشت از مراسم عزاداری ماه محرم که در مسجد روستا برگزار می شد مورد هدف قرار دادند و در آن نقطه، چهار شهید ترور، از جمله پدرم و طلبه شهید حسین اصغری که این دو سوار بر ماشین بودند، هدف اصلی ترور قرارگرفتند و تقدیم انقلاب اسلامی شدند، اما بعد از شهادت تمام آثار ترور از بین رفت و هرگز نیز هیچ تابلویی که یادآور این اتفاق مهم در آن نقطه باشد نصب نگردید.

وی در ادامه به بیان ذکر خاطره ای از زمان شهادت پدرش پرداخت و گفت: من که آن زمان کلاس اول راهنمایی بودم در لحظه شهادت همراه پدر نبودم، اما بعداً کسانی که آن لحظه را دیده بودند به من گفتند پدرت در برابر گلوله هایی که به پیکر ایشان زده می شد «یا حسین» می گفتند، به همین خاطر من هنوزم هم هر بار که از آن نقطه در روستای مهدی خان محله رد می شوم لحظه ای سکوت می کنم و صلوات می فرستم.

فرزند شهید خیرخواه در پایان گفت: این شهید بزرگوار اولین بخشدار ماسال بودند و بیش از 40 سال در این شهر زندگی کرده اند اما نه یادمانی در فرمانداری ماسال برای ایشان نصب شده و نه خیابانی به نام ایشان نامگذاری نشده است و حتی در سطح شهرستان نیز یادمانی برای ایشان وجود ندارد، بنابراین این کمترین توقع مادرم می تواند باشد که بعد از اینکه این همه سختی در راه انقلاب تحمل کرده است لااقل عکسهای شهیدش را به او بدهند، خاطرات او را که بخشی از تاریخ انقلاب در غرب گیلان است زنده نگه دارند.

همچنین همسر شهید خیرخواه نیز در این گفتگو با اشاره به سرنوشت نامعلوم اسناد، تصاویر و حتی وصیت نامه همسرش گفت: قبلاً بعضی از نهادها، تعداد زیادی عکس از صحنه های ترور شهید خیرخواه را داشتند، حتی روز شنبه بعد از شهادت ایشان  این عکسها در سطح شهر و روی خودروها رو نمایی می کردند که من وقتی می خواستم یکی از این عکسها را از روی یک ماشین بکنم به زمین افتادم و بدنم زخمی شد اما دستم به عکس نرسید. من الان می خواهم بپرسم این عکسها که ذره ذره شان برای ما ارزش دارد کجاست و چرا نباید لااقل نسخه ای از این عکسها به ما داده شود.

شایان ذکر است تنها اقدامات انجام شده برای نکوداشت یاد این شهید در زادگاه ایشان صومعه سرا صورت گرفته است. در این شهرستان یادمانی در محل فرمانداری نصب شده است و دو خیابان و یک مدرسه نیز در طاهرگوراب به نام آن شهید نام گذاری شده اند.