به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو از مشهد، حسین طالبی دیروز در جمع خبرنگاران در نشست خبری در دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: بیمارستان قائم مشهد (عج)، هم اکنون مجهزترین و پر مراجعه ترین مرکز تشخیص و درمان بیماری های مغز و اعصاب در شمال شرق کشور به شمار میرود.
وی افزود: در حال حاضر بیمارستان قائم مشهد دارای ۱۸ تخت آی.سی.یو برای درمان بیماران سکته مغزی و بیماری های مغز و اعصاب میباشد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد به طرح توسعه در حوزه مغز و اعصاب بیمارستان قائم (عج) اشاره کرد و بیان داشت: بنا شده است بزودی ۴۲ تخت جدید آی.سی.یو از طریق اعتبارات وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی جهت ارتقای خدمات رسانی به بیماران مغز و اعصاب در این بیمارستان راه اندازی شود.
عضو هیات علمی گروه طب اورژانس دانشگاه علوم پزشکی مشهد، تصریح کرد: در همین راستا ۳۶ تخت پشتیبان برای بیماران مغز و اعصاب با هدف ساماندهی بیمارانی که در سالنهای بیمارستان به ناچار بستری هستند، تا پایان آذرماه امسال راه اندازی میشود.
طالبی به هزینه راه اندازی تختهای پشتیبان در بیمارستان قائم مشهد اشاره داشت و تاکید کرد: هزینه راه اندازی تختهای پشتیبان در بیمارستان قائم مشهد ۱۰ میلیارد ریال است که با دریافت اعتبارات لازم کار راه اندازی آن را به سرانجام خواهیم رساند.
مدیر امور بیمارستانها و تعالی خدمات بالینی دانشگاه علوم پزشکی به رشد بیماران مبتلا به سکته مغزی در استان اشاره داشت و گفت: سالانه ۸۰۰۰ بیمار به بخش مغز و اعصاب بیمارستان قائم مراجعه می کنند که ۷۰ درصد از بیماران بستری در بخشهای مربوطه، دچار سکته مغزی میباشند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، گفت: با راه اندازی بخشهای آی.سی.یو در بیمارستانهای سه شهرستان قوچان، کاشمر و تایباد در سالهای اخیر از بار مراجعات بیماران در بیمارستان قائم کاهش یافته است.
وی ادامه داد: این باور اشتباه که باید هر بیمار دچار بیماریهای خفیف مغز و اعصاب در بیمارستان قائم مشهد بستری شود، باید اصلاح و نیازمند فرهنگ سازی از طریق رسانهها است، چراکه با این تصور غلط عدهای از بیماران نیازمند به دلیل ناتوانی در پاسخگویی از خدمات حیاتی محروم میمانند.
طالبی در پایان با انتقاد از عدم تمایل بیمارستان های خصوصی در پذیرش بیماران مغز و اعصاب، یادآور شد: با توجه به اینکه بستری بیماران دچار سکته مغزی و بیماری های مغز و اعصاب مدت طولانی را به دنبال دارد و بعضا با هزینههای متعددی همراه میباشد، بیمارستانهای خصوصی معمولا تمایلی به مراقبت و درمان اینگونه بیماران ندارند.