«وای امشب چی بپوشم...؟!»

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ نخود آش- همانطور که می‌دانید امشب قرار است یکی از حساس‌ترین بازی‌های تاریخ تیم ملی فوتبال ایران با انجام یک بازی حساس با تیم ملی آرژانتین رقم بخورد. از آنجا که این مسابقه را جهانیان مشاهده خواهند کرد و ما هم که سرمان برای فرهنگ درد می‌کند، به نکات خیلی مهم حاکم بر مسائل فرهنگی این بازی(چنان که افتد و دانی) اشاره می‌کنیم، تا همگان پند گیرند و حالش را ببرند!

 

بند اول- اولین بند مربوط است به اصل بازی. یعنی ما باید توجه داشته باشیم که در این بازی هر اتفاقی بیافتد هیچ چیز از ارزش‌های بازیکنان ما کم نمی‌شود، یعنی اگر 7 بر صفر هم ببازیم چیزی از ارزش‌های بازیکنان ما کم نمی‌شود تازه صدا و سیما نیز آهنگ «آفرین چه قهرمان خوبی» را پخش می‌کند، چون ممکن بود بیش از این‌ها گل بخورند. پس باید در ابتدا و پیش از هر چیزی فرهنگسازی خیلی گسترده‌ای صورت بگیرد و همه بدانند کلا «چیزی از ارزش بازیکنان ما کم نمی‌شود.»

 

بند دوم- نکته مهم این است که تیم ما برای هر دقیقه از بازی یک برنامه فنی داشته باشد اما بدیهی است در کشور ما هر برنامه‌ای باید چند پیوست فرهنگی هم داشته باشد و لازم است ما هم برای برنامه‌های فنی هر دقیقه، یک پیوست فرهنگی هم تحویل دهیم. کلا سرشار باشیم از کار فرهنگی. یکی از این پیوست‌های فرهنگی پیوست فرهنگی جذابیت است. مثلا دروازبان تیم ملی باید در هر صحنه‌ای همان اندازه که مواظب دروازه است از موهای خویش هم مراقبت کند تا بانوان اجنبی «کسب جمعیت از آن زلف پریشان بکنند». یقیناً با این کار هم جذب حداکثری صورت می‌پذیرد و هم موجب ادخال سرور در قلوب مومنین می‌شود. دیگر بازیکنان هم باید کم‌کاری‌های بازی قبلی را جبران کنند و به دلبری بپردازند. بعضی از این بازیکنان نه تنها چیزی کم از دروازبان تیم ملی ندارند بلکه یک چیزهایی بیش‌تر هم دارند فقط لازم است آن یک چیزهایی را نشان دهند. باور کنید تیم ملی ما از برخی سالن‌های مد اروپا جذاب‌تر خواهد شد. کلا باید کار به جایی بکشد که فیفا کلیه البسه کلیه بازیکنان را برای موزه‌اش بگیرد. پس بازیکنان ما لازم است از همین الان به این سوال اساسی پاسخ دهند که «وای امشب چی بپوشم...؟»

 

بند سوم- پیوست فرهنگی دیگر در مورد رفتار بازیکنان است. یعنی کلا بازیکنان تیم باید رفتارهای متناسبی داشته باشند و هرگز از موضع ضعف وارد نشوند. مثلا اگر لیونل مسی گل زد، بازیکنان باید لبخند بزنند و بگویند ما خودمان امتیاز دادیم که امتیاز بگیریم و اصلا این عوض همان فحش‌هایی بود که هموطنانم نثارش کردند ببین ما چقدر پهلوانیم! اما در مقابل اگر یکی از بازیکنان هم تیمی خواست اعتراض کند، آنقدر کتکش بزنند که بفهمد اخلاق ایرانی و دیپلماسی فوتبالی چیست. ما امتیاز می‌دهیم که امتیاز بگیریم.

 

بند چهارم- در این بند هیچ چیز نمی‌گویم فقط می‌خواهم از بازیگران سینما و تلوزیون که به عنوان سفیران فرهنگی متحمل زحمت شده‌اند تشکر کنم. این عزیزان به دشمن و علی‌الخصوص نتانیاهو ثابت کردند که ما ایرانی‌ها فقط در پوشیدن شلوار جین آزاد نیستیم، بلکه حتی در نپوشیدن شلوار هم آزادیم. کم کم داریم «اختلافات فرهنگی» با برزیل را از بین می‌بریم و این خود اقدام بسیار مفیدی است.

 

بند پنجم- این بسته فرهنگی فقط در مورد بازیکنان که نیست. مردم غیور ایران زمین هم مکلف به رعایت یک پیوست فرهنگی هستند. مردم ما نشان داده‌اند همیشه در صحنه حضور دارند و همیشه هم صحنه را گرم می‌کنند. این بار هم مثل همیشه باید بیایند وسط. ببینید من به تبعیت از یکی از اساتید گزارشگری جناب آقای «ج.خ» که گزارش‌های بی نظیر او چشم جهانیان را در آورده‌است اعلام می‌کنم: به راحتی می‌توانم خیلی دقیق و بدون ذره‌ای اشتباه نتیجه را پیش‌بینی کنم؛ خیلی ساده است؛ ایران این بازی را یا می‌برد یا مساوی می‌کند یا می‌بازد!!! اگر بردیم که بدیهی است مردم چرا باید بریزند بیرون و شادی‌های موزون کنند. اگر مساوی شد هم باز واضح است! آراژانتین که از نیجریه کمتر نیست. اگر برای مساوی با نیجریه پریدیم وسطِ صحنه برای مساوی با آرژانتین باید وسط صحنه را گرم هم بکنیم. اما در صورت شکست همین که چیزی از ارزش‌های بازیکنان کشور ما کم نشده حجت موجه ما است. کلا این پیوست فرهنگی یعنی حالا که بهانه هست مردم مثل بازیکنان بگویند «وای امشب چی بپوشم...» و بریزند وسط!