آمریکا هنوز هم شیطان بزرگ است

گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»- یادداشت دانشجویی*؛ ساعاتی از توافق هسته‌ای نگذشته بود که مخالفان توافق هسته ای و ذوق زدگان و اهالی کارناوال‌های شادی، جلوتر از هر تحلیل‌گر و سیاستمداری این توافق را مصادره کردند که متاسفانه این موضوع تبدیل به یک پدیده‌ی شوم شده است که موافقان و مخالفان تندرو سعی در مصادره کردند اخبار و اطلاعات دارند .

ضمن تقدیر و تشکر از زحمات تیم مذاکره کننده فعلی و تیم های قبلی که اگر تجربیات و تلاش مذاکرات آنها نبود، موفقیت تیم مذاکره کننده ممکن نبود؛ نکته‌ای که در پیام‌های اهالی دولت و تیم مذاکره کننده بدجوری جایش خالی بود و نباید این نکته را فراموش کرد که تیم مذاکره کننده‌ی قبلی نماینده‌ی دولت قبلی بود، دولتی که اکثریت مردم آن تفکر را مورد پسند قرار داده بوده اند و تیم مذاکره کننده‌ی فعلی هم نماینده‌ی دولتی است که اکثریت مردم به این تفکر رای داده‌اند و این مردم هستند که شرایط مذاکرات را رقم می‌زنند.

موید این نکته شعارهای تبلیغاتی دو رئیس جمهور پیشین و فعلی است و اگر شعارهای تبلیغاتی دکتر روحانی در باره‌ی مذاکرات و شرایط تحریم‌ها و... نبود، شاید اکنون شرایط مذاکرات هم به گونه ای دیگر رقم می‌خورد.

حال در این میان باید هم به موافقان و هم به مخالفان دولت حق داد به این دلیل که همه‌ی مردم موافق رفع تحریم‌ها و بهبود شرایط زندگیشان هستند اما برخی‌ها راه حل را در رابطه و مذاکره با آمریکا می‌بینند و برخی که از قضا تعدادشان هم کم نیست راه حل رفع بحران‌های اقتصادی و بهبود شرایط زندگی مردم را در داخل می‌بینند. 

کافی است مشاهداتی به سخنان رهبری در طی مذاکرات تیم قبلی و مذاکرات تیم فعلی داشته باشیم جایی که رهبری پس از اعلام نظر شخصی خودشان همگام با اکثریت مردم اقدام به شفاف سازی شرایط مذاکرات کردند و اگر رهبر انقلاب به مذاکرات و توافق خوب با آمریکا فقط در موضوع هسته ای موافق هستند؛ همه نشات گرفته از کسب یک تجربه دیگر برای ملت انقلابی است.

اکنون که به نظر می آید در جمع بندی حاصله از مذاکرات خطوط قرمز منافع ملی ایران تا حدودی تحقق یافته است و توافقی نسبتا متوازن برای هردو طرف است که البته با توافقات قبلی ژنو و لوزان نیز تفاوت های بسیاری دارد. اما در اینجا چند نکته قابل ذکر است:

اول اینکه این یک جمع بندی برای رسیدن به یک توافق اجرایی است و در توافق قاعدتا امتیازات بدست آمده در مقابل امتیازاتی است که از دست می‌رود پس نه جای خوشحالی است و نه جای وا توافقا و تندروی. ولی باید توازن و تعادلی بین امتیازات حاصله و امتیازات از دست رفته باشد.

دوم آنکه برخلاف تاکیدات رئیس جمهور نباید انتظار داشت که با رفع تحریم‌ها همه‌ی مشکلات مردم یکجا و یک شبه به اتمام برسد و این برای هر کسی روشن است که جمع بندی مذاکرات برای توافق یک فتح باب است که اگر از آن خوب استفاده نشود علاوه بر اینکه چرخ سانترفیوژها کندتر می‌چرخد چرخ زندگی مردم هم با همان شرایط قبلی می‌چرخد.

حتی اگر توافق نهایی به امضای دو طرف هم برسد و طرفین بصورت کامل به تعهداتشان هم عمل کنند تا زمانی‌که بستر استفاده از این فتح باب در کشور فراهم نباشد، این توافق حاصلی برای ما نخواهد داشت و شرایط زندگی مردم تغییری نخواهد کرد و اکنون زمان آن رسیده است که از دولت انتظار فعالیت‌های انقلابی و جهادی داشته باشیم زیرا به نظر قاطبه دولتمردان تا قبل از توافق همه‌ی معضلات این کشور درگیر و گرو تحریم‌ها بوده است.

نکته‌ی سوم این است که نباید تاکیدات رهبری  انقلاب را فراموش کنیم.همان گونه که بعد از توافق لوزان با رهنمودها ودرایت رهبر انقلاب خطوط قرمز در توافق نهایی احیا شد و تا حدود زیادی رعایت شد در سایر موارد هم سخنان ایشان باید بکار گرفته شود. تاکید ایشان هم از ابتدا این بوده است که مشکلات داخل را به تحریم‌ها گره نزنید و راه حل خروج از بن بست داخل است نه رابطه با کدخدا. اما بهرحال اکنون که بستری باز شد و به درخواست آمریکایی‌ها مذاکراتی صورت گرفت و جمع بندی حاصل شد نباید فراموش کرد که راه حل اول و آخر در داخل کشور است .

چهارم؛ همان‌طور که تحریم‌ها برای ملت یک فرصت بود و در زمان همین تحریم‌ها بود که ما توانستیم پیشرفت‌های چشمگیری بدست آوریم و شاید یکی از دلایل کشاندن قدرت‌های دنیا به پای مذاکرات همین برگ‌های برنده‌‌ای یود که بوسیله‌ی جوانان این مرز و بوم و با دست خالی بدست آمد -که این در سخنان خود آمریکایی‌ها بارها مورد تاکید قرار گرفت که تحریم‌ها تاثیری بر ایران نداشته است- رفع تحریم‌ها هم باید به دید یک فرصت به آن نگاه شود و امیدواریم شرایط مثل یکی دو دهه ی اخیر رقم نخورد که به بهانه ی رابط با کدخدا ملت را مصرف گرا و وابسته به واردات شدید کالا کردند .

امید است که از این فتح باب که صورت گرفته است بهترین استفاده شود و اگر تحریم‌ها برداشته شد و شرایط اقتصاد بین المللی کشور بهتر شد شاهد تغییر روندی در واردات باشیم و این رویه که از شروع کار دولت جدید اتخاذ شده است، بهبود یابد و بجای وارد کردن کالاهای مصرفی و لوکس به سمت واردات تکنولوژی و کالاهای پیشرفته باشیم همان طور که همه به این بیت اعتقاد داریم:

شکر نعمت نعمتت افزون کند                                      کفر نعمت نعمت از کف بیرون کند

و یقیینا این یک نعمت الهی است که اگر از آن درست استفاده نشود این نعمت گرفته خواهد شد.

نکته‌ی آخر اینکه هیچ گاه فراموش نمی‌کنیم که آمریکا دشمن کشور ماست و ما هیچ گاه از دست از دشمنی با کشوری که بزرگترن خیانت‌ها در حق ملت ما کرده است، بر نمی‌داریم ولو اینکه با آن مذاکره کنیم و ولو آنکه با آن در مساله هسته ای به توافق هم برسیم و در این راه سخنان امام ره و رهبری را فراموش نمی‌کنیم که آمریکا دشمن ایران است و هنر دیپلماسی ایرانی این است که به زیبایی و با ادبیاتی در شان ملت ایران با دشمن خود مذاکره می‌کند.

چه توافق اجرا بشود و چه توافق نشود مرگ بر آمریکا سر جای خودش خواهد بود و ملت ایران حرف امام خمینی را فراموش نکرده است که آمریکا شیطان بزرگ است و به همین دلیل مرگ بر آمریکا نماد ظلم ستیزی و بیزاری از ظالم است. و البته ذکر این نکته نیز ضروری است که تحت هیچ شرایطی در روابط سیاسی و دیپلماتیک ایران با کشورهای جهان، امنیت رژیم جعلی صهیونیستی تامین نخواهد شد.

در پایان این نکته شایان ذکر است که هنوز توافقی نهایی نشده است و این صرفا یک بیانیه‌ی مشترک بود که خوانده شد و باید به تایید مجالس طرفین برسد و همچنین این توافق باید بوسیله‌ی اهالی فن وارسی و حلاجی شود تا ابعاد مختلف آن برای مردم روشن شود.

*محمدحسین کیانی - فعال دانشجویی

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.