قاضی پور در گفتگو با «خبرگزاری دانشجو»:
قاضی پور در گفتگو با خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» در یزد، با اشاره به آغاز امامت امام حسن(ع) و شرایط سیاسی واقع در زمان ایشان و شباهت های این دوران با امروز گفت: امروز در کشور برخی تحلیل هایی دیده می شود که از روی ناآگاهی یا کم اطلاعی و بعضا از روی غرض از صلح امام حسن(ع) تفسیر سازش در برابر مستکبران می کنند و می خواهند آن را دستورالعملی اسلامی جلوه دهند و بدون توجه و بیان شرایط صلح تحمیلی به امام حسن(ع) و نقش مردم و خواص در آن، درصدند تا از این طریق منافع خود را پیگیری کنند.
وی افزود: ابتدا باید توجه داشت که هیچ کدام از معصومین ما در زندگی 250 ساله خود با حکومت ظلم و جور و طاغوت سازش نکرده و اهل سازش به معنای همکاری با آن ها که منجر به قوی شدن پایه های حکومت شان بشود، نبوده اند؛ بلکه همکاری های آنها جهت قوت گرفتن دستورات اسلامی در جامعه و جلوگیری از انحراف های عمیق تر و کشته شدن مسلمانان بوده است.
دبیر سابق جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه یزد خاطرنشان کرد: به کار بردن کلمه سازش در فرهنگ اسلامی که اصل آن مقاومت در برابر زیاده خواهی و بی عدالتی است، چندان درست به نظر نمی رسد و همچنین در تاریخ آمده است که امام حسن(ع) قبل از اینکه بخواهند حرفی از صلح بزنند، ابتدا معاویه را به بیعت با خود دعوت کردند و وقتی این دعوت ایشان با پاسخ منفی رو به رو شد، مردم را به مقاومت دعوت کردند و خطبه آتشینی در دعوت مردم به مقابله با معاویه ایراد کردند.
قاضی پور ادامه داد: اما شرایط زمان و تبلیغات گسترده دستگاه اموی که باعث مخلوط شدن حق و باطل شده بود خواص و توده های مردم را دچار تحلیل اشتباه کرد و بعضی در مقابل تهدیدهای معاویه قافیه را باختند و برخی با تطمیع های او به ولایت پشت کردند و عده‌ای زمینی بودن و زندگی بدون دردسر دنیوی را انتخاب کردند و این گونه شد که دو سوم سپاه امام(ع) از هم پاشید و مردم و خواص دچار اختلاف شدند که اما این عدم همراهی مردم و فشار آنها بر امام حسن(ع) برای پذیرش صلح نامه و همچنین نبودن شخصیت هایی که عمارگونه مردم را به پیروی از امامشان دعوت کند هم باعث نشد که امام با زیاده خواهان سازش کند؛ بلکه صلح نامه ای را نوشتند و امضا کردند که هر کدام از بندهای مفاد آن، بیان کننده ظلم ها و دورویی های دستگاه بنی امیه بود و ماهیت دشمن را افشا می کرد.
وی تصریح کرد: علاوه بر عدم مماشات با مستکبران درس دیگری که می توان از این صلح نامه تحمیلی گرفت، این است که دشمنان اسلام هیچ گاه به وعده های خود پایبند نیستند و جز با نابودی جریان اسلام ناب دست از خدعه های خود نمی کشنند. معاویه نیز برخلاف صلح نامه، نه بر سیره پیامبر عمل کرد و نه پس از خود حکومت را به امام واگذار کرد. همچنان که برخلاف مفاد دیگر آن مانع رسیدن بخشی از مالیات ها به امام شد و آشکارا بر روی منابر حضرت علی(ع) را لعن می کردند و امروز که تقابل جبهه کفر و اسلام به اوج خود رسیده و اسلام در حال پیروزی بر انواع حیله های یزیدیان است، برخی افراد و جریان های سیاسی امروزی از صلح امام حسن(ع) درس صلح می گیرند و نمی بینند که نتیجه همراهی نکردن با ولی خدا چیزی جز حاکمیت طاغوت و یزیدیان و جام زهرخوردن اولیا الهی و کشته شدن بهترین فرزندان امت اسلام نیست.
دبیر سابق جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه یزد افزود: با خواندن این بدذاتی ها در تاریخ و به خصوص در جریان صلح امام حسن(ع) باید درس مقاومت گرفت؛ نه اینکه چون برخی مسئولان فریاد بزنیم که امروز وقت آن است که پرچم صلح حسنی را به اهتزاز درآوریم!
قاضی پور تصریح کرد: صلح می تواند در شرایطی بهترین راه باشد؛ اما آن، زمانی است که خواص و مردم به وظیفه خود عمل نکرده و رهبر جامعه را تنها گذاشته باشند. اگر مردم ایران تحمل سختی ها و خیانت های دشمنان را نداشتند 36 سال در برابر انواع توطئه ها مقاومت نمی کردند و با گذشت همه این سال ها مشارکت های گسترده در راهپیمایی ها و انتخابات ها را به رخ جهان نمی کشیدند.
وی افزود: این نکته را هم باید به یاد داشته باشیم که صحبت از صلح فقط باید از زبان حاکم و ولی جامعه اسلامی شنیده شود نه اینکه دیگران به جای عملکرد عمارگونه تئوری صلح و سازش را پرورش دهند که طرح مبحث ظلم با مستکبران توسط کسانی غیر از امام مسلمین خیانت به اسلام است.
دبیر سابق جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه یزد خاطرنشان کرد: در آخر این جمله امام در مورد صلح امام حسن(ع) را یادآوری می کنیم که فرمودند «قصه امام حسن و قضیه صلح، این هم صلح تحمیلى بود؛ براى اینکه امام حسن، دوستان خودش، یعنى آن اشخاص خائنى که دور او جمع شده بودند، او را جورى کردند که نتوانست خلافش بکند، صلح کرد؛ صلح تحمیلى بود. این صلحى هم که حالا به ما می‌خواهند بگویند، این است.»/255الف2/
ارسال نظرات