هیچ وقت با امید به آمریکا نمی‌توان صعود کرد

به گزارش «خبرگزاری دانشجو»، یادداشت دانشجویی؛‌  تيم ملي واليبال کشورمان در يک بازي پايا پاي نتيجه را به روسيه واگذار کرد و با 6 برد و 6 باخت به کار خود در ليگ جهاني خاتمه داد.

تيم ملي واليبال کشورمان در دور رفت و در خانه ي حريفان تا حدودي امتياز خوبي را کسب کرد و جز دو باخت 3 بر1 برابر امريکا در لهستان و روسيه توانست با امتياز اين دو کشور را ترک کند؛ يک امتياز از لهستان گرفت و 6 امتياز در روسيه. اما شرايط در دور برگشت و در تهران تغيير کرد.

تيم ايران در سالن آزادي و با اتکا به مردم و تماشاگران و دعاي آنان و تشويقشان براي هر تيمي بازي را سخت مي کردند که در اولين ديدار خانه گي ايران به مصاف امريکا رفت و با نمايشي مقتدرانه آمريکا را شکست داد و سه ست متولي پيروز شد در بازي دوم با امريکا نيز همين نتيجه رقم خورد و موجب شد که ايران به عنوان يکي از شانس هاي اصلي صعود مطرح شود و بازيکنان با روحيه و غيرت مند توانسته بودند قهرمان سال گذشته ليگ جهاني را به زانو در آورند

اين پيروزي و نتيجه که با حمايت پر شور تماشاگران حاصل شد شور و شعف بسياري را ايجاد کرد و مردم و واليباليست ها منتظر ديدار بعدي و تيم لهستان بودند تا صعود خود را در تهران و در خانه قطعي کنند و چشم و اميدشان به بازي ديگر تيم ها نباشد .

بازي اول را ايران به سختي با نتيجه 3بر2 برد اما بازي بعد را در يک عملکرد نه چندان قوي با نتيجه 3 بر 1 واگذار کرد. اين نتيجه يعني ايران بايد 6 امتياز از روسيه مي گرفت و  لهستان هم در مقابل امريکا دست خالي مي ماند . پس لاجرم چشم اميدتيم ما جداي از توان داخلي و پاس هاي معروف و اسپک هاي محمودي و دفاع موسوي باشد بايد به ساق دست هاي نجاتگر آمريکايي هم مي بود.

جمعه شب ما روسيه را در نمايشي مقتدارانه با نتيجه 3 بر صفر شکست داديم. ما همه ي ست ها را با نتيجه 21 بر 25 برديم و 3 امتياز ممکن را بدون واگذار کردن حتي يک ست هم برديم.

ديگر همه پاي بازي امريکا و لهستان نشستيم که با تاخير از بازي ايران پخش مي شد.

نمي دانم تيم امريکا خودش ست اول را برد يا دعاي ملت ما هم در برد 25 بر 19 امريکا در ست اول از لهستان تاثير گذار بود اينکه مي ديديم امريکا خوب بازي مي کند ما را خوشحال مي کرد حتي بعضي هم در خيالشان گذشت امريکا ببازد هم صعود مي کند و احتياجي به آب و آتش زدن ندارد و اگر الان خوب بازي مي کند به خاطر ايران است! البته سرگروهي هم انگيزه بدي نمي تواند باشد.

اما در ادامه بازي ورق برگشت و در لهستان در نهايت 3 بر 2 پيروز شد و در نهايت اين لهستان بود که صعود خود را قطعي کرد و اران با اينکه نهايت تلاشش را کرد و بازي خود را برد اما از صعود بازماند و اين تصور که امريکا براي ما بازي مي کند را از ذهن عده اي پاک کرد در بازي ديشب نيز ايران که ديگر اميدي به صعود نداشت در يک بازي تشريفاتي نتيجه را به روسيه از دور خارج شده اي عصر حاضر(ليگ جهاني امسال) واگذار کرد.

امريکا هم که شنبه شب براي خود و سرگروهي اش مي جنگيد لهستان را شکست داد؛ و نشان داد انگيزه بالا بودن و بالا ماندن را دارد و براي حفظ آن همه ي تلاشش را مي کند.

بازي لهستان و امريکا درس مهمي داشت و آن هم اينکه هيچ وقت به اميد کشوري ديگر به خصوص کشوري که از تو زخم خورده و باخته باشد نمي توان به صعود کرد.

اگر ما تلاش خود را مي کرديم و در لحظه اي لازم درست عمل مي کرديم لازم نبود به بازوان و تاکتيک هاي مربي آمريکا چشم بدوزيم. در همه ي عرصه ها اين چنين است که بايد به عملکرد خود و درون خود متکي بود نه لطف ديگري که نتيجه آن پايان بازي ها با شکست خواهد بود.

حمزه مرادی تمدن-عضو تحریریه صبح دانشگاه

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.