کاش محیط زیست به اندازه تبلیغات سیاسی «مهم» بود/ «ابتکار» از دانشگاه چه می‌خواهد؟

به گزارش خبرنگار اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»، در روزهای اخیر سازمان محیط زیست روزهای پر خبر و البته پر حاشیه‌ای را از سر گذرانده. روزهایی که ابتدای آن به سال گذشته و مطرح شدن دوباره پدیده ریزگردها بر می‌گردد؛ ریزگردهایی که این بار هم شدیدتر به ایران آمده بودند و هم خطرسازتر.

به هر حال اما سازمان محیط زیست به عنوان متولی امر مبارزه با این پدیده در طول سال گذشته همواره محل بحث و پرسش مردم و مسئولان بود و البته هیچ‌گاه نیز پاسخ جدی و البته عملکرد مطلوبی در مقابله با این پدیده زیست محیطی مشاهده نشد. اما به مرور و در حالی که هیچ اقدام جدی‌ای برای مقابله با ریزگردها انجام نشده بود، ناگهان شاهد افزایش شدید ریزگردها به استان خوزستان بودیم. اتفاقی که موجب افزایش وحشتناک و بیش از 100 برابری غلظت آلاینده‌ها در شهرهای این استان شده و علاوه بر آلودگی غیر قابل تحمل و به وجود آوردن مشکلات تنفسی برای بسیاری از مردم، موجب مختل شدن زندگی عادی مردم این استان نیز شد.

طبیعی بود که وضعیت اضطراری حاکم بر خوزستان، کم کم به افزایش اعتراضات مردم و و حتی جامعه ورزشکاران و هنرمندان به این موضوع منجر شد. حالا هنرمندان از سفر به خوزستان برای همدردی با مردم این استان می گفتند و مردم در شبکه های اجتماعی شان با هشتگ های #خوزستان# اهواز #گرد_و_غبار، شعارهای انتخاباتی دولت را برای مقابله جدی با این پدیده یادآوری می کردند و اعتراض خود را نسبت به عملکرد مسئولین نشان می دادند.

طولی نکشید که این ماجرا به موضوع اول روزنامه ها و محافل خبری مبدل شد؛ در حالی که عزم جدی برای حل این بحران در میان مسئولین مشاهده نمی شد، رهبر فرزانه انقلاب با دستور جدی و عاجل خود موضوع را وارد فضای جدیدی کردند. و بلافاصله وزیر بهداشت به نمایندگی دولت به خوزستان رفته و علاوه بر همدردی با مردم منطقه، از نزدیک به پیگیری پدیده گرد و غبار خورستان پرداخت. حتی معاون اول رئیس جمهور در صدر هیئتی بلندپایه برای پیگیری موضوع به کشور عراق سفر کرده و برای حل آن با مقامات این کشور به گفتگو پرداخت.

در تمام این روزها اما سازمان محیط زیست به‌عنوان متولی اصلی و مسئول ماجرا نه تنها هیچگونه اقدام جدی‌ای برای حل موضوع از خود نشان نداد، بلکه حتی زمزمه هایی توهین آمیز از مسئولین محیط زیست به گوش می رسید که از پیگیری موضوع توسط وزیربهداشت عصبانی بوده و با انواع توهین ها به این پیگیری های دغدغه مندانه و لازم، واکنش نشان داده بودند. دیگر برای همه این سئوال جدی مطرح شده بود که سازمان محیط زیست به‌عنوان مسئنول اصلی پیگیری و حل این موضوع زیست محیطی چرا هیچ اقدام عملی انجام نداده و حتی رئیس آن، با تاخیری بسیار و با بهانه های غیر قابل قبولی مانند لغو پرواز، به این استان سفر می کند. حتی علاوه بر مردم، نمایندگان مجلس، خبرنگاران و جامعه دانشگاهی نیز به طرق مختلف اعتراض خود را به این موضوع ابراز می داشتند تا ان که در روزهای گذشته شاهد حضور معصومه ابتکار در دانشگاه شریف بودیم. آن هم نه برای همفکری و هم اندیشی علمی برای حل موضوع گرد و غبارها، بلکه برای یک جشن کاملا سیاسی! جای تعجب داشت در روزهایی که مردم استان استراتژیک و مرزی کشور از یک پدیده زیست محیطی به شدت رنج می برند و سازمان محیط زیست هیچ اقدام جدی برای حل آن نکرده است، به ناگاه رئیس این سازمان در یک جشن کاملا سیاسی شرکت جسته و درباره تلاش دولت برای رفع حصر سران فتنه و دغدغه فضای باز سیاسی کشور دم می زند. و هیچ جای تعجبی نداشت که یکی از نمایندگان مجلس این اقدام خانم ابتکار را "دهن کجی به مردم خوزستان" قلمداد کند.

فارغ از عملکرد ضعیف و سئوال برانگیز سازمان محیط زیست در موضوع گرد و غبار، که قبلاً هم در موضوعاتی مانند بنزنین وارداتی و پارازیت نیز شاهد ان بودیم، به نظر می رسد که شاید بد نباشد رئیس سازمان محیط زیست به جای بهره برداری صرفا سیاسی و جناحی از دانشجویان، با حضور در حوامع دانشگاهی و علمی برای دستیابی به راهکارهایی جدی و عملی برای حل معضلات زیست محیطی کشور قدم بردارد. چه آن که بدون شک بهترین محفل برای کمک رسانی نظری و علمی برای حل این مشکلات، جامعه علمی دانشگاه بوده و هم این جامعه است که می تواند با راهکارهای علمی خود برای حل این نوع معصلات راهکارهایی جدی و قابل دفاع ارائه دهد.

شاید بد نباشد خانم ابتکار همانطور که برای حضور در چنین جشنی احساس وظیفه می کنند، روزی هم به دانشگاه بیایند و پاسخگوی سئوالات جدی دانشجویان در مورد عملکرد سازمان متبوعشان باشند.

به نظر می رسد سازمان محیط زیست، بیش از آن که به دنبال هم فکری و هم افزایی با جامعه دانشگاهی و استفاده از ظرفیت‌های واقعی دانشگاه بوده باشد، به دنبال اقدامات نخ نمایی است که لزوماً بُرد تبلغاتی و خبری داشته و شأن دانشگاه را در حد پیاده نظام جناحی پایین می آورد. حال آن که شأن دانشگاه از چنین نگاه‌های سیاست زده ای، اجل است و محیط دانشگاه محفل همفکری و ارائه راهکار علمی و نظری است، نه سوء استفاده‌های تبلیغاتی...