به گزارش گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، گلعلی بابایی، نویسنده دفاع مقدس،گفت: تنوع موضوعاتی که در خاطرات آزادگان هست باعث می‌شود این خاطرات در میان خاطرات سایر رزمدگان، جذابیت‌های خاص خودشان را داشته باشند.
وی با اشاره به کتاب‌هایی که تاکنون در این زمینه منتشر شده اند، گفت: برخی از اسرا در هنگام اسارت به طرق مختلف از آنچه بر آن‌ها می گذشت یادداشت تهیه می کردند و با سختی های فراوان، خاطراتشان را به صورت روزنوشت مکتوب می کردند که کتاب های «پایی که جا ماند» و «من زنده ام» از این دسته هستند.
رئیس سازمان هنری و ادبیات دفاع مقدس ادامه داد: عده ای از اسرا نیز یادداشت نداشتند اما بعد از بازگشت احساس تکلیف کردند که خاطراتشان را ثبت کنند که کتابی مانند «رمل های تشنه» که خاطرات 29 ماه اسارت جعفر ربیعی در اردوگاه های ارتش صدام است از اولین این خاطرات محسوب می شود.
سردار بابایی همچنین افزود: لحظه محاصره، به اسارت درآمدن و آنچه در طول دوران اسارت بر این آزادگان گذشته، هم از نظر داستانی برای مخاطب جذابیت دارد و هم می تواند سرشار از درس و تجربه باشد و از همین رو است که خاطرات اسرا با استقبال زیادی مواجه شده و در زمره کتاب های پرفروش قرار می گیرند.
این محقق حوزه دفاع مقدس با بیان اینکه خاطرات آزادگان جای خود را در ادبیات کشور پیدا کرده اند، گفت: ما خاطرات آزادگان را در قشرها و بخش های مختلفی داریم، از خاطرات یک بسیجی ساده گرفته تا خاطرات یک فرمانده، خاطرات مردان و زنان آزاده و خاطرات آزادگانی با مسئولیت ها و ماموریت های مختلف.
وی در عین حال تاکید کرد: با تمام این ها، به نظر می رسد هنوز ناگفته های زیادی وجود دارد که باید به آن ها پرداخته شود. وقتی متوجه می شویم کتاب «پایی که جا ماند» تنها شامل یک سال خاطرات اسارت این آزاده می شود، در می یابیم که مابقی روزها و لحظه ها نگفته باقی مانده و می توان انتظار شنیدن وقایع بیشتری از آن دوران را داشت.
ارسال نظرات