به گزارش «خبرگزاری دانشجو»-یادداشت دانشجویی*؛ این روزها که خیلی هم از تشییع باشکوه پیکرهای 270 شهید گلگون کفن این مرز و بوم نمیگذرد واکنشها همچنان به این اتفاق تاریخ ساز ادامه دارد.
عملیات کربلای 4 که در دی ماه 65 و به فرماندهی سپاه انجام میشد با در اختیار قرار دادن اطلاعات این عملیات توسط مجاهدین خلق و دستگاههای جاسوسی آمریکا، عملیات لو رفت و سبب عدم پیروزی در این عملیات شد.
در این عملیات غواصها خط شکن بودند اما بعد از انتشار اطلاعات دقیق از مواضع نیروهای ایرانی و قیچی شدن نیروها تلفات سنگینی به ما وارد شد که منجر به عقب نشینی و شکست در عملیات شد.
و حالا بعد از 29 سال از این عملیات پیکرهای 175 شهید غواص یکجا و با دستان بسته پیدا شدند که گفته میشود خیلی از این شهدا کوچکترین جراحتی نداشتند.
بعد از خبر ورود شهدای غواص به کشور غوغایی در کشور به پا شد و که نشان از متاثر شدن هر زن و مرد بود و با حضور بینظیر مردم تهران در مراسم تشییع پیکر این شهدا به اوج خود رسید و یکی از بیاد ماندنی ترین حوادث در تاریخ انقلاب شد.
حضور 270 شهید به ویژه 175 شهید غواص که مظلومیت و حقانیت این انقلاب را بیش از پیش نمایان میکنند حاوی پیامهای ارزشمندی است که کمتر کسی میتواند آن را درک کند.
این روزها هر کس که حتی سر رشتهای از سیاست هم ندارد، خود را به جرگه عاشقان و دل سپردگان به این شهدا رسانده است و پیام آنها را دریافت کرده است؛ پیامی که نشان از ظلم ستیزی، خداباوری، حق طلبی، اسلام خواهی، دشمن ستیزی و نفی هرگونه وابستگی به غرب و شرق را میرساند.
همه انسانهای خداجوی این پیام شهدا را درک کردند و بر آن صحه گذاشتند اما عده ای باز این وسط فریاد انا الحق سردادند و گفتند که شهدا بی رنگند، رنگیشان نکنید! عده ای گفتند شهدا را مصادره نکنید، شهدا مال همه هستند و برخی هم گفتند که از این ماجرا سوء استفاده شده است.
نمیخواهیم به این موضوع بپردازیم که چطور شهدا در این برهه حساس و تاریخ ساز پیدا شدند و چرا شهدای کربلای 4 که باعث شکست دستگاههای جاسوسی شیطان بزرگ بودند و چرا شهدای غواص که خط شکن بودند و چرا با دستانی بسته...
از آنهایی که میگویند شهدا شهدا سیاسی نیستند آنها را مصادره نکنید میپرسم که پیام شهدا از نظر شما چیست و شما از حضور شهدا چه برداشتی دارید؟ آیا شعار «هیهات من الذله» سیاسی کردن شهدا است؟؟ آیا شعار «مرگ بر آمریکا» مصادره کردن شهدا به نفع خود است؟ و اگر چنین است ننگتان باد از این سرسپردگی...
29 سال قبل بر دستان فرزندان این ملت بند زدند و زنده زنده زیر خاک دفن شان کردند تا صدایشان را کسی جز خودشان و خدا نشنود و امروز که همچون پرچمهای برافراشته حقانیت و ظلم ستیزی سربرآورده اند، شما دیگر بر دهانشان مهر نزنید و بگذارید این مظلومیت بیش از این ادامه پیدا کند...
و چقدر این واقعه آشناست شاید اکنون بتوانیم کمی از رنج زینب(س) را بفهمیم که با دستان بسته، پیام مظلومیت امام حسین(ع) و شیعه را در گوش تاریخ طنین انداز کردند و اسلام حفظ شد.
بگذارید پیام شهدای غواص به گوش تاریخ برسد و اگر کاری نمیتوانید بکنید، لااقل بگذاریم شهدا کارشان را بکنند و بگذاریم بدین وسیله خداوند در لحظههای نیاز این ملت خداجو و خداباور را یاری و بشارتهای خود را بر دلهای بیدار نازل کند.
این حضور پرمضمون ملت بزرگ، آگاه و مسئولیت پذیر که خطاب لبیک الهی را به درستی میشناسند و پاسخ میگویند را لکه دار نکنید که این یکی از بیادماندنی ترین حوادث انقلاب است.
رامین محمد زاده؛ مسئول سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور بیرجند
انتشار یادداشتهای دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروهها و فعالین دانشجویی است.