به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از مشهد، مجتبی مقصودی امشب در نشست علمی «غیرت سازی و خشونت در خاورمیانه» که در دانشکده حقوق دانشگاه آزاد مشهد برگزار شد، ضمن بیان اینکه دفتر خراسان را جزو فعال ترین دفاتر انجمن علمی علوم سیاسی ایران می دانم، گفت: دفتر چهارم این انجمن را هفته گذشته در کرمان افتتاح کردیم.
وی با تأکید بر ضعف آموزش و پژوهش در رابطه با صلح و خشونت پرهیزی در منطقه بیان کرد: منطقه خاورمیانه، منطقهای پرهویت، پرقومیت و پرتنش است که در آتش درگیریها و خشونت میسوزد؛ به طوری که برخی کشورها در جنگ و برخی دیگر آتش زیرخاکستر هستند.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد تهران بیان کرد: نفت و درآمدهای حاصل از آن، تنوع دینی و مذهبی، دولتهای اقتدارگرا و موروثی و بازیگران بین المللی از عوامل نزاع در خاورمیانه هستند.
وی افزود: در منطقه خاورمیانه حدود 20 کشور وجود دارند که دارای 300 میلیون جمعیت و 50 میلیون غیر عرب میباشند. همچنین یهودی، مسیحی، زرتشتی و اسلام و همچنین شاخه شاخه شدن این مذاهب باعث شده منطقه خاورمیانه دارای جغرافیای پیچیده و بستری مناسب جهت سوءاستفاده دولتهای قدرتمند جهان به وجود آورد.
مقصودی با تأکید بر اینکه ضعف نهادهای مدنی و سیاسی باعث شده به فرقه گرایی دامن شده شود، بیان داشت: همچنین ضعف طبقات باعث شده فرقههای دینی، قومی، نژادی و مذهبی قدرت بیشتری گیرند.
وی عدم وجود نظام شهروندی را از دیگر عوامل خشونت در خاورمیانه دانست و گفت: عدم پاسخگویی از سوی دولتها باعث شده شهروندان فرصت عرض اندام نداشته باشند که چنانچه روند به همین شکل ادامه یابد در خاورمیانه تنفر، تکفیر و تسلیح شدن رخ خواهد داد.
عضو انجمن علمی علوم سیاسی ایران با بیان اینکه بسترهای موجود باعث شده در خاورمیانه خشونت ایجاد شود، بیان کرد: ما در منطقه خاورمیانه به شدت خلأ مطالعات صلح و خشونت پرهیزی را احساس میکنیم. در خاورمیانه عدالت و ظلم ستیزی با توجه به سبقه مذهبی که داریم ارزشمند تلقی میشود در صورتی که صلح به عنوان یک هدف غایی کمتر مورد توجه قرار گرفتهاند.
وی با بیان اینکه رشتهای به نام مطالعات صلح در خاورمیانه را نداریم، افزود: واحدهایی به نام تئوری انقلاب، امپریالیسم، جهان عرب و ... در دانشگاههای ما گذرانده میشود؛ اما متأسفانه واحدی به نام مطالعات صلح کمتر مورد توجه قرار گرفته است؛ بنابراین باید در این زمینه فعالیتهای بسیار و جدی صورت گیرد.
مقصودی در ادامه ضمن اشاره به اینکه در رابطه با قراردادهای صلحی که به وجود میآیند تا کنون نگاه مثبتی نداشتهایم گفت: متأسفانه مدام از این قراردادها ایراد گرفته میشود در صورتی که عنوان نمیکنیم چنانچه این قراردادها نبود ممکن بود چه اتفاقی رخ دهد.
وی نهاد سازی مدنی سیاسی و آموزشی مبتنی بر صلح را بهترین اقدام برای آغاز حرکتی جهت رسیدن به جامعه ایمن دانست.