بوفالو؛ فیلمی با ذات مرداب

رضا طالقانی - اگر بخواهم نظر خود را به عنوان کسی که فیلم را تماشا کرده و می‌خواهد در مورد آن چند نکته‌ای بگوید باید به صورت صریح اعلام کنم که فیلم "بوفالو" از آن دسته فیلم‌هایی است که اگر انتهای فیلم را بدانید بعد بیست دقیقه اول فیلم از سالن خارج خواهید شد.

فیلم "بوفالو" به کارگردانی کاوه سجادی حسینی یکی از بیست‌و‌چهار فیلمی است که در بخش سودای سیمرغ به رقابت سایر آثار می‌پردازد. داستان فیلم روایت شکوفه (سهیلا گلستانی) و پیمان (هومن سیدی) زوج جوانی است که مرتکب دزدی شده‌اند و به بندر انزلی فرار می‌کنند اما در آنجا دچار مخاطراتی می‌شوند.

فیلم در مقدمه با قصه‌گویی درست و ایجاد گره داستانی در بازه زمانی مناسب و البته بازی‌های جذاب و مخاطب‌پسندانه گلستانی و سیدی مخاطب را محکم در جای خود برای تماشا نگه می‌دارد اما انگار این اتفاق فقط در همان ابتدای فیلم قرار است رخ دهد و خبری از ادامه این روند نیست. وقتی وارد میانه فیلم که می‌شویم فیلم روند کندی به خود می‌گیرد که با پیش رفتن این حالت تشدید می‌شود. شاید بتوانم بهترین تعبیر برای این حالت را به درون خود فیلم ارجاع دهم که فیلم هم مانند پیام خود فیلم شبیه مرداب است و انگار زندگی کردن در کنار مرداب فیلم را نیز به آن شبیه کرده است. ابتدا جذاب، ادامه سخت و فرسایشی، انتها همراه با تباهی. فیلم ذره ذره خود را تباه می‌کند و مخاطبش را دل زده.

مجددا تاکید می‌شود که "بوفالو" در ابتدای خود روندی کاملا درست را طی می‌کند اما صرفا در ابتدا به طوری که در آغاز شاهد بازی خوب سیدی و گلستانی هستیم اما در ادامه گلستانی افت می‌کند. پرستویی نیز پرستویی نیست. اما پانته‌ها پناهی‌ها خوب توانسته ایفای نقش کند. به نظر بازی نقش‌های مکمل به مراتب دل‌نشین‌تر از بازیگران اصلی شده است.

این اثر بزرگترین مشکلی که دارد این است که بنای قصه‌گویی خود را عوض می‌کند که به شدت ضربه می‌زند که در انتها نیز کاملا مشخص است و مخاطب را مرداب زده رها می‌کند.

در کنار این ایراداتی که گرفته شد اما نباید قاب‌بندی تصاویر را نادیده گرفت. کاری که علیرضا برازنده به خوبی توانسته انجام بده که شاهد نماهای خوب و شیک و تمیزی هستیم که در برخی مواقع گویی با کارت پستال روبرو هستیم اما پس تصویر با وجود گفته کارگردان مبنی بر پرهیز از سیاه‌نمایی و ناامیدی اما ناامیدی را نمایش می‌دهد.

در مواردی در فیلم صداگذاری در خدمت فیلم نیست و جو بیش از حد به مخاطب می‌دهد که آزاردهنده است و اذیت می‌کند.

علی ای حال فیلم بوفالو علی‌رغم اعلام کارگردان که می‌تواند سیمرغ شکار کند شاید به جز فیلم‌برداری کاندید بخشی دیگر از جشنواره نشود.