نجات چاه‌های نفتی از لجن با نانو بیوسورفکتانت محققان کشور/ استخراج باقی‌مانده نفت از لجن

به گزارش خبرنگار علمی «خبرگزاری دانشجو»، بیوسورفکتانت‌ها به صورت عادی باعث کاهش ویسکوزیته (مقاومت لایه‌های سیال در برابر لغزش روی هم) می‌شوند ولی با خالص‌سازی آن با استفاده از فناوری نانو این ویژگی به طرز چشمگیری افزایش پیدا می‌کند.

سورفکتانت‌ها مواد شیمیایی‌ هستند که ویسکوزیته و کشش سطحی مواد را پایین می‌آورند و ماده را روان می‌کنند که این ماده از سوی محققان دانشگاه تهران با همکاری شرکت پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران از یک نوع میکروارگانیسم به نام "باسیلوس" تولید کردند.

این محققان برای این منظور پس از رشد میکروب، سورفکتانت را از آن استخراج کردند و از سوی دیگر نانو ذرات اکسید آهن را ساخته و با یک پلیمر پوشش دادند.

نانو ذرات اکسید آهن با پلیمری که به آنها افزوده شد، توانستند ناخالصی‌های بیوسورفکتانت را در یک میدان مغناطیسی به خوبی به خود جذب کنند و بیوسورفکتانت خالصی تحویل دهند که به خوبی ویسکوزیته و کشش سطحی ماده را کاهش می‌دهد.

نتایج به دست آمده از آزمایش‌ها بر روی بیوسورفکتانت تولید شده نشان داد که ویسکوزیته لجن نفتی تا 75 درصد کاهش یافت. نانو بیوسورفکتانت در یک فاز نیمه پایلوت نیز در دانشکده فنی دانشگاه تهران سنجیده شد ضمن اینکه به دلیل آن که آنالیز ویسکوزیته لجن، وقت‌گیر و هزینه بر بود، یک سامانه برای آن طراحی شد تا زمان جریان یافتن لجن نفتی را مشخص کند.

این بیوسورفکتانت علاوه بر آنکه روان سازی و پاک‌سازی چاه‌های نفت را آسان‌تر می‌کند، می‌تواند زمینه استخراج نفت باقی‌مانده در لجن کلوخه شده را فراهم کند.

از سوی دیگر این بیوسورفکتانت به دلیل آنکه منشاء زیستی دارد زیست سازگار است و با کمی اصلاح فرآیند بدون آسیب به محیط زیست می‌تواند در مقیاس بزرگتر استفاده شود.