به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، به همت واحد اکران مردمی جشنواره عمار، گعده مجازی اکران کنندگان این جشنواره و فیلم‌سازان و فعالان فرهنگ و رسانه با حضور حامد بامروت‌نژاد، دبیر اجرایی سه دوره پیشین جشنواره و مسئول مدرسه سینمایی عمار، با موضوع چرایی شکل‌گیری جشنواره عمار برگزار شد. در ادامه بخشی از این گعده را می‌خوانید:
درباره چگونگی شکل گیری جشنواره عمار توضیح دهید؟
دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی، از اول تاسیس و شکل‌گیری، مستندسازی می‌کرد و چهار مستند «ایران سبز»، «پایان فراموشی»، «دختر لر» و «خیابان شهادت» را ساخته بود، اما در اولین سالگرد حماسه 9دی، برخی نهادها و سازمان ها مستندها و فیلم‌های ساخته شده با موضوع فتنه را بایکوت کردند و حتی به طرفداری از فتنه فعالیت کردند، بنابرین دفتر مطالعات با همکاری چند گروه خودجوش و مردمی، تصمیم گرفت که آثار تولید شده با این موضوع را جمع کرده و به نمایش بگذارد که این آثار علاوه بر تهران در 20 نقطه دیگر کشور هم مثل تبریز، مشهد و جیرفت پخش شدند.
از ابتدا، عنوان عمار برای این حرکت درنظر گرفته شده بود، ولی قصد تداوم آن در سال‌های بعد وجود نداشت، چرا که هدف اصلی جمع‌آوری و نمایش دادن فیلم‌هایی بود که با موضوع فتنه ساخته شده بودند، اما چند ماه مانده به دومین سالگرد حماسه نه دی، این ایده مطرح شد که برای پیدا کردن بچه‌های حزب الهی فیلم‌ساز، فراخوانی با عنوان «دومین دوره جشنواره مردمی عمار» داده شود که برخلاف انتظار ما و با وجود تبلیغات کمی که شده بود، حدود 300 اثر رسید.
در ادوار آغازین جشنواره، کارگردانان معروف هم شرکت داشتند؟
بله فیلم‌سازهای خوب و حرفه‌ای مثل مهدی زمان‌پور کیاسری، کارگردان مستند «مشتی اسماعیل» و محمدرضا خردمندان، کارگردان مستند «روایت نحل» در دوره دوم حضور داشتند، اما اگر منظور از معروف بودن، شناخته شدن در بین رسانه ها در حد جشنواره‌ای مثل فجر باشد، چنین کارگردانی نداشتیم.
آیا جشنواره عمار، به عنوان رقیبی برای جشنواره‌های دیگر مطرح است؟
این پیش‌فرض را که جشنواره عمار رقیبی برای جشنواره‌های دیگر است، قبول ندارم، ما جشنواره‌های دیگر را کنار نگذاشتیم، ولی سعی کردیم اشکالاتی را که به نظرمان می‌رسید، در جشنواره دیگری امتحان کنیم که آیا می‌شود به شکل دیگری هم جشنواره برگزار کرد، به عنوان مثال، آیا می‌توان بدون فرش قرمز، جشنواره برگزار کرد یا اینکه از آرمان‌های انقلاب اسلامی سخن گفت و مخاطب داشت.
جشنواره عمار نمونه یک نقد سازنده است که به جای تخریب و تحریم، کمک میکند تجربه‌های جدیدی را که شاید مطرح کردن آن‌ها برای سینمای رسمی ایران سخت باشد، امتحان کند.
این را قبول دارید که جشنواره عمار هم مختص قشر خاصی شده است؟
در حوزه مخاطب خیر، چراکه در بحث اکران معتقدیم باید برای مخاطبین مختلف و در موضوعات متنوع از جنگ، معیشت مردم و آموزش و پرورش و ...، فیلم داشته باشیم، اما در حوزه تولید و اثری که در جشنواره حضور پیدا میکند، رویکرد جشنواره، بر مبنای تفکر انقلاب اسلامی است و اعتقاد دارد با این رویکرد باید به هر موضوعی نگاه کرد و فیلم ساخت.
جشنواره عمار، سعی کرده است تکلیفش با خودش روشن باشد، حتی با انتخاب اسمش(عمار)، بدنبال این رویکرد بوده است، هر رسانه‌ای و مخصوصا سینما باید زاویه نگاهش روشن باشد تا دچار تذبذب و تردید نشود.
عمار سعی میکند در راستای رویکرد انقلاب اسلامی حرکت کرده و این جای خالی را پر کند که این صراحت و پافشاری بر گفتمانش هم باعث برجسته شدنش شده و در این چند سال توانسته است تا حد قبولی خودش را در عرصه سینمای کشور مطرح کند.
اکران کننده ها کجای حرکت عمار قرار دارند؟ چرا با وجود تلویزیون و سینما و ... مثل آپاراتچی‌های قدیم، اکران می‌کنید؟
از نظر تاریخی، اکران کننده‌ها رسانه جایگزین هستند، رسانه‌ای که آمد تا صدای فیلمسازانی که از طرف نهادهای رسمی، شنیده نمی‌شد، به مردم برسد و فیلم‌ها به صورت مستقیم توسط مردم دیده شوند. اما این تنها کارکرد توزیعی اکران های مردمی عمار است. اکران فیلم در عمار تنها راهکاری برای توزیع نیست. علاوه بر توزیع، برای نیروهای فعال فرهنگی بی‌شمار و دلبسته به گفتمان انقلاب اسلامی، عملیات واقعی و موثر تعریف میکند و بهانه ای می شود برای فعالیت فرهنگی موثر، به روز و بومی.
گفتنی است به ابتکار واحد اکران مردمی جشنواره عمار، گعده‌های مجازی اکران کنندگان عمار با حضور فیلم‌سازان و فعالان فرهنگ و رسانه، به طور هفتگی از طریق نرم افزار تلگرام برگزار می‌شود.