به گزارش گروه فرهنگی "خبرگزاری دانشجو"، «علی خیری‌حبیب‌آبادی» در سال 1356 در شهر حبیب‌آباد اصفهان متولد شد. وی در کلاس سوم ابتدایی از بقیه همکلاسی‌ها خوش‌خط‌تر می‌نوشت و به خطوط و دیوارنوشته‌های مدرسه و همچنین نامه‌های اداری پدر توجه می‌کرد. وی درباره علاقه خود به تابلوهای خوشنویسی گفت: « خوب یادم هست بارها برای دیدن یک تابلوی «بسم الله» که به عمویم هدیه داده بود به خانه عمو می‌رفتم. پسر عمویم شاگرد آقای اشرفیان از خطاطان اصفهان بود. استعداد خوبی در خوشنویسی داشت. بعضی مواقع می دیدم که خط تمرین می‌کند و من هم با دیدن خط نوشتن وی علاقه‌ام به خوشنویسی بیشتر می‌شد. تا اینکه در کلاس پنجم ابتدایی کانون فرهنگی هنری در شهر حبیب‌آباد تأسیس شد و من در کلاس خوشنویسی آقای «احمد اشرافی» شاگرد «استاد بیضاوی» نوشتن سرمشق خوشنویسی را شروع کردم».
وی در کلاس اول راهنمایی وارد رقابت در فضای خوشنویسی شد و رتبه اول خوشنویسی منطقه را کسب کرد. خیری‌حبیب‌آبادی در این باره بیان داشت: «جایزه این رتبه چند عدد کتاب در مورد خوشنویسی بود. هنوز هم آن کتاب‌ها را در کتابخانه خود نگهداری می‌کنم. از جمله این کتاب‌ها رسم الخط استاد غلامحسین امیرخانی، کتاب خط شکسته از استاد محمدعلی فرزبود به نام رقص موزون، خودآموز خط ثلث هاشم محمد بغدادی و کتاب خط ثلث استاد علی اکبر اسماعیلی قوچانی بود که سال‌های سال تنها منابعی بودند که برای پیشرفت در خوشنویسی از آنها استفاده می‌کردم.»
صلوات خاصه حضرت فاطمه (س)
خیری‌حبیب‌آبادی در سال 1379 در آزمون انجمن خوشنویسان شرکت کرده و همزمان در سه آزمون چلیپا، کتابت و خط دوم با راهنمایی‌های «استاد مهدی فروزنده» با بالاترین نمره در کشور قبول شد. وی پس از آن به خاطر دیدن مداوم کتیبه‌های نوشته شده در بناهای تاریخی اصفهان و وجود آثار اساتید برجسته قدیم مانند میرعماد، میرزا غلامرضا در موزه‌‌ها و مجموعه‌های خصوصی و راهنمایی اساتید بیش از پیش با شیوه خوشنویسی قدما گرایش پیدا کرد.
وی در ادامه سعی کرد از مرز تقلید صرف عبور کرده و علاوه بر پایبندی به اصول سنتی حاکم در خط، سلیقه شخصی خود را به دور از افتادن در دام افراط و تفریط در نظر بگیرد. این استاد بیان داشت: «طی تحقیق و پژوهش جامع تمایلم به نوشتن فرم سیاه مشق از دیگر قالب‌ها بیشتر شد و دریافتم یکی از کاملترین و در عین حال مشکلترین قالب‌ها در خط نستعلیق، سیاه مشق نویسی است و لازمه ایجاد فضایی موزون و متوازن در آن، تسلط بر قالب های مختلف از قبیل سطر، چلیپا، ترکیب است تا بتوان با مهارت‌های کسب شده و به دور از تکلف و دستکاری و ساخت و ساز خط به فضایی بداهه و آزاد در صفحه، با رعایت استحکام و استواری حروف و کلمات دست یافت. می‌توان گفت خط نستعلیق علاوه بر اینکه عروس خطوط اسلامی و عصاره فرهنگ مکتوب سرزمین ایران بوده؛ نقطه اوج و قله این خط سیاه مشق است».
این هنرمند خوشنویس پس دریافت جوایز و رتبه‌های متعدد، در سال 1393 درجه استادی از سوی شورای ارزشیابی هنری انجمن خوشنویسان ایران دریافت کرد و در سومین دوسالانه خوشنویسی ایران حائز رتبه برگزیده شد.
دیدار علی خیری حبیب‌آبادی با استاد امیرخانی در جشنواره هنرهای تجسمی فجر
وی درباره بهترین آثار خود گفت: «از جمله بزرگترین افتخاراتم در طول دوران فعالیت خوشنویسی، نوشتن کتیبه‌هایی به خط نستعلیق در حرم مطهر حضرت امام علی علیه السلام است که در سال 1392 با همکاری ستاد بازسازی عتبات عالیات تهران انجام شد. یکی دیگر از افتخاراتم طی چند سال اخیر، نوشتن خط سنگ یاد بود و تابلوی زندگینامه استاد کل «میرعماد حسنی سیفی قزوینی» است که به سفارش سازمان میراث فرهنگی در سال 1383 و به مناسبت برگزاری مراسم چهارصدمین سال شهادت «میرعماد» در اصفهان، بر سر مزار این نابغه خوشنویسی ایران (مسجد مقصود بیک) انجام شد.»
ارسال نظرات