کدام خبرنگاران می‌روند "به جهنم"؟

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ نخود آش- در هفته‌ای که گذشت همه به فکر ما بودند. یعنی به هر کوی و برزنی که نگاه می‌کردیم یک یا چند شخصیت سیاسی از گرایش‌ها مختلف سر بر می‌آورد و روز و هفته خبرنگار را تبریک می‌گفت. البته اصلا فکر نکنید که خدایی نکرده زبان من و همکارانم لال، در روزهای عادی کسی ما خبرنگاران را تحویل نمی‌گیرد، نه تنها اینطور نیست بلکه کاملا برعکس ما همیشه مورد توجه هستیم. اما نوع توجهات در هفته گذشه با هفته‌های قبل تفاوت داشت.

راستش را بخواهید به ما همیشه مثل یک سیبل توجه می‌شد اما در هفته گذشته با یک حالت عجیب سعی می‌شد خیلی دوستانه و مهربانانه به ما توجه شود. با این حال هیچ کس فراموش نکرد که حتما باید به ما خبرنگاران نکاتی را نیز گوشزد کند و حتما برای ما تشریح کنند که خبرنگار خوب چه جور خبرنگاری است! یعنی یک جور بیماری خاصی بین همه عزیزان در حال وول خوردن است که پس از تبریک روز خبرنگار حتما باید به تشریح ویژگی‌های خبرنگار خوب بپردازند. هرچه باشد این بیماری به من هم سرایت کرد و حالا می‌خواهم در راستای این باد مخالف این ویژگی‌ها را برای شما تشریح کنم. هیچ جا نروید که اینجا حاصل یک عمر سخنرانی شنیدن و جمع‌بندی نکات مسئولین در مورد ویژگی‌های خبرنگاران را تشریح خواهیم کرد:

اول، خبرنگار خوب خبرنگاری است که از «ما» باشد؛ این یکی از نقاط وحدت و الهام بخش اتحاد بین تمامی جریان‌های سیاسی است یعنی همه جریان‌ها بلا استثناء معتقدند خبرنگار خوب خبرنگاری است که از «ما» و در خدمت منافع و اهداف سیاسی «ما» باشد و غیر از این مابقی خبرنگاران «قلم فروش»، «دروغ فروش» و «سایر موارد فروش» هستند.

دوم، خبرنگار خوب خبرنگاری است که «به موقع» باشد؛ این فاکتور برای خبرنگار خوب خیلی مهم است. یعنی خبرنگار خوب باید زمانی که شخصیت‌ها احساس می‌کنند باید مطرح شوند تا توسط دیگران دیده شوند حتما به سراغ آن‌ها برود و با پوشش گسترده، موجب افزایش فرصت خدمت شوند و اگر این «وظیفه» را انجام ندهند یقینا خائن است. اما همین خبرنگار خوب باید بداند که در فضایی که شخصیت‌ها نیازی به مصاحبه و مطرح شدن ندارند حق ایجاد مزاحمت برای خاطر شریف این عزیزان را ندارد.

سوم، خبرنگار خوب خبرنگاری است که «اهل بحث و مخالفت» نیست؛ یک خبرنگار نباید زیاد حرف بزند، یعنی نقش کدوی چشم دار را بازی کند کافی است. اینکه با کسی مخالفت کند و خدایی نکرده شروع به بحث کند، نشان‌دهنده بی کفایتی او است. چه معنا دارد که این خبرنگار عزیز بخواهد با فردی که مصاحبه می‌کند بحث کند و تازه بگوید نخیر؟ دیگر خیلی اختیار داشته باشد می‌تواند با یک لبخند ملیح و دوست داشتنی، با حرکات سر حرف‌های عزیزان را تایید کند. وظیفه یک خبرنگار این است که در مواضع مختلف اگر مسئولان در گفتن حرف‌هایشان یادآوری یا کمکی نیاز داشتند به صورت نامحسوسی آن را برساند.

چهارم، خبرنگار خوب خبرنگاری است که «قلم تند و فلفلی» ندارد؛ چه معنا دارد که یک روزنامه‌نگار یا خبرنگار در تحلیل خود بخواهد به کسی بتازد و ایرادی مقامی را در بیاورد؟ در کل یک خبرنگار مجموعا می‌تواند لب به تمجید از شخصیت‌ها بگشاید. البته با توجّه به همان فاکتور اول از نظر چهره‌ها حملات تند و فلفلی به رقبا نه تنها اخلاقی است بلکه خبرنگاری که این کار را نکند گودزیلا و خائن است.

پنجم، خبرنگار خوب خبرنگاری است که «گیر» ندهد؛ واقعا بعضی خبرنگارها گند همه چیز را خیلی در می‌آورند آنقدر گندش را در می‌آورند که مپرس. کسی هم نیست به آن‌ها بگوید برادر یا خواهر من، گند را که در آوردی یواشکی از عطر استفاده کن تا بویش زیاد منتشر نشود. اصلا این‌ها خبرنگار نیستند کلا «همه چیز فروش» هستند. خبرنگار خوب یعنی خبرنگاری که به فسادهای اداری و اقتصادی کاری ندارد و ذره‌ای دخالت در کارهای مفسدان نمی‌کند. یک گوشه می‌نشیند و هر حرفی که به او زدند باور می‌کند و احتیاطا می‌گوید چشم. «البته»، «هرچه شما بفرمایید» و «روی چشمانم» هم قبول است.

آقا دیگر بس است اگر ادامه بدهم حوصله شما سر می‌رود! از همین چند مورد مختصر می‌توانید نتیجه کلی بگیرید که خبرنگار خوب خبرنگاری است که نفس می‌کشد اما خیلی هم زنده نیست! ما نیز هم نوا با مسئولین فریاد بر می‌آوریم که خبرنگاری که «خوب» نیست برود به «جهنم»!!!